Ο μήνας που πέρασε παρουσίασε αρκετές ομοιότητες με τον προηγούμενο, αφού τόσο ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, όσο και οι αγορές στην παγκόσμια ναυτιλία συνεχίζουν να βρίσκονται σε σταθερά υψηλά επίπεδα ή ακόμα και σε ανοδική πορεία κατά περιπτώσεις.
Αυτό που έχει αλλάξει, έχει να κάνει με τις συνέπειες που φέρνει μαζί του αυτός ο πόλεμος στην παγκόσμια οικονομία σε δύο βασικούς πυλώνες. Την ενεργειακή και την επισιτιστική κρίση. Σε αυτά αναμένεται να προστεθεί και ο αντίκτυπος από την ενδεχόμενη είσοδο χωρών της Βαλτικής στην συμμαχία του ΝΑΤΟ.
«Η τιμή του σιταριού κατέγραψε σήμερα “απόλυτο ρεκόρ” στην ευρωπαϊκή αγορά, κλείνοντας στα 438,25 ευρώ ο τόνος, μετά την ανακοίνωση το Σάββατο (14/05/2022) του εμπάργκο της Ινδίας στις εξαγωγές σιτηρών της».
Αυτή ήταν η είδηση που σχολιάζονταν την ώρα που γραφόταν το συγκεκριμένο κείμενο. Επιβεβαιώνονται όλες οι προβλέψεις για μια ‘’τέλεια καταιγίδα’’ που θα δημιουργήσει επισιτιστική κρίση, τόσο στις χώρες της Ευρώπης, όσο και σε άλλες, εμπορικά εξαρτημένες, από χώρες μετόχους των γεωπολιτικών εξελίξεων. Εκτός του εμπάργκο της Ινδίας, τα εκατομμύρια τόνους σιτηρών που βρίσκονται στην Ουκρανία και την ενδεχόμενη διακοπή προμήθειας από την Ρωσία, οι μετεωρολόγοι προβλέπουν πως η ξηρασία που παρατηρείται ήδη σε Ευρώπη, Αμερική και Ινδία, αλλά και οι χαμηλές θερμοκρασίες στον Καναδά, θα συμβάλλουν σε πολύ σημαντική μείωση της ποσότητας της επόμενης σποράς. Προφανώς αυτό το γεγονός, εκτός από σημαντική αύξηση του πληθωρισμού θα δημιουργήσει και πραγματικό επισιτιστικό πρόβλημα σε πολλά μέρη του πλανήτη.
Κάτι αντίστοιχο ως προς το κομμάτι των ελλείψεων αναμένεται και για τις αγορές της ενέργειας, πράγμα που έχει ήδη αντίκτυπο στις χρηματιστηριακές αγορές, ενώ ήδη διαβάζουμε αναλύσεις για τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν κοινωνίες και παραγωγικές μονάδες να μειώσουν την ενεργειακή τους κατανάλωση τους επόμενους μήνες.
Σε ότι αφορά την ναυτιλία, είναι ναι μεν θετικό να αυξάνονται οι τιμές των μεταφερόμενων προϊόντων, να δημιουργούνται σημαντικά περιστατικά κίνησης έξω από λιμάνια, αλλά προϋπόθεση για αυτά είναι να υπάρχουν προϊόντα προς μεταφορά.
Εν τω μεταξύ, οι καθ’ ύλην αρμόδιοι για το θέμα, οι Έλληνες πλοιοκτήτες δηλαδή, συνεχίζουν να επενδύουν σε αγορές πλοίων αυξάνοντας καθημερινά την μεταφορική τους ικανότητα πληρώνοντας και αρκετά υψηλές τιμές για αυτό. Αυτό φυσικά έχει την σημασία του όταν γίνονται προβλέψεις για το άμεσο μέλλον…
