Αν υπάρχει μια χώρα στον κόσμο με «φουσκωμένο» χρέος, η οποία όμως δεν ανησυχεί καθόλου για την αύξηση των επιτοκίων που ήδη έχει αρχίσει να αποτυπώνεται στις αγορές –και αργά ή γρήγορα θα αποτυπωθεί και στην πολιτική και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας- αυτή είναι η Ελλάδα.
Διότι είναι η χώρα που το σύνολο του χρέους της –για την ακρίβεια ένα ποσοστό της τάξεως του 99,6% του χρέους των 350 και πλέον δις. ευρώ- τοκίζεται με «κλειδωμένο» και αρκετά χαμηλό επιτόκιο. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Το δήλωσε χθες σαφώς και ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Θεόδωρος Σκυλακάκης. Βρέξει χιονίσει, η χώρα θα πληρώνει τόκους ύψους 5 δις. ευρώ τον χρόνο καθώς με τις κινήσεις που έχει κάνει ο ΟΔΔΗΧ, το ποσό αυτό θα παραμείνει «κλειδωμένο» για πολλά χρόνια.
Μια πολιτική που μέχρι σήμερα προκαλούσε ένα δημοσιονομικό κόστος –η διατήρηση των υψηλών ταμειακών διαθεσίμων στα επίπεδα των 38-40 δις. ευρώ αλλά και τα swaps για τμήμα του χρέους της τάξεως των 60 δις. ευρώ- θα αρχίσει τώρα να αποδίδει πολλαπλά. Πρώτον διότι θα κάνει τις αγορές να αισθάνονται «ασφαλείς» όταν θα δανείζουν την Ελλάδα εν μέσω πληθωριστικής θύελλας. Καμία άλλη χώρα στον κόσμο δεν έχει ταμειακά διαθέσιμα που να αντιστοιχούν στο 20% του ΑΕΠ και να εξασφαλίζουν στον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους τη δυνατότητα να μην βγει στις αγορές ακόμη και για δύο ολόκληρα χρόνια.
Ποια άλλη χώρα της Ευρωζώνης μπορεί να το κάνει αυτό; Καμία είναι η απάντηση. Και δεύτερον διότι όσο θα ανεβαίνουν τα επιτόκια –που σημαίνει ότι θα επιμένει και ο πληθωρισμός- τόσο θα «φουσκώνει» και το ΑΕΠ με αποτέλεσμα να βελτιώνεται η αναλογία του χρέους ως προς το ακαθάριστο προϊόν της χώρας. Είναι η… άλλη όψη του πληθωρισμού.
