Στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης παραπέμπεται να δικαστεί ο οδηγός του αυτοκινήτου που παρέσυρε και εγκατέλειψε την 21χρονη Έμμα, τον περασμένο Νοέμβριο, στο κέντρο της πόλης, στο ύψος της Καμάρας.
Σύμφωνα με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, ο 27χρονος παραπέμπεται να δικαστεί για επικίνδυνη οδήγηση που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο, εγκατάλειψη τροχαίου ατυχήματος και οδήγηση χωρίς άδεια. Με το ίδιο βούλευμα απαλλάσσεται των ποινικών της ευθυνών η 20χρονη συνοδηγός του, σε βάρος της οποίας είχε απαγγελθεί η κατηγορία για συνέργεια στην επικίνδυνη οδήγηση και στην εγκατάλειψη.
«Έτρεχε με 104 χλμ/ώρα»
Όπως περιγράφεται στο βούλευμα, ο 27χρονος δεν ήταν ο ιδιοκτήτης του μοιραίου αυτοκινήτου. Το δε αυτοκίνητο είχε υποστεί μετατροπές, ώστε να πολλαπλασιαστεί η ιπποδύναμη και να αυξηθούν ιδιαίτερα οι επιδόσεις του, ενώ από την τεχνική πραγματογνωμοσύνη προέκυψε ότι ήταν τεχνικά ανασφαλές και επικίνδυνο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κατηγορούμενος οδηγός φέρεται να ανέπτυξε υπερβολική ταχύτητα, που έφτανε τα 104 χλμ/ώρα, με επιτρεπόμενο όριο τα 50 χλμ/ώρα.
Ο κατηγορούμενος δεν διέθετε άδεια ικανότητας οδήγησης και δεν ήταν ιδιοκτήτης του επίδικου οχήματος το οποίο παρουσίαζε αποκλίσεις από τις προδιαγραφές που είχε θέσει ο κατασκευαστής, έχοντας υποστεί μετατροπές έτσι ώστε να πολλαπλασιαστεί η ιπποδύναμη, να αυξηθούν ιδιαίτερα οι επιδόσεις του.
Από την τεχνική πραγματογνωμοσύνη προέκυψε ότι αποτελούσε ένα τεχνικά ανασφαλές κι ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο όχημα. Ανέπτυξε υπερβολική ταχύτητα που έφτανε τα 104 χλμ/ ώρα ενώ το επιτρεπόμενο όριο είναι 50 χλμ/ ώρα που προβλέπεται για κατοικημένη περιοχή. Όταν ο οδηγός αντιλήφθηκε την κίνηση της πεζής φοιτήτριας φρενάρισε απότομα και το αυτοκίνητο άρχισε να «σέρνεται» πάνω στο δρόμο, πλαγιολισθένοντας προς τα αριστερά . Στη συνέχεια προσέκρουσε πάνω σε σταθμευμένο αυτοκίνητο.
«Προκειμένου μάλιστα να μην γίνει αντιληπτό ότι ενεπλάκη σε οδικό τροχαίο ατύχημα από το οποίο επήλθε βαρύτατος τραυματισμό άλλους προσώπου, ο πρώτος κατηγορούμενος πραγματοποίησε οπισθοπορεία, τραυματίζοντας εκ νέου την πεζή που κείτονταν στο οδόστρωμα και διέφυγε με ταχύτητα, εγκαταλείποντας τον τόπο του ατυχήματος» αναγράφεται στο βούλευμα ενώ στη συνέχεια παράτησε το όχημα στην περιφερειακή οδό και αφαίρεσε τις πινακίδες κυκλοφορίας.
Η άτυχη φοιτήτρια της Κτηνιατρικής Σχολής νοσηλεύτηκε πέντε μέρες στην ΜΕΘ του Νοσοκομείου Παπαγεωργίου, όπου τελικά άφησε την τελευταία της πνοή. Επιδεικνύοντας μεγαλείο ψυχής και παρά το βαθύ τους πένθος, οι γονείς προέβησαν σε δωρεά των οργάνων της.
