Μην μας προκαλείτε γιατί θα δείτε τι εστί «τρελός» Τούρκος. Το είπε ο Ερντογάν απευθυνόμενος στην Αθήνα. Ο Τούρκος πρόεδρος θεωρεί πως εάν δεν αποστρατιωτικοποιηθούν τα νησιά, εάν δεν γίνουν αποδεκτοί οι χάρτες του περί γαλάζιας πατρίδας, εάν οι νεοθωμανικές του ονειρώξεις δεν τύχουν της προσοχής του πλανήτη και εάν δεν υπάρξουν δύο κράτη στην Κύπρο, τότε υφίσταται de facto προκλήσεις.
Επί μήνες «έκαιγε» πετρέλαια το Oruc Reis και σουλατσάριζε περί τα όρια των έξι μιλίων γύρω από το Καστελλόριζο και διαγωνίως. Στη συνέχεια «είδε» το φως το αληθινό, σε μία άκρως προβλέψιμη κίνηση τακτικισμού, ζητώντας επανάληψη διερευνητικών επαφών με την Ελλάδα. Η ατζέντα του, ωστόσο, κινείται στα όρια του διπλωματικού φαντασιακού, γεγονός που νομοτελειακά θα οδηγήσει σε ναυάγιο.
Παρά τις άοκνες, αλλά αλυσιτελείς, προσπάθειες του Βερολίνου να βάλουν στο τραπέζι τη γαλανόλευκη και την ημισέληνο με σκοπό να συνυπάρξουν, τίποτε δεν προμηνύει αποτέλεσμα. Ούτε το blame game βγαίνει στον Ερντογάν. Φασαρία κάνει περισσότερο παρά πείθει για τις προθέσεις του. Τον ενοχλεί το μεθοδικό, είναι η αλήθεια, άνοιγμα της Αθήνας προς τις χώρες του κόλπου και οι σχέσεις της με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Τον ενοχλεί η ηχητική των Παρισίων και η αχαρτογράφητη πλέον περιοχή της Ουάσιγκτον. Οι κινήσεις του στη διπλωματική σκακιέρα είναι περιορισμένες και οι «εξάρσεις του» στο Ναγκόρνο Καραμπάχ με την συγκυριακή για μία ακόμη φορά θαλπωρή της Μόσχας, δεν τον καθιστούν μεγάλο «παίχτη».
Στο εσωτερικό του αρχίζουν σιγά σιγά οι κραυγές αντιπολίτευσης να μορφοποιούνται σε πολιτικό λόγο. Το βασικό του πρόβλημα ήταν και παραμένει το ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, βασικός όρος κάποτε των Ευρωπαίων για να δεχθούν την Τουρκία στις αγκάλες τους.
Η διοίκηση Μπάιντεν φαίνεται ότι «πιάνει» το νήμα από το σημείο αυτό. Ο εκδημοκρατισμός στην Τουρκία είναι «προϊόν εξαγώγιμο» για την Αθήνα και καλά θα κάνει να εκμεταλλευτεί, ως επίσης να προσεταιριστεί, τη νέα κατάσταση στη Λιβύη. Αντίδοτα στην Τουρκική προκλητικότητα υπάρχουν. Στην Κύπρο η Τουρκία δημιούργησε νέα τετελεσμένα στην Αμμόχωστο και επιχειρεί να επιβάλει λύση δύο κρατών. Το Λονδίνο δεν θα έλεγε όχι αρκεί να μην επηρεαστεί το καθεστώς των βάσεων του στο νησί. Στην πενταμερή που επίκειται, για την οποία εργάστηκαν αρκετά οι Γερμανοί, πρέπει τα ζητήματα να ξεκαθαριστούν εξ αρχής. Διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, ένα κράτος, μία κυριαρχία, μία διεθνής προσωπικότητα, χωρίς ξένα στρατεύματα στο νησί. Τα υπόλοιπα είναι περί διαγραμμάτου.
Επίλογος, η αντιστροφή του προλόγου. Μην μας προκαλείτε γιατί θα δείτε τι εστί «τρελός» Έλληνας.
