Κι εκεί που έχεις νοσήσει για πρώτη φορά στη ζωή σου από κόβιντ και περιμένεις οι δύο κόκκινες γραμμούλες του μικρού επιτραπέζιου ορθογώνιου άσπρου τεστ να γίνουν μία για να βγεις ξανά στην καθημερινότητα σου… συνειδητοποιείς ότι ναι μπορεί όλα να πήγαν πίσω… να σε περιμένουν ένα σωρό δουλειές και υποχρεώσεις, όμως αυτές τις περίεργες μέρες του ιού… έχεις επιτέλους χρόνο!
Χρόνο να κοιτάξεις από το μπαλκόνι του σπιτιού σου τον καιρό και να παρατηρήσεις τους ανθρώπους που προετοιμάζονται για τα Χριστούγεννα που έρχονται… δεν είναι τελικά τα λαμπάκια και τα χαρμόσυνα τραγούδια που σε κάνουν να συνειδητοποιήσεις ότι έρχονται… είναι ο κόσμος που σε πείθει! Το μεράκι του κόσμου να βγει, να απολαύσει τις στιγμές, να χαθεί στους φωτεινούς δρόμους της πόλης, να ξεχάσει λίγο από τα προβλήματα της καθημερινότητας του.
Να ξεχάσει τη μιζέρια και την καταχνιά της εποχής μας. Τα φορολογικά μέτρα που στοχεύουν στην ολική εξαφάνιση της μεσαίας τάξης και των ελεύθερων επαγγελματιών.
«Γιατί δεν πάει ο φίλος σας, ο δικηγόρος να δουλέψει ντελιβεράς;». Σε αυτή τη διόλου τυχαία φράση εσωκλείεται όλη η πολιτική δυστυχώς των τελευταίων κυβερνήσεων (μνημονιακών και μεταμνημονιακών). Είναι σαν να μας λένε με άλλα λόγια: «Αξιότιμοι συμπολίτες μου, καθώς οι κυβερνήσεις των τελευταίων πολλών ετών απέτυχαν παταγωδώς να προσαρμοστούν στις εξελίξεις της εποχής και τις «ενωσιακές» μας υποχρεώσεις, οι επιλογές σας είναι πολύ πολύ συγκεκριμένες: είτε θα φύγετε στο εξωτερικό για να υλοποιήσετε τα όνειρα σας και τα όσα με κόπο σπουδάσατε, είτε θα μείνετε Ελλάδα και θα ξεχάστε τα όνειρα σας να ακολουθήσετε το επάγγελμα της επιστήμης σας».
Η δουλειά δεν είναι ντροπή, θα πει κάποιος ως αντίλογο. Μα φυσικά και δεν είναι ντροπή καμία δουλειά. Η εργασία είναι ό,τι πιο ιερό υπάρχει στην ανθρώπινη ζωή. Αυτό όμως που είναι ντροπή για την ίδια την Πολιτεία είναι να μην μπορεί να αξιοποιήσει τα παιδιά της που τα σπούδασε, τα μόρφωσε, τα έκανε επιστήμονες, ύστερα από χρόνια κόπου και θυσιών ατομικών και οικογενειακών. Γιατί η Πολιτεία (η τσιμεντένια και αέρινη σύμφωνα με τον Ρίτσο) κατάφερε με την γενικότερη πολυετή απαξίωση προς την παιδεία, να σωρεύει στα ελληνικά Πανεπιστήμια επιστήμονες μελλοντικούς ανέργους, καθώς ουδέποτε εκπόνησε κι ουδέποτε υλοποίησε ένα σχέδιο και ένα προγραμματισμό για την εκπαίδευση, την ανεργία, την οικονομία.
Όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες βρίσκονται την εποχή αυτή σε διαρκείς κινητοποιήσεις και αποχές κατά των φορολογικών μέτρων. Άραγε όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν θέλουν να καταπολεμηθεί η «φοροδιαφυγή»; Προφανώς και θέλουν! Το φορολογικό τεκμήριο όμως που αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή είναι ένα οριζόντιο μέτρο. Τα οριζόντια μέτρα εκ της φύσεως τους κάποιους τους ευνοούν, κάποιους άλλους όμως τους αφανίζουν! Τα οριζόντια μέτρα είναι η έμπρακτη παραδοχή των κυβερνώντων ημών, ότι απέτυχαν να βρουν τρόπους συγκεκριμένους για να καταπολεμήσουν ad hoc την φοροδιαφυγή. Στην σύγχρονή ευρωπαϊκή Ελλάδα υπάρχουν πολλά τεχνικά μέσα και μηχανισμοί για να πατάξουν φαινόμενα φοροδιαφυγής, που αν χρησιμοποιούνταν θα καταστούσαν τα οριζόντια μέτρα ενδεχομένως περιττά.
