Εδώ και αρκετούς μήνες, η Ελλάδα δεν είναι η χώρα με την υψηλότερη ανεργία στην ΕυρωπαΪκή Ένωση. Μας έχει ξεπεράσει η Ισπανία, η οποία «μετράει» μεγαλύτερο αριθμό ανέργων αναλογικά με το εργατικό δυναμικό της. Και εδώ και αρκετό διάστημα, η Ελλάδα έχει πάψει να είναι η χώρα με το υψηλότερο κόστος δανεισμού στην Ευρώπη, καθώς η απόδοση του ιταλικού 10ετούς είναι πλέον κατά 30 μονάδες βάσης μεγαλύτερο σε σχέση με το αντίστοιχο ελληνικό.
Παρά το γεγονός ότι η χώρα μας διατηρεί τη μεγαλύτερη αναλογία χρέους προς ΑΕΠ στην ΕΕ, οι αγορές φαίνεται ότι προεξοφλούν θετικές εξελίξεις. Γι’ αυτό και έχουν κοστολογήσει το ελληνικό 10ετές στο 4,04% όταν η Ισπανία έχει ανέβει πλέον στο 3,53% και η Πορτογαλία στο 3,26%. Και οι δύο αυτές χώρες έχουν χρέος μεγαλύτερο του 100% αλλά σαφώς χαμηλότερο συγκριτικά με το ελληνικό. Και το ερώτημα είναι: μπορεί η Ελλάδα να κλείσει την ψαλίδα και με αυτές τις δύο χώρες;
Όσοι παρακολουθούν από κοντά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του ελληνικού χρέους βλέπουν πολλές πιθανότητες. Πρώτον διότι τα «καλά νέα» της ανάκτησης της επενδυτικής βαθμίδας είναι μπροστά. Δεύτερον διότι υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες και φέτος και του χρόνου ο ρυθμός ανάπτυξης να είναι μεγαλύτερος από αυτόν που αναγράφουν οι επίσημες προβλέψεις. Τρίτον διότι ο υψηλότερος ρυθμός ανάπτυξης θα προκαλέσει και καλύτερες δημοσιονομικές επιδόσεις. Και 4ον διότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην ΕΕ που εξακολουθεί να διαθέτει τεράστια ταμειακά αποθέματα ικανά να χρηματοδοτήσουν πρόωρες αποπληρωμές χρέους και να εκπλήξουν ευχάριστα τις αγορές σε μια περίοδο που οι άλλες χώρες χρειάζεται να καταφεύγουν στις εκδόσεις ομολόγων όχι για να βελτιώσουν τις καμπύλες όπως κάνει τώρα η Ελλάδα αλλά για να καλύψουν τις άμεσες ταμειακές ανάγκες.
Εκεί λοιπόν που μας χώριζαν με τον ευρωπαϊκό νότο πολλές εκατοστιαίες μονάδες, τώρα μας χωρίς μερικά… πιπς. Μπορούμε να γίνουμε… Ισπανία και Πορτογαλία σε ότι αφορά τις αποδόσεις των ομολόγων; Να κάτι που θα φανεί επίσης μετά την κάλπη της Κυριακής.
