Τα επιτόκια στις προθεσμιακές καταθέσεις δεν ανεβαίνουν με αποτέλεσμα τα νοικοκυριά ήδη να εκδηλώνουν την… απογοήτευσή τους. Εκεί που οι εισροές τον περασμένο Μάρτιο στις προθεσμιακές έφταναν ακόμη και στα 3,1 δις. ευρώ μέσα σε 30 ημέρες, τον Ιούλιο οι αντίστοιχες εισροές είχαν ήδη περιοριστεί στα 678 εκατ. ευρώ με την τάση να είναι πτωτική.
Είναι προφανές ότι ο αποταμιευτής στην Ελλάδα δεν πείθεται πλέον να δεσμεύσει τα χρήματά του για 6 μήνες ή έναν χρόνο με αντάλλαγμα μια καθαρή απόδοση της τάξεως του 1-1,5%. Δεν πείθεται όμως ούτε να στρέψει τα χρήματά του μακριά από τους τραπεζικούς λογαριασμούς. Ακόμη και τον Ιούλιο -μήνα αυξημένων υποχρεώσεων- οι αποταμιεύσεις των νοικοκυριών συνέχισαν να ανεβαίνουν σπάζοντας και το όριο των 142 δις. ευρώ.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Είναι σαφές ότι τα νοικοκυριά δεν πείθονται να κάνουν αυτή τη στιγμή κινήσεις όπως η μετακίνηση κεφαλαίων σε προϊόντα που προσφέρουν υψηλότερες αποδόσεις. Αύξηση του ενεργητικού των αμοιβαίων κεφαλαίων υπάρχει αλλά είναι περιορισμένη. Ενδιαφέρον για τα έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου επίσης υπάρχει όμως και εκεί η προσφορά είναι περιορισμένη και θα περιοριστεί ακόμη περισσότερο μόλις ανακτηθεί η επενδυτική βαθμίδα από την χώρα.
Η «μόδα» της επένδυσης στο χρηματιστήριο είναι προφανές ότι δεν έχει επιστρέψει (αρκεί μια ματιά στους ενεργούς κωδικούς στο χρηματιστήριο) ενώ τα σύνθετα χρηματοοικονομικά προϊόντα που υπόσχονται εγγύηση του κεφαλαίου ακόμη έχουν περιορισμένο αγοραστικό κοινό.
Υπάρχει πάντως και ένας πολύ ουσιαστικός λόγος για τον οποίο δεν καταγράφονται εκροές από τους τραπεζικούς λογαριασμούς με στόχο την αναζήτηση υψηλότερων καταθέσεων. Είναι ο κατακερματισμός των αποταμιεύσεων (που σημαίνει ότι όταν οι 7 ή οι 8 στους 10 έχουν αποταμιεύσεις των 1000 ή των 5000 ευρώ προφανώς και δεν θα δεσμεύσουν χρήματα) και η πολύ μεγάλη αβεβαιότητα όσον αφορά στην εξέλιξη των τιμών η οποία υποχρεώνει τα νοικοκυριά να έχουν χρήματα σε πρώτη ζήτηση ώστε να καλύψουν έκτακτες ή βασικές ανάγκες.
