Οι χθεσινές προβλέψεις του ΔΝΤ για την πορεία ανάπτυξης της Ευρωζώνης αλλά και της Ελλάδας -από άλλους λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από άλλους όχι- δείχνουν ότι η «διόγκωση» του ΑΕΠ σε πραγματικούς όρους θα είναι το μεγάλο ζητούμενο και ενδεχομένως το μεγάλο πρόβλημα για τα χρόνια που έρχονται. Το ότι το ΔΝΤ κατέβασε την Ελλάδα στο +2% για φέτος και στο +1,9% για του χρόνου δεν εξέπληξε κανέναν. Άλλωστε, το ίδιο το οικονομικό επιτελείο θα αναθεωρήσει προς τα κάτω τους στόχους της ανάπτυξης για τη συγκεκριμένη διετία.
Με δεδομένη λοιπόν και κοινά αποδεκτή την αβεβαιότητα ως προς τους ρυθμούς ανάπτυξης της Ευρώπης (και σε μικρότερο βαθμό της Ελλάδας η οποία έχει ακόμη… λαμβάνειν από τα κοινοτικά κονδύλια) το ερώτημα είναι πώς θα διασφαλιστεί η επίτευξη του βασικότερου στόχου που προβλέπει το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας: την αποκλιμάκωση της αναλογίας του χρέους ως προς το ΑΕΠ με ρυθμό τουλάχιστον 1% ετησίως για τις χώρες με αναλογία άνω του 90% όπως η Ελλάδα.
Σχέδιο υπάρχει και υλοποιείται ήδη. Είναι σαφές ότι όσο ταχύτερος είναι ο ρυθμός ανάπτυξης σε ονομαστικούς όρους (σ.σ που σημαίνει ότι παίζει ρόλο και ο πληθωρισμός, μην το ξεχνάμε), τόσο πιο εύκολα επιτυγχάνεται ο στόχος καθώς όσο αυξάνει ο παρονομαστής τόσο μειώνεται το κλάσμα. Από την άλλη, υπάρχει ήδη σχέδιο για μείωση και του… αριθμητή, δηλαδή του ονομαστικού ύψους του χρέους. Με τις πρόωρες αποπληρωμές, την αξιοποίηση του μαξιλαριού αλλά και τις καλές ταμειακές επιδόσεις που εξακολουθεί να παρουσιάζει η χώρα, το χρέος θα μειώνεται σε ονομαστικούς όρους με ρυθμό 1-1,5 δις. ευρώ ετησίως.
Έτσι, τουλάχιστον για τα πρώτα 4-5 χρόνια εφαρμογής του νέου Συμφώνου Σταθερότητας, η Ελλάδα δεν έχει να ανησυχεί. Άλλες χώρες, μπορεί…