«Η συνοδηγός ουδεμία ευθύνη φέρει»
Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης έκρινε ότι για τον οδηγό συντρέχουν επαρκείς ενδείξεις ενοχής και τον παρέπεμψε να δικαστεί στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης. Αντίθετα για την συνοδηγό – δεύτερη κατηγορούμενη έκρινε ότι δεν υφίστανται επαρκείς ενδείξεις ενοχής για τη συνέργεια στην επικίνδυνη οδήγηση με αποτέλεσμα τον θάνατο.
«Για το επίδικο τροχαίο δυστύχημα η δεύτερη κατηγορούμενη ουδεμία ευθύνη φέρει. Επιπλέον δε επέβαινε ως συνοδηγός σε ένα όχημα την κίνηση του οποίου – κατ’ επέκταση – αδυνατούσε να ορίσει. Η ακινητοποίηση του οχήματος (προκειμένου οι επιβαίνοντες σε αυτό να προσφέρουν τη βοήθεια τους στην παθούσα ) ήταν αποκλειστική απόφαση του οδηγού ο οποίος όχι μόνο δεν έπραξε τα δέοντα αλλά αντιθέτως έφυγε από τον τόπο του δυστυχήματος, αναπτύσσοντας μεγάλη ταχύτητα και εγκαταλείποντας εν τέλει την από τον ίδιο τραυματισθείσα πεζή» αναγράφεται στο βούλευμα του ΣΠΘ.
Επιπλέον, επισημαίνονται τα εξής: Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται και από την προανακριτική εξέταση του πρώτου κατηγορούμενου ο οποίος σημείωσε ότι : «Για τη συνοδηγό μου {…} θέλω να πω ότι μετά το ατυχές συμβάν παρέμεινε στο όχημα μέχρι που την αποβίβασα. Της είπα μάλιστα ότι εγώ θα πράξω τα νόμιμα και έτσι την καθησύχασα ότι εγώ θα ασχοληθώ με το θέμα».
Τα λεγόμενα του ταυτίζονται με την προανακριτική κατάθεση της κοπέλας που επισήμανε ότι: «Ανεβήκαμε στην οδό Ιασωνίδου και μπήκαμε σε κάτι στενά. Τότε συνήλθα λίγο και ενώ το όχημα κινούνταν, επιχείρησα να κατέβω, φωνάζοντας του να σταματήσει. Αυτός προσπάθησε να με ησυχάσει και μου είπε ότι σε λίγο θα σταματούσε. Φτάσαμε στο δάσος του Σέιχ- Σου και σταματήσαμε. Βγήκα από το αυτοκίνητο και του ζητούσα επίμονα να φύγω. Με καθησύχασε λέγοντας μου ότι θα μάθει αν η κοπέλα είναι καλά και μετά θα κάνει ό,τι πρέπει και ό,τι ορίζει ο νόμος».
Όσον αφορά το σκεπτικό του βουλεύματος για την απαλλαγή της 20χρονης αναγράφονται τα εξής:
«Δεδομένων του νεαρού της ηλικίας της κατηγορουμένης και της αυταπόδεικτης αδυναμίας της διαχείρισης κρίσιμων καταστάσεων, της έλλειψης – κατά τον κρίσιμο χρόνο- δυνατότητας επιλογής του δέοντος (το οποίο εύλογα αγνοούσε, με τη νομική του όρου έννοια, παρά επιθυμούσε να ενεργήσει ανθρώπινα και κατά το ηθικό δέον), του σοκ που υπέστη από τη βιαιότητα του γεγονότος που εκτυλίχθηκε όλως αιφνιδίως μπροστά της, και κυρίως της εν τέλει (έστω και ετεροχρονισμένα) αυτόβουλης και αυθόρμητης προσέλευσης της στις αστυνομικές αρχές με αδιαμφισβήτητο σκοπό να συνδράμει στο έργο αυτών, δεν θα πρέπει να απαγγελθεί κατηγορία εναντίον της…».
