Τα παγκόσμια ρεκόρ στον αθλητισμό δεν είναι όλα ίδια! Η βαρύτητά τους εξαρτάται από διαφορετικούς παράγοντες. Προφανώς από το “μέγεθος” της επίδοσης και τη δυσκολία που αυτή βάζει στον επόμενο που θα επιχειρήσει να την ξεπεράσει.
Μεγάλη αξία έχει επίσης και η διάρκειά τους. Καθώς με την πάροδο του χρόνου, όταν παραμένουν ακατάρριπτα λαμβάνουν διαστάσεις μύθου.
Κι αν στην κολύμβηση έγινε μία τέτοιας λογικής κουβέντα για το Παγκόσμιο Ρεκόρ της 19χρονης Αυστραλής Μόλι Ο΄Κάλαχαν στα 200μ. ελεύθερα, 1.52.85, πριν από περίπου ένα μήνα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κολύμβησης της Φουκουόκα, επειδή κατέρριψε το 1.52.98 της αξεπέραστης Φεντερίκα Πελεγκρίνι, το οποίο κρατούσε από το 2009, τι να πει τότε κανείς για τα απολύτως στοιχειωμένα του στίβου;
Ένα από αυτά θέλει να εξαφανίσει από τη σχετική λίστα ο Μίλτος Τεντόγλου. Ο κορυφαίος αθλητής του κόσμου στο άλμα εις μήκος δουλεύει προς αυτό το στόχο, που είναι για εκείνον μία τεράστια πρόκληση. Είναι πολύ σημαντικό για τον έλληνα αθλητή πως δείχνει να έχει και την ψυχολογία για να το καταφέρει και να γίνει ο πρώτος λευκός που θα το πετύχει μετά τον Σοβιετικό Ρόμπερτ Εμιγιάν (8.86- 1987).
Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Τόκιο, 30 Αυγούστου 1991 (!), ο Αμερικάνος Mike Powell έφτασε με το άλμα του στα 8,95! Μία ακόμη παράμετρος, που έκανε ακόμη πιο εντυπωσιακή την επίδοση του Powell ήταν πως και εκείνος έσπασε ένα ρεκόρ που κρατούσε από το μακρινό 1968, του Bob Beamon (ΗΠΑ), στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Μεξικό.
Ο Τεντόγλου επιχειρεί τη…διαδρομή βήμα βήμα. Στο πρόσφατο παγκόσμιο ήθελε τα 8.70. Δεν τα κατάφερε όμως δείχνει ότι τα έχει. Όπως και για πολύ παραπάνω, διότι εκτός του ότι μπορεί, το πιστεύει κιόλας.
Εκτός του Mike Powell, υπάρχουν ακόμη πέντε Παγκόσμια Ρεκόρ στον κλασσικό αθλητισμό που παραμένουν ανέγγιχτα! Καταρχάς τα δύο (!), της Florence Griffith Joyner, στα 100 και τα 200μ.
Η Αμερικανίδα από το Λος Άντζελες κατάφερε να κλέψει την παράσταση στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων το 1988 από τους άντρες. Πριν ταξιδέψει στην πρωτεύουσα της Νότιας Κορέας είχε ήδη “γράψει” το απίστευτο 10.49 στα 100μ. εντός των Αμερικανικών συνόρων. Στη συνέχεια όταν βρέθηκε στους Ολυμπιακούς της Σεούλ έκανε και το 21.34 στα 200μ., το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς.
Οι φήμες για υπερβολική χρήση αναβολικών δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ, όμως η αθλήτρια που έκανε τον κόσμο να την προσέχει ακόμη και επειδή έτρεχε με μακριά νύχια (!), πέθανε στον ύπνο της δέκα χρόνια αργότερα…
Στο άλμα εις ύψος ο Javier Sotomayor έλεγες πως ήταν γεννημένος γι΄αυτό! Οι πολιτικές διαφορές των ΗΠΑ με την Κούβα πάντως δεν του επέτρεψαν να κατακτήσει τέσσερα συνεχόμενα ολυμπιακά μετάλλια. Συμμετείχε τελικά μόνο σε δύο ολυμπιακές διοργανώσεις, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992, όπου κέρδισε το χρυσό μετάλλιο με άλμα στα 2.34 μ., ενώ στους Αγώνες του Σίδνεϊ το 2000 ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου με άλμα στα 2.32 μ. Ανάμεσα σε αυτά έκανε και το παγκόσμιο ρεκόρ, το οποίο κρατάει μέχρι και σήμερα.
Στις 27 Ιουλίου του 1993, ο Κουβανός άλτης κατέβηκε σε μίτινγκ στη Σαλαμάνκα της Ισπανίας και πέταξε στα 2.45 μ. Ο αθλητής από το Λιμονάρ κατέχει επίσης τις τρεις πρώτες θέσεις στη λίστα με τις 25 καλύτερες επιδόσεις όλων των εποχών στο άλμα εις ύψος.
Πάμε και στις…ιστορίες της Ανατολικής Γερμανίας! Η χώρα αυτή μπορεί να μην υφίσταται πλέον, όμως τα ρεκόρ της τότε…παραγωγικής διαδικασίας του αθλητισμού μία χαρά κρατούν ακόμα…
Στις 06 Οκτωβρίου του 1986 η φοβερή Marita Koch έτρεξε τα 400 μ. σε 47.60 δευτερόλεπτα και από τότε καμία αθλήτρια δεν κατάφερε να την ξεπεράσει.
Η Ανατολικογερμανίδα με τα δύο ολυμπιακά και τέσσερα παγκόσμια μετάλλια, έκανε έναν χρόνο που θεωρείται άπιαστος ακόμα και από τις καλύτερες σύγχρονες αθλήτριες.
Η λίστα των στοιχειωμένων επιδόσεων έχει κι άλλη Ανατολική Γερμανία…
Η Gabriele Reinsch από το Κότμπους μπορεί να μην κατέκτησε ποτέ μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες, ούτε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, πέρασε πάντως στο πάνθεον της δισκοβολίας όταν στις 09 Ιουλίου του 1988 πέταξε τον δίσκο της στα 76.92 μέτρα.
Αυτό το ρεκόρ που σημειώθηκε σε ένα κατά τα άλλα αδιάφορο μίτινγκ, στέκει αγέρωχο μέχρι και σήμερα.
