Πριν σπεύσει κάποιος να ρίξει το ανάθεμα στον υπουργό Περιβάλλοντος για το γεγονός ότι έριξε στο μηδέν τις επιδοτήσεις της ηλεκτρικής ενέργειας για τους έχοντες κατανάλωση ρεύματος άνω των 500 KWh αν μήνα, ας ρίξει μια προσεκτική ματιά στο τελικό αποτέλεσμα καθώς αυτό είναι που μετράει σε τελική ανάλυση.
Πόσο χρεωνόταν μια κιλοβατώρα σε έναν πελάτη ΔΕΗ ο οποίος κατανάλωνε πάνω από 500 κιλοβατώρες; Περίπου 22 λεπτά ενώ αν έσπαγε και το φράγμα των 1000 κιλοβατωρών, η τιμή ανέβαινε ακόμη περισσότερο στα 0,311 ευρώ.
Ποιες θα είναι οι αντίστοιχες χρεώσεις για τον Φεβρουάριο; 0,211 ευρώ είτε σπάει το φράγμα των 1000 κιλοβατωρών είτε όχι.
Άρα, στον μήνα που μηδενίζονται οι επιδοτήσεις για τους έχοντες μεγάλες καταναλώσεις, η τελική τιμή χρέωσης υποχωρεί. Είναι ένα από τα… παράδοξα με τα τιμολόγια του Φεβρουαρίου.
Υπάρχει και ένα δεύτερο. Η αγορά δεν έχει πλέον… ευκαιρίες. Τον Ιανουάριο μπορούσες να διαλέξεις έναν φθηνότερο πάροχο ο οποίος να χρεώνει ακόμη με 3 λεπτά την κάθε κιλοβατώρα. Για τον Φεβρουάριο, κανείς δεν μπορεί να προσφέρει τέτοια τιμή. Το… φθηνό της αγοράς έγινε πέντε φορές ακριβότερο.
Και ένα τελικό συμπέρασμα: το ότι οι έχοντες μεγάλη κατανάλωση θα δουν το κόστος ανά κιλοβατώρα να υποχωρεί δεν σημαίνει ότι το ρεύμα θα είναι φθηνό. Θα είναι σίγουρα πολύ ακριβότερο το να θερμανθείς τον Φεβρουάριο με ρεύμα παρά με πετρέλαιο ή φυσικό αέριο.
Ακόμη και αν δεν υπάρχει πλέον επιδότηση για την τιμή του φυσικού αερίου. Άλλο τα 10-11 λεπτά ανά θερμική κιλοβατώρα και άλλο τα 25 και τα 30 λεπτά.
