Από τη δημιουργία τους οι Τράπεζες, δεν έβαζαν δικά τους χρήματα, αλλά χρήματα των πολιτών και στη συνέχεια του Κράτους. Με αυτά έπαιζαν και στήριζαν στη συνέχεια πολίτες και κράτη, δίνοντας δάνεια και χρηματοδοτώντας επενδύσεις. Αλλά η ουσία και η αλήθεια είναι ένα σύστημα που γέννησε ο καπιταλισμός με στόχο να λειτουργεί για αυτόν και όχι για τους τραπεζίτες.
Από τότε πέρασαν χρόνια πολλά και αντί οι τραπεζίτες να είναι υπηρέτες της Πολιτείας και των καταθετών, έγιναν τα μεγάλα αφεντικά και η κινητήριος δύναμη της οικονομίας. Σε τέτοιο σημείο μάλιστα τέτοιο που να ισχυρίζονται οι κυβερνήσεις ότι χωρίς Τράπεζες δεν μπορεί να λειτουργήσει η οικονομία.
Οικονομολόγος δεν είμαι για να αμφισβητήσω το παραπάνω. Αλλά είμαι πολίτης. Και ως πολίτης ψηφίζω κυβερνήσεις για να κυβερνούν και όχι για να είναι υπάλληλοι των Τραπεζών. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλη τη Δύση, οι πολίτες έχουμε πληρώσει ακριβά τα παιχνίδια των Τραπεζών, που στη δική μας χώρα απέκτησαν και ασυλία για τα έργα και ημέρες τους.
Πολιτικοί, κόμματα, εκδοτικό κατεστημένο, χρωστάνε εκατομμύρια ευρώ με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αντισταθούν στις Τράπεζες. Για αυτό και δείχνουν απέναντί τους μια ανοχή που δημιουργεί πολλά ερωτήματα, καθώς μυρίζουν …συγκάλυψη. Αυτά όλα είναι μια γενική θεώρηση, για να φτάσω στο δια ταύτα.
Σήμερα ο Υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταικούρας έχει μια κρίσιμη συνάντηση με τους Τραπεζίτες. Σύμφωνα με το Kreport στο τραπέζι έχουν κατατεθεί τα παρακάτω σενάρια:
Μοντέλο Γέφυρας: Η βασική πρότασή τους είναι να δημιουργήσουν από κοινού με το κράτος ένα ταμείο που θα καλύπτει μέρος της επιβάρυνσης των ευάλωτων δανειοληπτών από τα νέα, αυξημένα επιτόκια (στα χνάρια του προγράμματος Γέφυρα Ι, επί πανδημίας), με βάση εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, μια τέτοια ρύθμιση μπορεί να εξυπηρετήσει περίπου 20.000 ευάλωτα νοικοκυριά.
Επιτόκια- αποπληρωμή: Οι άλλες δύο άλλες προτάσεις που εισηγούνται οι τράπεζες αφορούν (α) τη δυνατότητα μετατροπής του μεταβλητού επιτοκίου ενός δανείου πρώτης κατοικίας ευάλωτου δανειολήπτη σε σταθερό και (β) τη δυνατότητα του δανειολήπτη να αποπληρώσει πρόωρα το δάνειο χωρίς πρόσθετη επιβάρυνση-ποινή.
Οι δύο αρνήσεις: Διαφωνούν με δύο ρυθμίσεις που έθεσε στο τραπέζι ο Χρ. Σταϊκούρας στην πρώτη συνάντησή τους, με έμπνευση εκ της Ισπανίας: (α) Με την επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής ενός δανείου και (β) με την παροχή περιόδου χάριτος. Θεωρούν ότι θα προκαλούσαν a priori κοκκίνισμα νέων δανείων και ο SSM θα τις υποχρέωνε να πάρουν πρόσθετες προβλέψεις, σε βάρος της κερδοφορίας. Τα κόκκινα δάνεια στο χαρτοφυλάκιο των ελληνικών τραπεζών είναι 8-9% του συνόλου, ενώ είναι μόνο 2-3% στις ισπανικές.
Η κυβέρνηση: Σύμφωνα με πληροφορίες, το υπουργείο Οικονομικών δεν φαίνεται πρόθυμο να συμμετέχει στη χρηματοδότηση του ταμείου που θα επιδοτεί το επιτόκιο των ευάλωτων νοικοκυριών. Παράλληλα, η σύσταση του φορέα που θα έπαιρνε τις πρώτες κατοικίες και θα τις μίσθωνε στους ευάλωτους ιδιοκτήτες τους, ώστε να μην στερούνται το δικαίωμα στη στέγαση, καθυστερεί -παρότι πολλάκις έχει εξαγγελθεί.
Οπως δείχνουν και τα παραπάνω οι τράπεζες τις οποίες έχουμε πληρώσει πολλαπλώς με τις ανακεφαλοποιήσεις, οι τράπεζες στις οποίες πληρώνουμε και τον αέρα που αναπνέουμε εάν τις χρησιμοποιούμε, δεν δείχνουν διατεθειμένες να βάλουν πλάτη. Ούτε καν για το θέμα των επιτοκίων καταθέσεων.
Το ερώτημα λοιπόν που πλανάται είναι εάν σε αυτήν την αναμέτρηση (επιτέλους) το κράτος κερδίσει έστω και μια φορά τους Τραπεζίτες, για να κερδίσει η κοινωνία. Για να δούμε…
