Η Εθνική μας ομάδα πόλο είναι ιδιαίτερη, διαχρονικά! Συνολικά και όχι μόνο η τωρινή ομάδα, που πέρυσι κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες και αυτές τις μέρες εντυπωσιάζει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Η ιδιαιτερότητά της έχει να κάνει με την ξεχωριστή, τη διαφορετική αθλητική νοοτροπία των πρωταγωνιστών της, για ολόκληρες δεκαετίες!
Λες και κάποιο μαγικό ραβδί έχει διαμορφώσει αυτά τα παιδιά που φοράνε τα σκουφάκια της Ελλάδας. Αγνοί, πραγματικοί αθλητές, ερασιτέχνες απόλυτοι, με την καλή έννοια και όχι εκείνη της τεμπελιάς. Το αντίθετο! Δουλεύουν περισσότερο και από τους επαγγελματίες. Ασχολούνται με αυτό που αγαπούν, με προπονήσεις, πλάκες, συζητήσεις και την τρέλα τους 24 ώρες το 24ωρο.
Ταυτόχρονα έχουν μάθει να ανεμετρώνται με τις δυσκολότερες των συνθηκών. Με όλα όσα σημαίνει αυτό, σχετικά με την προετοιμασία, τους αγώνες, τις μετακινήσεις, αλλά και τις κάποιες φορές περίεργες σχέσεις μεταξύ σωματείων και ομοσπονδίας. Καθώς το πόλο είναι άθλημα που εξαρτάται από την προσωπικότητα παραγόντων περισσότερο από κάθε άλλο.
Η νέα τάξη πραγμάτων στην Κολυμβητική Ομοσπονδία ωστόσο, ευτυχώς μοιάζει να αλλάζει τα όχι… εύκολα δεδομένα πολλών δεκαετιών και να οριοθετεί εκ νέου τα προφανή αναγκαία στάνταρ, προκειμένου να αξιοποιηθεί το ατελείωτο ταλέντο που υπάρχει στις πισίνες, με όλους τους τρόπους.
Η ευλογία στο ελληνικό πόλο είναι πως εκτός από το ταλέντο, παραμένουν σε αφθονία η διάθεση και η δίψα για διακρίσεις και επιτυχίες, όπου κι αν ψάξει κανείς!
Η σημερινή πρόκριση της Εθνικής στον ημιτελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος, με τη νίκη επί των ΗΠΑ 16-11, δεν είναι τίποτα λιγότερο από όλα αυτά. Στοιχεία τα οποία συνθέτουν το μωσαϋκό του πιο γοητευτικού ομαδικού σπορ στην Ελλάδα, διότι ταιριάζει απόλυτα στην ιδιοσυγκρασία μας.
