Για να νικάς πρέπει να διψάς! Ο περσινός Παναθηναϊκός αγωνιζόταν με μόλις έναν παίκτη στο ρόστερ του που είχε κατακτήσει την Ευρωλίγκα. Τον Κώστα Σλούκα. Εφέτος αυτό έχει αλλάξει, διότι οι παίκτες του φόρεσαν το κορυφαίο στέμμα της Ευρώπης. Δυστυχώς όμως φαίνεται πως έχουν χορτάσει πριν την ώρα τους…
Η εικόνα της ομάδας που…επιχείρησε να αντιμετωπίσει την Παρτίζαν δεν θύμισε σε τίποτα εκείνη που κατέκτησε την τελευταία Ευρωλίγκα. Ούτε κατά διάνοια. Καμία συνεργασία, ατομικές ενέργειες, συνεχόμενες αλλά και βεβιασμένες προσπάθειες για τρίποντο και – το σημαντικότερο – χωρίς ίχνος αμυντικής διάθεσης. Δεν πας πουθενά όμως έτσι. Χωρίς την άμυνα.
Αυτή που πέρυσι ήταν η δεύτερη κορυφαία της Ευρωλίγκας, για να μην ξεχνιόμαστε. Βλέπουμε πλέον τοποθετήσεις “soft”, μαρκαρίσματα “με τα μάτια”, γι΄αυτό και η αναγωγή του παθητικού ανά 100 κατοχές, φτάνει στους 121,4 πόντους.
Η αμυντική αυτή επίδοση αποτελεί την τρίτη χειρότερη στην Ευρωλίγκα, μαζί με την Άλμπα Βερολίνου και είναι καλύτερη μόνο από το 124,3 της Μακάμπι και το 122,2 της Μπασκόνια.
Ακόμα, ο Παναθηναϊκός βλέπει τους αντιπάλους του να εκτελούν με το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό στα τρίποντα, 41,9% (μεγαλύτερο έχουν μόνο οι αντίπαλοι της Μπασκόνια, 44,1%) και υποχρεώνει τους αντιπάλους τους σε μόλις 11 λάθη κατά μέσο όρο (χειρότερα τα πάει μόνο η Ρεάλ, με τους αντιπάλους της να υποπίπτουν σε 10 λάθη).
Έχει κι άλλο! Ο Παναθηναϊκός έχει τη χειρότερη τρανζίσιον άμυνα στη διοργάνωση μετρώντας 12,8 πόντους στο ανοιχτό γήπεδο ανά αγώνα σε αυτό το διάστημα. Ούτε τα φάουλ γίνονται σωστά από τους παίκτες του Αταμάν, που υποπίπτουν σε μόλις 17,5 ανά αγώνα (λιγότερα, 17,2, έχει μόνο η Μπασκόνια), στα 14 ματς της διοργάνωσης μέχρι τώρα.
Ο Αταμάν είπε αμέσως μετά το τέλος του αγώνα στο Βελιγράδι: “Παίξαμε σαν παλαίμαχοι, πρέπει να αλλάξουμε την προπόνησή μας”, ομολογώντας πως η ομάδα του δεν είναι καλά. Το πρόβλημα που αποκαλύπτει μία τέτοια δήλωση δεν γιατρεύεται με απλό…αναλγητικό. Χρειάζεται σοβαρή θεραπεία.
Οι πρωταθλητές Ευρώπης στους επτά τελευταίους αγώνες έχουν υποστεί τέσσερις ήττες, που σημαίνει ότι ο πρώτος στόχος για την είσοδο στην τετράδα και το πλεονέκτημα της έδρας για την ώρα μένει μακριά. Η πολύ συγκεκριμένη απάντηση είναι ότι η καλή άμυνα που οδήγησε το “τριφύλλι” στην κορυφή της Ευρώπης έχει εξαφανιστεί.
Η εικόνα του τούρκου προπονητή με σκυμμένο το κεφάλι στον πάγκο, όταν στο τέταρτο δεκάλεπτο οι παίκτες του δεν ήταν σε θέση να καταφέρουν έστω μία οργανωμένη επίθεση, αλλά ούτε και άμυνα για να αποφύγουν την τρίτη ήττα στα τελευταία τέσσερα ματς, ήταν η απόλυτη απεικόνιση όσων συμβαίνουν στην ομάδα που κρατά στα χέρια του.
Την αιτία στον απόλυτο βαθμό τη γνωρίζει ασφαλώς ο ίδιος, όπως και οι παίκτες του, περισσότερο από οποιονδήποτε. Φαίνεται πάντως από μακριά, από την απόσταση της εξέδρας για όλους εμάς τους υπόλοιπους, πως τα μέλη της ομάδας δεν έχουν τις καλύτερες σχέσεις μεταξύ τους.
Προφανώς δεν έχουν σοβαρά θέματα να τους χωρίζουν, πάντως αρνούνται να συνεργαστούν όπως απαιτεί σε κάθε αναμέτρηση το παιχνίδι.
Ο Εργκίν Αταμάν έχει κατά συνέπεια μπροστά του το δυσκολότερο πρόβλημα από την ημέρα που ανέλαβε. Καθώς είναι αναγκαίο να μιλήσει όπως και να δοκιμάσει νέα σχήματα και εφόσον χρειαστεί να κάνει ακόμη και νέα μεταγραφή.
Για να επιστρέψει στις νίκες χρειάζεται άμυνα. Ακόμη κι αν περίμενε ότι θα έπαιρνε τους αγώνες στη λογική του “θα βάζω περισσότερα καλάθια από αυτά που δέχομαι“, για να προκύψει τέτοια παραγωγική συνθήκη θα πρέπει οι παίκτες του να συνεργάζονται.
Δεν φαίνεται όμως να συμβαίνει αυτό, όσο θα έπρεπε…
