Ο Παναθηναϊκός, λέγεται έντονα μετά τη νέα του αποτυχία πως, ντροπιάστηκε επειδή δέχθηκε την τρίτη συνεχόμενη ήττα του. Αλήθεια τώρα; Αριθμητικό είναι το πρόβλημα; Μία ακόμη ήττα, από τις όχι λίγες στη σεζόν (εκείνες προ Βιτόρια), προκάλεσε τέτοιο συναίσθημα; Λάθος! Καταρχάς, έτσι κι αλλιώς ο Παναθηναϊκός, όπως και κάθε ομάδα στην Ευρώπη, ακόμα και οι μεγαλύτερες, μπορεί να έχει διαφορετικά αποτελέσματα, εξαιτίας μίας αστάθειας που προκύπτει από πολλές αιτίες. Τα παραδείγματα στο υψηλότερο επίπεδο πρόσφατα, με Σίτι και Ρεάλ.
Άλλο όμως είναι αυτό και εντελώς διαφορετικό ό,τι συμβαίνει στους “πράσινους”. Για να πούμε αυτό που βλέπουμε και είναι ξεκάθαρο, ο Παναθηναϊκός δεν έχει πνεύμα νίκης. Δεν αγωνίζεται νιώθοντας πως είναι υποχρεωμένος να επικρατήσει του αντιπάλου. Παίζει και όπως βγει το παιχνίδι.
Προφανώς το απρόσμενο γεγονός, με βάση την πρόσφατη εικόνα, ότι ηττήθηκε στα συνεχόμενα τελευταία τρία παιχνίδια, με τον Ολυμπιακό στο κύπελλο, τον Άρη στο πρωτάθλημα και την ομάδα από την Ισλανδία (το όνομα της οποίας ελάχιστοι γνώριζαν…), προκαλεί έντονο προβληματισμό. Όχι αποκλειστικά για τις ήττες, αλλά για την εικόνα.
Ο Παναθηναϊκός, υπάρχουν στιγμές που, δεν παλεύει και αυτές είναι οι περισσότερες…
Υποχωρεί, αποδεχόμενος πως δεν μπορεί να τα καταφέρει. Ενώ σουλουπώθηκε αγωνιστικά με την έλευση του νέου προπονητή, δεν μάχεται όσο χρειάζεται, διότι δεν πιστεύει. Όμως για να πιστεύεις, θα πρέπει να είσαι μέλος ενός συνόλου, για το οποίο η νίκη αποτελεί “υποχρέωση”.
Πρωταθλητισμό κάνουν εκείνοι που αντιλαμβάνονται ότι “απαγορεύεται” να ηττηθούν και όταν αυτό τους συμβαίνει, κινούν γη και ουρανό προκειμένου να το διορθώσουν. Η ομάδα του Ρουί Βιτόρια δέχθηκε στη Θεσσαλονίκη από τον Άρη δύο γκολ και άφησε όλο το δεύτερο ημίχρονο να κυλήσει χωρίς να κάνει τίποτα.
Να το πούμε λοιπόν όπως είναι. Κάποιοι από τους παίκτες δεν είναι ταιριαστοί με το μέγεθος των απαιτήσεων που περιμένει ο κόσμος.
Η απουσία από την κορυφή στο πρωτάθλημα για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια έχει προκαλέσει αδράνεια στο Club. Ούτε οι παλιοί αλλά ούτε και εκείνοι που εντάσσονται σε αυτό νιώθουν πως υπηρετούν ομάδα νίκης.
Υπάρχει επίσης ακόμη μία κρίσιμη παράμετρος που έχει να κάνει με τις αντοχές των παικτών. Ο πορτογάλος προπονητής δεν χρησιμοποιεί πολλούς, με αποτέλεσμα αυτοί που “τραβάνε το κουπί” στο τελευταίο διάστημα των αγώνων πλέον να καταρρέουν. Ψυχολογικά αλλά και από φυσική κατάσταση. Μπορεί και με ανάποδη σειρά, τίποτα δεν είναι σίγουρο.
Στο Ελσίνκι ο Ιωαννίδης μείωσε με πέναλτι στις καθυστερήσεις όμως αντί το “τριφύλλι” να επιμείνει για να ισοφαρίσει, κατάφερε να δεχθεί δύο μεγάλες φάσεις!
Ο Παναθηναϊκός είναι συνδεδεμένος με την Ευρώπη, όμως ηττήθηκε από μία ομάδα με ετήσιο μπάτζετ 5 εκατομμυρίων ευρώ και χρηματιστηριακή αξία 4.3, αν και έχει συμβόλαια που ξεπερνούν τα 30 εκατομμύρια ευρώ και χρηματιστηριακή αξία άνω των 100. Συμφωνώ, δεν παίζουν μπάλα μόνο και πάντα τα χρήματα και οι εκπλήξεις είναι για όλους. Όμως οι παίκτες του Βιτόρια τις τελευταίες εβδομάδες δεν μπορούν να σταθούν με κανένα τρόπο…
Ασφαλώς δεν γίνεται να είναι ασήμαντη η επιδημία των μυϊκών τραυματισμών. Οι Γεντβάϊ, Βαγιαννίδης, Πάλμερ Μπράουν, Μπακασέτας και Πελίστρι τέθηκαν νοκ-άουτ τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, αφήνοντας γυμνή την ανασταλτική λειτουργία.
Και κάτι ακόμα. Η εμμονή σε κάθε δήλωση ότι ο Παναθηναϊκός πριν από όλα θέλει το πρωτάθλημα, ως νόημα έχει αξία, ως…κόλλημα ωστόσο τον εμποδίζει να ανταποκριθεί στο ελάχιστο στην Ευρώπη. Στο Ελσίνκι έχασαν κόντρα σε παιδιά που παίζουν πιο πολύ για το κέφι παρά για τα χρήματα.
Ο Παναθηναϊκός είναι συνδεδεμένος με την Ευρώπη. Όλες οι εκδοχές των μεγάλων ομάδων του, είχαν σαν όνειρο να πετύχουν κάτι ξεχωριστό και τα κατάφεραν αρκετές φορές για τα δεδομένα της χώρας. Δεν γίνεται, βρε αδελφέ, να υφίστασαι στις μέρες μας τη μία ταπείνωση μετά την άλλη…
Όταν όμως δεν νιώθεις το “πρέπει”, τότε μαθαίνεις να παθαίνεις…
