Ακούγεται και γράφεται τόσο συχνά που δυστυχώς έγινε συνήθεια. Ότι αλλάζει στο ποδόσφαιρο μία το ένα και μία το άλλο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού, κάθε λίγο και λιγάκι. Κι ενώ προσπαθούμε να εξοικειωθούμε με τους νέους κανόνες που αφορούν, καταρχάς στις πέντε αλλαγές, ή τη διαφορετική χρονική προσέγγιση στο σήκωμα της σημαίας από το βοηθό, όπως και άλλα μικρά και λίγο πιο μεγάλα, την ίδια ώρα πέφτουν διαρκώς στο τραπέζι σκέψεις οι οποίες τελικά θα μας τρελάνουν, μία και καλή!
Διότι η συζήτηση που άνοιξε, πριν το καλοκαίρι, στην Ολλανδία, για νέους κανονισμούς που ήταν επιθυμία των αρμοδίων να εφαρμόσουν από τη σεζόν 2023/24, δεν παρεμβαίνουν απλά στο άθλημα. Το αλλάζουν εντελώς, οριστικά και αμετάκλητα. Καθώς τα παιδιά της επόμενης γενιάς που θα μάθουν να ακολουθούν κανόνες διαφορετικούς, θα αποκτήσουν άλλη ποδοσφαιρική φιλοσοφία. Όχι απλά νέα.
Εάν μάθουν δηλαδή, να εκτελούν το πλάγιο άουτ με το πόδι, να δίνουν συνέχεια στο παιχνίδι από τη στατική φάση με ντρίμπλα και όχι πάσα ή σέντρα, να κάθονται στον πάγκο και να μπαίνουν ξανά χωρίς περιορισμό αλλαγών, αλλά και να αποβάλλεται για πέντε λεπτά ο παίκτης που δέχεται κίτρινη κάρτα και το χρόνο να σταματά κάθε φορά που η μπάλα βγαίνει εκτός αγωνιστικού χώρου, τότε λοιπόν θα έχουν γίνει γνώστες για ένα παιχνίδι διαφορετικό.
Ας μη το λέμε καν ποδόσφαιρο, να μη μπερδευόμαστε κιόλας. Για να σοβαρευτούμε παρ’ όλα αυτά, καλό θα είναι οι αρχές του αθλήματος να βρουν λύση στο αληθινά μεγάλο ζήτημα που είναι ο αμέτρητος αριθμός αγώνων για κάθε παίκτη στη διάρκεια της σεζόν. Ειδικά εκείνοι που φορούν φανέλες μεγάλων ομάδων, άρα είναι απαραίτητοι και στις εθνικές των χωρών τους, δεν σταματούν να παίζουν ποτέ. Καθώς η ιστορία του ροτέϊσον αποτελεί το μεγαλύτερο ανέκδοτο.
Τι να κάνει δηλαδή ο Γιούργκεν Κλοπ, όταν διεκδικεί τέσσερις τίτλους; Να αφήσει τον Σαλάχ στον πάγκο στον αγώνα που κρίνεται το πρωτάθλημα της προτελευταία και την τελευταία αγωνιστική; Ή να τον αφήσει εκτός στον τελικό του Champions League ; Τον έβαλε σε όλα και φυσικά το πλήρωσε. Εάν θέλουμε να βλέπουμε την πραγματικότητα όπως είναι, εκτός από τα σχόλια για τη συντηρητική προσέγγιση του Αντσελότι και την άμυνα – τανάλια της Ρεάλ, πρέπει να αποδεχθούμε πως ο Αιγύπτιος επιθετικός στον τελικό δεν μπορούσε να περπατήσει! Κρίμα για την ομάδα του, τον τελικό και το ποδόσφαιρο, όμως όταν η Λίβερπουλ παίζει 63 αγώνες από Αύγουστο έως Μάϊο και για να μείνει εκτός ενδεκάδας ο Σαλάχ πρέπει να υποβάλλει αίτηση με αριθμό πρωτοκόλλου, οι συνέπειες είναι προδιαγεγραμμένες.
Σε ό,τι αφορά στους Ολλανδούς, η ομοσπονδία της χώρας ζήτησε δημόσια συγγνώμη, κάνοντας λόγο για παρεξήγηση. Σε κάθε περίπτωση και μόνο η σκέψη για τέτοιες παρεμβάσεις στο παιχνίδι, αποκαλύπτει πως ο κίνδυνος αλλαγών που θα το διαφοροποιήσουν καθοριστικά βρίσκεται μπροστά μας.
Στην εποχή της παντοδυναμίας των Άγγλων, οι δυνατοί του ποδοσφαίρου, όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπάγερν και η Γιουβέντους αναζητούν απαντήσεις για τα ταμεία τους, αφού δεν συμμετέχουν στην Premier League κι ενώ την ίδια ώρα το Champions League δεν αποφέρει τα κέρδη του παρελθόντος. Κάπως έτσι προέκυψαν οι σκέψεις του ποδοσφαιρικού ΝΒΑ και της ευρωπαϊκής Super League. Όλα αυτά θα πρέπει να γίνουν με τους μεγάλους πρωταγωνιστές διαθέσιμους. Αρκεί να μπορούν να περπατήσουν αγαπητέ Φλορεντίνο, Καρλ Χάϊντζ και Αντρέα. Σας καταλαβαίνουμε όμως εάν αλλοιωθεί η εικόνα του λατρεμένου σπορ, θα σταματήσει να είναι τέτοιο. Δεν θα βλέπεται με λίγα λόγια…