Ας ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε από δομικά χαρακτηριστικά μιας ευνομούμενης Πολιτείας, ήτοι από τη σχέση Κράτους – Πολίτη και περί ανταποδοτικότητας… άσε, μην τα σκέφτεσαι καλύτερα… ψιλά γράμματα για την εποχή που ζούμε…
Στα άλλα νέα της επικαιρότητας, τα κόκκινα δάνεια δεν άλλαξαν χρώμα… με τους πλειστηριασμούς στο κόκκινο βαθύ! 223.284 είναι οι αναρτημένοι πλειστηριασμοί και 11.610 είναι αυτοί που θα λάβουν χώρα στο αμέσως επόμενο διάστημα. Με τον εξωδικαστικό μηχανισμό να «αυξάνει» ρυθμούς, όπως ενημερωνόμαστε από τις ειδήσεις. Παρ’ ότι αυξάνει ρυθμούς τίθενται διαρκώς αλλαγές βελτιώσεων.
Οι οικονομολόγοι που μιλούν με νούμερα χρησιμοποιούν μία έκφραση: «στο τέλος της ημέρας». Στο τέλος της ημέρας λοιπόν μιλούνε οι απόλυτοι αριθμοί. Στο τέλος της ημέρας βλέπουμε μία δυσαναλογία ρυθμισμένων δανείων με αρρύθμιστων, με αποτέλεσμα στο τέλος της ημέρας οι συμπολίτες μας να χάνουν τα σπίτια τους.
Και φυσικά δεν μιλούμε για πλειστηριασμούς που λαμβάνουν χώρα σε βάρος πολιτών που παρ’ ότι μπορούσαν να ρυθμίσουν, δεν το έπραξαν. Μιλούμε για την πλειοψηφία του πολυπαθούς κόσμου που μετά από οικονομική κρίση, μνημόνια, περίοδο κόβιντ και εν γένει πολιτικοοικονομικής αστάθειας, έκανε το «μεγάλο ατόπημα» να πέσει έξω!
Το νέο νομοσχέδιο φέρνει μία σειρά από κυρώσεις στα funds και στις εταιρίες διαχείρισης, αν δεν λειτουργούν σύμφωνα με κανόνες του κώδικα δεοντολογίας. Μην ξεχνούμε την Οδηγία 2167/2021 για τους servicers, σύμφωνα με την οποία, τα κράτη μέλη θα πρέπει να απαιτούν από τους πιστωτές να διαθέτουν κατάλληλες πολιτικές και διαδικασίες, ώστε να καταβάλλουν προσπάθειες να παρέχουν, κατά περίπτωση, εύλογη περίοδο ανοχής πριν από την έναρξη διαδικασιών κατάσχεσης. Μέχρι σήμερα στην πράξη το ως άνω δεν το έχουμε δει. Στο νέο λοιπόν νομοσχέδιο για τα funds υπάρχουν πολλά άρθρα για τον Κώδικα Δεοντολογίας σύμφωνα με τον οποίο πρέπει να λειτουργούν οι Εταιρίες, προς εναρμόνιση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2167/2021. Αν τα ως άνω λειτουργήσουν και στην πράξη, θα είναι ένα σημαντικό βήμα για να αποφευχθούν πολλά ζητήματα καταχρηστικών συμπεριφορών εις βάρος υπερχρεωμένων πολιτών.
Και μέσα σε όλα τα ανωτέρω που συμβαίνουν και πολλά ακόμα, άλλα γεγονότα τα οποία δεν μπορούν να εσωκλειστούν και να αναλυθούν σε ένα απλό κείμενο λίγων λέξεων, όπως είναι η ακρίβεια, η εξωτερική πολιτική κα., η κυβέρνηση δρα ανενόχλητα και ανέλεγκτα μπροστά σε μία αντιπολίτευση σε πλήρη αποσύνθεση. Πολλά «μικρά» κόμματα τα οποία αντί να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να συνθέσουν απόψεις, ενστάσεις, παρατηρήσεις και προτάσεις απέναντι σε όσα μας συμβαίνουν, πνέουν τα λοίσθια τους και φαντάζουν στα μάτια των πολιτών ακόμα πιο ισχνοί. Ο τρόπος αντίδρασης πολλών από αυτούς, μας αποδεικνύει ότι στην πραγματικότητα δεν τους καίνε τα προβλήματα των πολιτών, αλλά το πόσο μακριά θα είναι η ‘μπάρα’ τους στις επόμενες δημοσκοπήσεις. Μακριά… πολύ μακριά από τα προβλήματα των πολιτών..
Μια κοινωνία σε πλήρη σύγχυση. Με απούσα Κυβέρνηση σε ζητήματα κοινωνικής πολιτικής, με απούσα αντιπολίτευση και εν τέλει με απόντες τους πολίτες από την πολιτική, όπως μας αναδεικνύει και το μεγάλο ποσοστό αποχής. Δεν είναι τυχαίο!
Η αποχή είναι μήνυμα ισχυρό, χωρίς παραλήπτη. Η καλύτερα με παραλήπτη την ίδια την Δημοκρατία..
Όλα τα ανωτέρω ήσαν κάποιες σκόρπιες σκέψεις μου..
Με την ευχή, ότι του χρόνου τέτοιον καιρό, πολλά από τα παραπάνω θα λυθούν προς το καλύτερο. Είναι ωραίο εξάλλου να πιστεύεις κάπου ή σε κάτι, ακόμα και όταν ξέρεις ότι είναι δύσκολο να συμβεί… Είναι ωραίο να εύχεσαι και να πιστεύεις! Εξάλλου Χριστούγεννα έρχονται και ας τα χαρούμε.. Όπως και όπου μπορούμε.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους…