Η εφημερίδα Corriere della Sera δημοσιεύει μια ενδιαφέρουσα έρευνα του συνδικάτου UIL της Περιφέρειας της Λομβαρδίας στην οποία αναδεικνύεται πως τουλάχιστον οι μισοί εργαζόμενοι ιδανικά δεν θα επέστρεφαν στο γραφείο τους και στην προ-πανδημική ρουτίνα.
Σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα η ‘έξυπνη’, εξ αποστάσεως εργασία ανέδειξε πως πολλοί προτιμούν το σπίτι από το γραφείο.
Όπως σημειώνει ο ανταποκριτής της ΕΡΤ, Κρίστιαν Μαυρής, ύστερα από μήνες αποκλεισμού και με την αφορμή της αυτοπροστασίας και απομόνωσης προς αποφυγή του ιού, η αλήθεια είναι πως πολλοί βρήκαν στο σπίτι τους μια ‘ζώνη άνεσης’, μακριά από κίνηση αλλά και τις καταπιέσεις του γραφείου. Ψυχολογικά, στις πιο ακραίες περιπτώσεις η άρνηση στην επιστροφή στην προ-πανδημική ρουτίνα μπορεί να συνδεθεί στον “πυρετό της καμπίνας” και στο “σύνδρομο του σπηλαίου”.
Ο ψυχολόγος και ψυχοθεραπευτής Πάολο Κριβέλι, ανακεφαλαιώνοντας τους 16 μήνες της πανδημίας, τονίζει πως «με την μερική επιστροφή, πολλοί εργαζόμενοι δυσκολεύονται να επιστρέψουν σε παλιές συνήθειες, να βρουν κενά γραφεία, διαφορετικούς και μονότονους ρυθμούς και να εξαναγκαστούν στην ανάκαμψη της πραγματικότητας, με τις προτάσεις μιας «υβριδικής εργασίας», λίγο από το σπίτι και λίγο στο γραφείο».
Φαίνεται λοιπόν πως ο κόσμος ανέπτυξε πλέον μια διαφορετική αντίληψη της εργάσιμης ημέρας, και αποφάσισε να αναπροσαρμόσει τους ρυθμούς της ζωής του.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας της UILCA, της Ένωσης του Τραπεζικού και Ασφαλιστικού τομέα της Λομβαρδίας, το ποσοστό των υπαλλήλων που αποφεύγουν να επιστρέψουν στο γραφείο είναι περίπου 80%, ενώ το 15% των ατόμων ήδη εργάζεται εξ αποστάσεως. Παράλληλα, το 30-35% των υπαλλήλων των εταιρειών του χημικού και φαρμακευτικού τομέα ήδη προσάρμοσαν τις συμβάσεις τους με την εξ αποστάσεως εργασία.
Η Γραμματέας της UILCA Λομβαρδίας, Πάολα Μενκαρέλι, δηλώνει στην Corriere della Sera πως “η αρνητική ανταπόκριση των εργαζομένων συνοδεύεται συχνά από άγχος, αποστράγγιση, αποπροσανατολισμό και φόβο με την ιδέα να εγκαταλείψουν το ασφαλές καταφύγιο τους. Για την ένωση δεν θα είναι μόνο ζήτημα διαπραγμάτευσης μιας σταδιακής επιστροφής, αλλά και διαπραγμάτευση της ευημερίας, λαμβάνοντας υπόψη την αλλαγή στην οργάνωση της εργασίας”.
Ποιο λοιπόν το μέλλον της εργασίας; Μάλλον όχι όπως την γνωρίζαμε προ-πανδημίας…
Ο δικηγόρος Πιέτρο Ρούσο τονίζει πως στα μελλοντικά συμβόλαια και συμβάσεις “σίγουρα θα είναι απαραίτητο να ρυθμιστούν αυτές οι νέες εργασιακές σχέσεις μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων και μιας διαδικασίας επαγγελματικής προσαρμογής”.
