Γράφει η Ζωή Ράπτη
Υφυπουργός Ψυχικής Υγείας και Εξαρτήσεων
Βουλευτής ΝΔ Β1 Βορείου Τομέα Αθηνών
Αυτές τις ώρες που γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, η σκέψη μου πηγαίνει στην μεγάλη απώλεια που είχαμε πρόσφατα και ως παράταξη και ως χώρα. Και αναφέρομαι στην Μαριέττα Γιαννάκου.
Μια γυναίκα, ξεχωριστή, που συνδύασε την οικογένεια με την καριέρα και τη δημόσια παρουσία με την κοινωνική δράση.
Κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να λησμονεί τους αγώνες της για την Παιδεία, τους αγώνες της κατά των ναρκωτικών και τις μάχες που έδινε για τα δικαιώματα των γυναικών.
Τις κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες της, είτε στην Αθήνα, είτε στις Βρυξέλλες. Τις μάχες που έδωσε από όπου κι αν βρέθηκε.
Με όραμα μεταρρυθμιστικό και με επιμονή στον εκσυγχρονισμό και την πρόοδο.
Η Μαριέττα, ήταν πρωτοπόρος στη σκέψη και στις δράσεις. Το πνεύμα της ασυμβίβαστο και οι τοποθετήσεις της, καθαρές.
Με την Μαριέττα ήξερες το που πας, το πώς πας και κυρίως το γιατί πας προς τα κάπου.
Ως αρμόδια Υφυπουργός για την Ψυχική Υγεία και τις Εξαρτήσεις να μου επιτρέψετε να υπενθυμίσω τις προσπάθειες που έκανε αλλά και την αποφασιστική συμβολή της στη χάραξη της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της μάστιγας των ναρκωτικών.
Η Μαριέττα Γιαννάκου μιλούσε για τα ναρκωτικά όταν όλοι οι άλλοι σιωπούσαν. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’80, αρχές της δεκαετίας του ’90. Την περίοδο 1990-2004 υπήρξε εθνική συντονίστρια για τα ναρκωτικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μέλος της Οριζόντιας Ομάδας για τα Ναρκωτικά του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Υποστήριζε ότι η καταπολέμηση των ναρκωτικών να είναι μια εγκάρσια πολιτική mainstreaming, της οποίας ο τελικός σκοπός είναι πάντοτε η πρόληψη, με δεδομένο το γεγονός ότι η μείωση της ζήτησης και η μείωση της προσφοράς αποτελούν μη διαχωριζόμενες έννοιες.
Συνεπώς, τόνιζε, πρέπει να δράσουμε στον τομέα της πρόληψης, στον κοινωνικό τομέα, στον δικαστικό και αστυνομικό, καθώς και σε εκείνον της εξωτερικής πολιτικής.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε η κλιμάκωση της χρήσης ναρκωτικών και η εμφάνιση νέων εθιστικών ουσιών συνδέονται άρρηκτα με την αύξηση της εγκληματικότητας.
Άνω του 50% των συλλήψεων στις χώρες της Ευρώπης συνδέεται με την εμπορία ναρκωτικών, υπάρχει δε επιβεβαιωμένη στενή σχέση σε όλο τον κόσμο ανάμεσα στα ριζοσπαστικά κινήματα και στο οργανωμένο έγκλημα.
Τα σοβαρά προβλήματα κατάχρησης και εθισμού ναρκωτικών ανά την υφήλιο για το ευρύ κοινό δεν αποτελούν τα ορατά στοιχεία ενός εξαιρετικά μεγάλου κινδύνου, ιδιαίτερα μάλιστα στις χώρες της Ευρώπης και γενικότερα στις δημοκρατικές χώρες.
Του κινδύνου, δηλαδή, που προέρχεται από την εμφάνιση των εμπόρων ναρκωτικών και των εγκληματικών οργανώσεων που δρουν σε πολυεθνικό επίπεδο και εμπλέκονται στη διαδικασία παραγωγής, επεξεργασίας, μεταφοράς και διάθεσης ναρκωτικών.
Αναφερόμενη στη χώρα μας, έλεγε η Μαριέττα Γιαννάκου, ότι βρίσκεται ακριβώς στον βαλκανικό άξονα, μέσω του οποίου διακινείται το 70% της ηρωίνης που κατευθύνεται προς την Ευρώπη, αλλά και μεγάλες ποσότητες κοκαΐνης, που μεταφέρονται σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής για επεξεργασία.
Είναι αδύνατον να έχουμε αποτελέσματα στο ζήτημα της καταπολέμησης των ναρκωτικών, εάν αυτό δεν διατηρηθεί ως βασική προτεραιότητα της εσωτερικής και εξωτερικής δράσης της χώρας μας και φυσικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Από τις μέχρι στιγμής μελέτες έχει αποδειχθεί ότι ένα αυστηρό πλαίσιο καταπολέμησης της εμπορίας ναρκωτικών, σε συνδυασμό με προγράμματα υποστήριξης και θεραπείας, είναι πάντοτε αποτελεσματικότερο από ένα χαλαρό νομικό πλαίσιο.
Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι σύγχρονες κοινωνίες είναι υποχρεωμένες να μεριμνούν για τη διασφάλιση συνθηκών υγιούς ανάπτυξης των μελών τους μέσα σε ένα ποιοτικό περιβάλλον ασφάλειας.
Με αυτές τις παρακαταθήκες που μας άφησε η Μαριέττα Γιαννάκου, συνεχίζουμε με κεντρική μας επιλογή ότι τα ναρκωτικά είναι ένα «κακό» που οφείλουμε να καταπολεμήσουμε και όχι μια κατάσταση με την οποία είναι δυνατόν να συμβιβαστούμε.
