Ξεκινώ καταθέτοντας, ότι δεν έχω όλη την εικόνα για το τι συνέβη στη Λιβύη. Για αυτό οι όποιες απόψεις καταθέτω είναι με βάση τους προβληματισμούς που υπάρχουν από αυτήν την κλιμάκωση των σχέσεών μας με τη χώρα της Αφρικής. Διαχρονικά η Ελλάδα στις σχέσεις της με τη Λιβύη, από την εποχή του Καντάφι, είχε έναν ρόλο, που την έκανε μέρος της λύσης των προβλημάτων και όχι μέρος του προβλήματος.
Δυστυχώς φοβούμαι ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική και ο εκφραστής της ο κ. Δένδιας στην περίπτωση αυτή χειρίστηκαν και χειρίζονται τα πράγματα βαδίζοντας από λάθος σε λάθος. Και εάν δεν βγει η… ζαριά που έχουμε ρίξει με τις εκλογές όποτε και εάν γίνουν, τότε θα βρεθούμε σε δύσκολη θέση.
Τα λάθη μας, ξεκίνησαν όταν βιαστήκαμε να υποδεχτούμε στη χώρα μας και μάλιστα με μια επίσκεψη που είχε χαρακτηριστικά φοκλόρ τον πολέμαρχο Χαφτάρ, εκτιμώντας πρόωρα ότι θα κέρδιζε την μάχη στον εμφύλιο. Και λέω για φοκλόρ γιατί θυμάμαι ακόμη την εικόνα από τα… βλάχικα της Βάρης. Αλλά ας σοβαρευτούμε: Την κυβέρνηση της Τρίπολης την αναγνωρίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση – μαζί και η Ελλάδα.
Η προσκόλληση στον ρωσόφιλο Χαφτάρ θεωρείται από τις αιτίες μιας έντονης ευρωπαϊκής δυσφορίας που εκφράστηκε και με αποκλεισμό της Ελλάδας από τη συνάντηση του Βερολίνου για το Λιβυκό.
Όταν, με την υπογραφή του τουρκολιβυκού συμφώνου, η Αθήνα απέλασε τον Λίβυο επιτετραμμένο, οι σχέσεις των δύο χωρών επιδεινώθηκαν. Σε μια προσπάθεια αποκατάστασής τους, ο Κυρ. Μητσοτάκης πραγματοποίησε πριν 1,5 χρόνο επίσημη επίσκεψη στη Λιβύη.
Το υπουργείο Εξωτερικών έλαβε την εντολή να συνεχίσει αυτήν την προσπάθεια. Η πρώτη προγραμματισμένη επίσκεψη στη Λιβύη είχε ακυρωθεί. Η δεύτερη, που έγινε χθες σημαδεύτηκε με αποτυχία, εξαιτίας της παγίδας που έχει στηθεί στον Νίκο Δένδια, όπως τουλάχιστον έγινε γνωστό. Το αποτέλεσμα όμως είναι ένα.
Οτι πήγαμε για… μαλλί, ανεβάζοντας τον πήχη, μιλώντας ακόμη και για καθορισμό ΑΟΖ με τη Λιβύη, και γυρίσαμε κουρεμένοι.
Και ναι μεν ο κ. Δένδιας, αυτοσαρκαζόμενος, κατά καιρούς έχει πει για το… μαλλί, αλλά το πρόβλημα είναι ότι οι χειρισμοί που έγιναν στην πράξη αποδείχτηκαν ότι δεν είχαν διασφαλίσει την επίσκεψη του Έλληνα ΥΠΕΞ. Αντί για να λυθούν προβλήματα, δημιουργήθηκαν μεγαλύτερα.
Το εύκολο ήταν να πετάξουμε το ανάθεμα στους Λίβυους. Αλλά και αυτό να αποδεχτούμε, αναρωτιόμαστε τι ενημέρωση και τι δεσμεύσεις είχαμε πάρει για να μην την πάθουμε πάλι;
Δεν θέλω να φανταστώ ότι κάποιοι εντός της χώρας μας ήθελαν για άλλους λόγους να στραπατσαριστεί ο Νίκος Δένδιας. Διότι εάν αυτό συμβαίνει και με τόσα ανοικτά μέτωπα γύρω μας, τότε τα πράγματα είναι ανησυχητικά. Και πιστεύω ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια για τέτοια λάθη, σε αυτές τις συγκυρίες, που γύρω μας ο κόσμος… βράζει.
