Γεννήθηκε για να κάνει τους γύρω του χαρούμενους. Ο λόγος για τον Τόνυ Άντονυ ο οποίος έκανε καριέρα με εφόδιο την μόνιμη διάθεσή του να κάνει τους γύρω του να περνούν καλά και να γελάνε.
Ο Τόνυ Άντονυ, ή Αντώνης Κόνιαρης όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Ιανουαρίου του 1948. Η καριέρα του στο χώρο του θεάματος ξεκίνησε ουσιαστικά στα μέσα της δεκαετίας του ‘70. Εκείνη την περίοδο εργαζόταν ως υπάλληλος στο αναψυκτήριο «Ερμής» του Αιγάλεω, όταν τον έβγαλε στη σκηνή ο Χάρρυ Κλυνν και μαζί σκορπούσαν άφθονο γέλιο στο κοινό με τις αμίμητες πλάκες τους. Οι δυο τους ξανασυνεργάστηκαν το 1978 στα «Δειλινά», όταν ο Τόνυ Άντονυ, που εργαζόταν ως βοηθός ηλεκτρολόγου στο κέντρο διασκέδασης, αντικατέστησε έναν ηθοποιό που αρρώστησε. Από τότε τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους για τον εκκολαπτόμενο ηθοποιό.
Από τις ταινίες του Χάρρυ Κλυνν… στο «Σεσουάρ για δολοφόνους»
Από τη δεκαετία του ‘80 εμφανίστηκε σε ταινίες του Χάρρυ Κλυνν («Eις μνήμην Χάρρυ Κλυνν», «Made in Greece»), σε βιντεοταινίες («Χάρρυ Κλυνν και Πάσης Ελλάδος», «Η Μαντόνα από τα Πετράλωνα», «Εδώ ο κόσμος χάνεται και η Μιμή χτενίζεται» κ.ά.) και σε θεατρικές επιθεωρήσεις («Και ο Σημίτης θέλει το Γερμανό του», «Από το ωχ στο ΠΑΣΟΚ», «ΣημιΤιτανικός», «Τα Πασόκεμον» κ.ά.).
Το 1988, μαζί με τον Σπύρο Ορνεράκη, τη Στέλλα Παπαδοπούλου και τον Χάρη Ρώμα, συμμετείχε στο καθημερινό μαγκαζίνο της ΕΡΤ2 «Πρωινά», που παρουσίαζαν ο Άρης Σκιαδόπουλος και η Ειρήνη Νικολοπούλου. Ήταν η πρώτη πρωινή εκπομπή της ελληνικής τηλεόρασης. Η μεγάλη του επιτυχία στη μικρή οθόνη ήταν ο ρόλος του Τζάκσον Φουντούκη, του άσωτου αδελφού του Λάμπρου Φουντούκη (Γιώργος Κωνσταντίνου) στην τηλεοπτική σειρά «Τα επτά κακά της μοίρας μου», που πρωτοπροβλήθηκε από το Mega το 1994.
Η μεγάλη του επιτυχία στο θέατρο ήταν η διαδραστική κωμωδία των Τζόρνταν-Έϊμπραμς «Σεσουάρ για δολοφόνους» που παίχτηκε με διάφορες διανομές από το 1999 έως το 2012 και θεωρείται η μακροβιότερη παράσταση στο ελληνικό θέατρο.
Η ξαφνική απόσυρση
Το 2012 συμφωνεί να παίξει στην παράσταση «Οι σαλταρισμένοι» η οποία θα έκανε πρεμιέρα τον χειμώνα, όμως νωρίτερα και εντελώς αιφνιδιαστικά ανακοινώνει ότι αποσύρεται επικαλούμενος προβλήματα υγείας. Τελικά γίνεται γνωστό ότι δεν πρόκειται για κάτι απλό και περαστικό, αλλά για καρκίνο, ξεκινώντας την πιο δύσκολη μάχη της ζωής του.
Οι επόμενοι μήνες είναι τρομερά δύσκολοι. Ο Τόνυ Άντονυ αρχίζει να ρευστοποιεί περιουσιακά στοιχεία για να χρηματοδοτήσει τις θεραπείες του και φτάνει στο σημείο να πουλήσει και το σπίτι του αλλά κι ένα τροχόσπιτο για το οποίο στεναχωριέται πολύ αφού το είχε συνδυάσει με πάμπολλες αποδράσεις από την καθημερινότητα. «Έχω καρδιά τσιγγάνου» συνήθιζε να λέει για την ανάγκη του να ξεφεύγει…
Η τελευταία επιθυμία
Στις 13 Δεκεμβρίου 2014, σε ηλικία μόλις 66 ετών «φεύγει» για το τελευταίο ταξίδι, νικημένος από καρκίνο. Η σορός του είχε μεταφερθεί στο εξωτερικό όπου είχε αποτεφρωθεί μετά από επιθυμία του ηθοποιού. Αντί στεφάνων οι συγγενείς του είχαν ζητήσει να δοθούν τα χρήματα στο σπίτι του ηθοποιού.
Εδώ όμως υπάρχει μια αντίφαση καθώς ο αδελφός του το 2014 μιλώντας σε έγκριτη εφημερίδα είχε πει χαρακτηριστικά: H κηδεία θα γίνει στον Ιερό ναό Τιμίου Σταυρού στο Αιγάλεω και στη συνέχεια η σορός του θα μεταφερθεί στη Σκόπελο. Ακολουθώντας πιστά τις τελευταίες επιθυμίες του θα ταφεί στο νεκροταφείο της Σκοπέλου, το νησί που λάτρευε και σήμερα είναι ο τόπος μόνιμης διαμονής μου με την σύζυγό μου. Εκεί θα τον έχω κοντά μου και θα μπορώ να φροντίζω το μνήμα του. Όσο αντέξω. Είμαι ο επόμενος…”
Όπως αποδείχτηκε ο Τόνυ Άντονυ είχε κερδίσει μόνο μία από τις πολλές μάχες που έδωσε καθώς ο καρκίνος τον νίκησε τελικά και αυτό είναι που πονάει!
