Στην Ελλάδα, όπως έχει πει ο Τσαρούχης μπορείς να δηλώνεις ότι θέλεις. Αυτό δεν σημαίνει και ότι είσαι. Αναφέρομαι σε αυτό με αφορμή μια αποστροφή στην πρόσφατη ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή. Εκεί που ανέφερε ότι δεν μιλώ ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά ως αυριανός πρωθυπουργός.
Θα έλεγα ότι στις δημοκρατίες η πολιτική φιλοδοξία για τον καθένα είναι και επιθυμητή και αναγνωρισμένη. Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμε.
Άρα ο Αλέξης Τσίπρας έχει δικαίωμα να ονειρεύεται να είναι ότι θέλει, ασπαζόμενος ότι στις δημοκρατίες τα κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία.
Απλά θα του υπενθυμίζω ότι ο αείμνηστος Μιλτιάδης Εβερτ, δήλωνε εν αναμονή πρωθυπουργός, αλλά στην πολιτική ισχύει αυτό που λέει ο λαός μας : μεγάλη μπουκιά φάε μεγάλο λόγο μην πεις.
Και για την ώρα με τις πολιτικές του επιλογές ο Αλέξης Τσίπρας, και με βάση τις δημοσκοπήσεις , ακόμη και με απλή αναλογική βλέπει την εξουσία με το κυάλι.
Πάμε τώρα να δούμε ποιος υπονομεύει τον Αλέξη Τσίπρα και ναρκοθετεί την επιστροφή του στο Μαξίμου.
Πρώτος και καλύτερος ο ίδιος.
Και αυτό γιατί δεν έχει αλλάξει το περιβάλλον του το οποίο τον οδήγησε στην ήττα. Οποιος πολίτης σήμερα κρίνει και κατακρίνει την κυβέρνηση Μητσοτάκη, όταν κάνει σύγκριση και βάζει στα κάδρα των σημερινών Υπουργών στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, επιστρέφει με βήμα ταχύ στην ΝΔ.
Επίσης ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, χάνει σε προσωπικό επίπεδο σε όποια σύγκριση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οι διαφορές μεταξύ τους είναι καταλυτικές, ακόμη και τώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται στην πιο δύσκολη φάση της.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάνει ότι μπορεί για να θολώσει το μήνυμα και τρέχει πίσω από τις εξελίξεις. Ακόμη και στο θέμα της υποχρεωτικότητας που θα μπορούσε να δείξει στην κοινωνία, ότι τολμά έχασε από τα αποδυτήρια.
Τον Αλέξη Τσίπρα, όμως τον υπονομεύουν με την άδεια και την ανοχή του και οι σύντροφοί του.
Η παρέα των 53 θεωρεί δεδομένο ότι ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, θα χάσει και τις δυο εκλογικές αναμετρήσεις (με απλή και ενισχυμένη) και αυτομάτως θα θέσουν θέμα απομάκρυνσής του από την καρέκλα.
Ηδη στα…σκοτεινά το συζητάνε και περιμένουν την επόμενη αναμέτρηση. Στο δρόμο του σπέρνουν αγκάθια, ώστε όταν χρειαστεί να θερίσει θύελλες. Σε αυτό ο κ. Τσίπρας δεν είναι αμέτοχος, καθώς άφησε πολύτιμο χρόνο, και αντί να στρίψει το καράβι προς το κέντρο, το άφησε ιδεολογικά ακυβέρνητο και τώρα το ΠαΣοΚ επιστρέφει.
Ο κ. Τσίπρας για να επιστρέψει πρέπει να αλλάξει πολλά. Και κυρίως πρόσωπα ώστε όταν ακούν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κανείς να μην σκέφτεται τον Πολάκη και την παρέα του. Οσο αυτό λειτουργεί ανακλαστικά στους πολίτες, ο Πρόεδρος της ΣΥΡΙΖΑ όχι αυριανός πρωθυπουργός δεν φαντάζει. Ουτε καν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης…
