Τελικά οι εταίροι και φίλοι μας στην ΕΕ δεν θα πάψουν ποτέ να μας εκπλήσσουν. Εκεί που μας έδωσαν μια ελπίδα με τα εμβόλια και τη διαχείριση της κρίσης με τον κορονοιό, ήρθαν οι εξελίξεις με τον πόλεμο στην Ουκρανία, την ενεργειακή κρίση, αλλά και τα ελληνοτουρκικά για να μας υπενθυμίσουν ότι κάποιοι με τους οποίους ζούμε στο ίδιο σπίτι, ζουν τελικά κάπου αλλού.
Και τα γράφει αυτά ένας άνθρωπος που πιστεύει βαθύτατα στην ευρωπαϊκή οικογένεια και στο ότι η Ευρώπη, μόνο ενωμένη μπορεί να ορθώσει ανάστημα και να βελτιώσει το επίπεδο ζωής των πολιτών της.
Γίνομαι σαφής. Πολύ καλά η ΕΕ πήρε την απόφαση και καταδίκασε την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ορθά έπραξε στην προσπάθειά της να πιέσει την Μόσχα να σταματήσει την εισβολή, επέβαλε κυρώσεις. Αναρωτιέμαι όμως βλέποντας τα αποτελέσματα των κυρώσεων οι μόνοι που πληρώνουν το μάρμαρο είναι οι Ευρωπαίοι.
Διότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία εάν κρίνω από τα στοιχεία που δόθηκαν ότι το ρούβλι είναι στο ισχυρότερο σημείο του, την τελευταία τετραετία, τελικά τι πετύχαμε με αυτού του είδους τις κυρώσεις, εκτός από το να πυροβολήσουμε τα πόδια των λαών μας;
Οι ΗΠΑ, κερδίζουν οικονομικά, ενισχύονται γεωπολιτικά, γίνονται και πάλι ο …πόλος του καλού. Η Μόσχα κατέκτησε εδάφη, ενίσχυσε τις συμμαχίες της με την Κίνα, κέρδισε το νόμισμά της, έγινε και πάλι παγκόσμιος παίκτης. Η Ουκρανία από τη μεριά της καταστράφηκε οικονομικά, απώλεσε εδάφη και παρά το ότι το ΝΑΤΟ την χρησιμοποίησε μπροστά στο φόβο , δικαιολογημένο, θα λέγαμε μιας πυρηνικής σύρραξης στην πράξη την άφησε σχεδόν μόνη της να παλεύει με την “αρκούδα”.
Και πραγματικά αναρωτιέμαι. Εκεί στην ΕΕ όλα καλά; Δεν πρέπει να ξαναδούν την στρατηγική τους;
Δεν πρέπει να αποφασίσουν μια άλλη γραμμή, αν μη τι άλλο στην ενέργεια;
Ας έρθουμε στα δικά μας.
Η Ελλάδα στην πορεία αυτή έχασε τη Ρωσία ως σύμμαχο, καθώς διαλέξαμε στρατόπεδο και πολλές φορές προπορευθήκαμε των αποφάσεων άλλων χωρών. Η Μόσχα ήδη μας δείχνει. Και αντί οι μεγάλοι μας φίλοι και σύμμαχοι, αφού ξεκαθαρίσαμε ότι όχι απλώς ανήκουμε στη Δύση, αλλά είμαστε Δύση, έπαθαν αλαλία μπροστά στις αθλιότητες του Ερντογάν και τις απανωτές και εκτός ορίων προκλήσεις της Τουρκίας.
Ακόμη και ο φίλος μας ο Μακρόν δεν είπε κουβέντα, για να μην ενοχληθεί η Αγκυρα και να μην έχει κόστος στις εκλογές που έχει στη Γαλλία;
Αυτό σημαίνει συμμαχία στο μυαλό τους; Που δηλαδή να έρθουν τα δύσκολα, τι έχουν να κάνουν.
Δυστυχώς η ΕΕ για άλλη μια φορά δείχνει κατώτερη των περιστάσεων. Και είναι ντροπή τους να σκούζουν για τον Πούτιν, όταν αφήνουν τον ομογάλακτό του Ερντογάν να συνεχίζει να προκαλεί να υβρίζει και να απειλεί μια χώρα της Ευρώπης, την Ελλάδα. Κρίμα, γιατί πιστεύαμε ότι θα είχαν αλλάξει…
