Η συζήτηση για τον Παναθηναϊκό που χάνει το πρωτάθλημα είναι μεγαλύτερη από εκείνη για την ΑΕΚ που το κατακτά. Διότι στο μεγαλύτερο διάστημα της “κούρσας” η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς έδειχνε πως ήταν το πρώτο φαβορί. Το “έλεγαν” οι αριθμοί, οι νίκες, η άμυνά της και ο χαρακτήρας της στο γήπεδο.
Την ίδια ώρα ωστόσο, αυτός ο πρωταγωνιστής Παναθηναϊκός αποκάλυπτε σοβαρές αδυναμίες, η σημασία των οποίων ήταν φανερό πως θα μετρήσει στο τέλος, όπως εκείνη στο σκοράρισμα.
Η ιστορία του γκολ για τον Παναθηναϊκό έμοιαζε σε κάθε αγώνα με περιπέτεια. Σε αντιδιαστολή με την εξαιρετική του αμυντική λειτουργία, η γραμμή κρούσης βίωνε ταλαιπωρία άνευ προηγουμένου μέχρι να καταφέρει να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα.
Χωρίς πολλές ιδέες, με ανούσια κατοχή και ελάχιστες ευκαιρίες.
Ακριβώς γι΄αυτό η εξαιρετική βαθμολογική συγκομιδή των “πράσινων”, κυρίως στον πρώτο γύρο με τις 12 νίκες στους πρώτους 13 αγώνες, έμοιαζε με υπέρβαση. Μία ιστορία που ασφαλώς είχε συνέχεια και στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος, με αρκετά γκολ στις καθυστερήσεις, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις έρχονταν από πέναλτι. Σενάριο το οποίο επιβεβαίωνε το πείσμα της ομάδας, αποκάλυπτε όμως ταυτόχρονα ένα πολύ σοβαρό της πρόβλημα.
Ο Παναθηναϊκός δεν είχε εύκολο το γκολ και όταν σκόραρε περισσότερα από ένα, τις περισσότερες φορές το δεύτερο ήταν με πέναλτι. Ο τραυματισμός του Αϊτόρ νωρίς στη σεζόν μπλόκαρε την ομάδα.
Ο συγκεκριμένος παίκτης δεν αντικαταστάθηκε με εξίσου ικανό σκόρερ ποτέ.
Ο Παναθηναϊκός στη σεζόν που ολοκληρώνεται μένει εκτός κορυφής πληρώνοντας κακές επιλογές στις μεταγραφικές περιόδους, υποδεέστερες των απαιτήσεων του πρωταθλητισμού.
Σε αντίθεση με την ΑΕΚ που είχε ισάξιους πρωταγωνιστές στην ενδεκάδα και στον πάγκο της. Παίκτες, όπως ο Τσούμπερ και ο Φαν Φέερτ, που περνούσαν ως αλλαγή και έπαιρναν το παιχνίδια.
Αυτό είναι το νόημα άλλωστε της αλλαγής. Να δίνει τις λύσεις που δεν μπόρεσε η βασική επιλογή. Στον Παναθηναϊκό μόνο ο Ιωαννίδης είχε τέτοιο αποτέλεσμα, ερχόμενος από τον πάγκο.
Εάν αρκούσαν ποδοσφαιριστές του μεγέθους και της ποιότητας των Κλεϊνχέϊσλερ και Τσοκάϊ για τον τίτλο, οι ομάδες δεν θα ξόδευαν τα χρήματά τους προκειμένου να γεμίζουν τα ρόστερ. Ο Γιοβάνοβιτς είναι καλός προπονητής, με σοβαρά ελαττώματα.
Άξιζε να του πιστώσει κανείς τη δημιουργία συνόλου με σπάνια συνοχή. Την ίδια ώρα πάντως οι ποδοσφαιριστές του δεν είχαν την πνευματική επάρκεια που απαιτεί ο πρωταθλητισμός.
Στοιχείο το οποίο επίσης λειτούργησε αρνητικά είναι ο συντηρητικός χαρακτήρας του. Κάτι που φάνηκε στις μεταγραφές, καθώς για να αποκτήσει παίκτη τον περνάει από κόσκινο, χάνοντας σημαντικό χρόνο. Η ιδιοσυγκρασία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς τον επηρεάζει προφανώς σε όλα. Και στη διάρκεια των αγώνων, που για να κάνει την πρώτη αλλαγή, όταν δεν έχει το αποτέλεσμα που θέλει, αφήνει πολύ χρόνο να περνάει.
Τα παραδείγματα αμέτρητα, ακόμη και στο τωρινό παιχνίδι με τον Ολυμπιακό που, ενώ παίζει τον τελικό της χρονιάς και βρίσκεται πίσω στο σκορ, κάνει τις πρώτες του αλλαγές στο 67! Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, απ όλα όσα μπορώ να θυμηθώ εφέτος, ήταν ο αγώνας με τον ΟΦΗ στη Λεωφόρο, όπου οι φιλοξενούμενοι έπαιζαν με παίκτη λιγότερο από το πρώτο δεκάλεπτο και ο σέρβος έκανε την πρώτη αλλαγή στο 60!!
Ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να θεωρήσει ότι χάθηκε μία χρονιά, αλλά να χτίσει επάνω στα δεδομένα της σεζόν που τελειώνει και να δημιουργήσει μία πιο ανταγωνιστική ομάδα. Είναι ωστόσο υποκρισία να πιστέψει κανείς ότι δεν χάθηκε το πρωτάθλημα, διότι η πορεία της έδειχνε πως ήταν δικό της. Είναι σωστός λοιπόν ο Γιοβάνοβτις που παραδέχθηκε ότι: “Το χάσαμε μόνοι μας“.
Το ζήτημα πάντως είναι ποιες κινήσεις είχαν γίνει, σε πρώτο χρόνο προκειμένου να κατακτηθεί και πολύ περισσότερο στο μεταγραφικό παράθυρο του χειμώνα. Αυτή η παράμετρος, των μεταγραφών τον Ιανουάριο, καθόρισε την πορεία του Παναθηναϊκού σε πολύ σημαντικό βαθμό, καθώς με τις επιλογές που έγιναν δεν υποστηρίχθηκε η υπέρβαση που είχε ήδη κάνει.
Επρόκειτο για επιλογές κατώτερες των περιστάσεων, που δεν μπόρεσαν να υποστηρίξουν τη διαδρομή έως το τέλος. Με αποτέλεσμα αυτή να φέρνει στα play offs εντός έδρας ισοπαλίες με ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, όπως και με το Βόλο…
