Η…(ακρο)δεξιά πολυκατοικία, αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια περνά τις δικές της περιπέτειες. Διότι από τότε που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατάφερε να την εκμηδενίσει σε εκλογικά ποσοστά, δεν είχε αποκτήσει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Από τότε όμως πέρασαν πολλά χρόνια, η ακρο-δεξιά και οι εκφάνσεις της επέστρεψαν στα πολιτικά πράγματα, όχι μόνο στην χώρα μας, αλλά και στην Ευρώπη γενικότερα. Αν δε δούμε το τι συμβαίνει γύρω μας και πάλι καλά είμαστε στην Ελλάδα σε ποσοστά. Και αυτό επιβεβαιώνει ότι η στρατηγική του Κωνσταντίνου Καραμανλή συνεχίζει να αποδίδει καρπούς μέχρι σήμερα.
Τα Μνημόνια από τη μια και το μεταναστευτικό από την άλλη είναι αλήθεια ότι έδωσαν την ευκαιρία και πάλι να επιστρέψει η ακρο-δεξιά στην πατρίδα μας. Να δώσει την ευκαιρία μάλιστα να αποκτήσουν έκφραση κοινοβουλευτική, που ξεκινούσε από το κόμμα Καμμένου (δεξιά) μέχρι Χρυσή Αυγή (ακροδεξιά). Και χρειάστηκε η καταδίκη της τελευταίας ως εγκληματικής οργάνωσης για να αποκλειστεί από τη Βουλή, που για να μην λησμονούμε ότι ακόμη και στη χειρότερη στιγμή της, συγκέντρωσε περίπου 2,8 και έμεινε για μερικές χιλιάδες ψήφους εκτός Κοινοβουλίου.
Αυτή είναι η αλήθεια. Άρα βάση εκλογική υπάρχει για αυτά τα κόμματα και αυτός είναι ο λόγος που η ακρο-δεξιά πολυκατοικία σε αυτές τις εκλογές, που γίνονται με απλή αναλογική επανεμφανίστηκε με διάφορα ονόματα και κατευθύνσεις. Είτε χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους, πατριώτες, είτε Έλληνες, είτε με οποιοδήποτε επιθετικό προορισμό και ταμπέλα βάζουν… Κύριος πολιτικός βραχίονας αυτών των “δεξιών” αποκλίσεων ψηφοφόρων παρέμενε η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου. Που στο πλευρό της κατάφερε να συγκεντρώσει και μια σειρά από ψηφοφόρους που ανήκουν είτε στο “φιλορωσικό μέτωπο”, είτε στο “αντιεμβολιαστικό κίνημα”, είτε σε όποια θεωρία συνωμοσίας έχει ακουστεί. Από κοντά Μπογδάνοι, Εμφιετζόγλου, Κανελλόπουλοι κλπ.
Το ερώτημα λοιπόν που υπάρχει μετά τις τελευταίες εξελίξεις στο κόμμα Βελόπουλου, είναι εάν αποκτήσει και άλλους εταίρους που διεκδικούν από την πίτα της “σοβαρής” εθνικιστικής δεξιάς ή όχι. Βλέπουμε συμμαχίες, αποχωρήσεις και διαγραφές να διαμορφώνουν ένα νέο σκηνικό στην ακρο-δεξιά πολυκατοικία. Ακόμη και εκδότες σπονσονάρουν επικοινωνιακά όλες αυτές τις κινήσεις ο καθένας για δικό του λόγο και όλοι μαζί για να περιορίσουν τη Νέα Δημοκρατία και τον Μητσοτάκη. Διότι ας μην κοροϊδευόμαστε. Αυτός είναι ο στόχος των κινήσεων που γίνονται.
Η ρευστότητα πάντως σε αυτό το χώρο και η τάση ανόδου του που καταγράφεται δεν πρέπει να αφήνουν κανέναν αδιάφορο. Η κεντροδεξιά πολυκατοικία μπορεί να έχει πολλά διαμερίσματα αλλά το “οικόπεδο” ανήκει στην Νέα Δημοκρατία. Οι ψηφοφόροι της πάντως πρέπει να αποφασίσουν εάν επιμείνουν στην έξωση που έχουν αποφασίσει στα άκρα και στους ακραίους ή θα γίνουν συνομιλητές μιας “σοβαρής” δεξιάς στα δεξιά της ΝΔ. Η απόφαση είναι δική τους, για το πόσους και ποιους θα στείλουν από την ακρο-δεξιά πολυκατοικία στο Κοινοβούλιο. Το κόστος όμως των αποφάσεών τους θα το πληρώσει όλο η ΝΔ.
