Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 69 ετών ο σπουδαίος συνθέτης και τραγουδιστής, Σταύρος Λογαρίδης.
Ο Λογαρίδης έχασε τη μάχη με τον καρκίνοαφήνοντας πίσω του σπουδαίο έργο στον Πολιτισμό. Ηταν ένας σημαντικός δημιουργός που μέλος της θρυλικής μπάντας Poll, μαζί με τον Κώστα Τουρνά και τον Ρόμπερτ Ουίλλιαμς.
Ξεκίνησε τη μουσική πριν πάει δημοτικό με την καθοδήγηση του παππού του που ήταν άρχων πρωτοψάλτης στο Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Πατριαρχείο χειροτονημένος από τον πατριάρχη Αθηναγόρα.
Ο Σταύρος από παιδί είχε κλίση στον ήχο καθώς και στη ρυθμική αγωγή. Όταν ο παππούς του κατάλαβε ότι ο μαθητής του δεν ήταν παιδάκι που συγκεντρωνόταν εύκολα για να τον μάθει γραφή, άρχισε να του μαθαίνει ήχους και ρυθμούς, τον έπαιρνε μαζί του στην εκκλησία και τον άφηνε να ακολουθεί τους ψάλτες εξ ενστίκτου με τενούτες που αυτοσχεδίαζε ο μικρός Σταύρος.
Ο πατέρας του έπαιζε κιθάρα και η μητέρα του ακορντεόν. Έχει ένα γιό τον Λευτέρη.
Την πρώτη κιθάρα του την απέκτησε 10 ετών όταν πρωτοάκουσε την μουσική των sixties. 14 ετών φτιάχνει το συγκρότημα Juniors και τον ίδιο χρόνο το group Sphinx. Οι Sphinx πήρανε μαζί με τον Άλεξ Μπανάκη, τον Νάκη Σαρή και τον Μιχάλη Ασπιώτη το πρώτο βραβείο παντουρκικού διαγωνισμού μουσικής που κήρυξε η εφημερίδα Hurriyet τότε. Στα 15 του έρχεται στην Αθήνα και πάει στην τότε Polydor και κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών με τον αστείο τίτλο «Ήταν μια μικρούλα και μελαχρινούλα».
Συνεργάζεται στο studio με τον οργανίστα των Charms και συμμετέχει για να βγάλει λεφτά σε φωνητικά του Χατζιδάκι στις ταινίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη, στου Φίνου.
Ο τότε διευθυντής της Polydor Ν. Αντύπας επιμένει να τον γνωρίσει σε κάτι μουσικούς με «πολύ ωραία τραγούδια» όπως έλεγε για να δημιουργηθεί ένα συγκρότημα το 1970.
Ο Σταύρος προσπαθούσε να εξηγήσει στον Αντύπα ότι τα συγκροτήματα δεν φτιάχνονται με συνοικέσια εταιρειών αλλά μέσα από φιλίες. Μετά όμως από επιμονή και πιέσεις τον πείθει να πάει στο σπίτι των μουσικών να ακούσει τα τραγούδια και να τους γνωρίσει. Εκεί γνωρίζεται για πρώτη φορά με τον Κ. Τουρνά, τον Robert Williams και τον Κ. Παπαϊωάννου.
Ενθουσιάζεται από τα τραγούδια και ξεχνάει τις αρχές του περί «group φιλίας». Ξεκινούν οι πρόβες και φτιάχνεται το group Poll που θα κάνει δύο μεγάλους δίσκους ορόσημο στην ελληνική σκηνή, το «Άνθρωπε» και το «Λευκό Album». Καθώς και μια σειρά 45άρια singles. Ο Σταύρος αποχωρεί από το συγκρότημα όταν οι υπόλοιποι του group παίρνουν την απόφαση να εμφανιστούν στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1972 .
Φτιάχνει το συγκρότημα Ακρίτας, κυκλοφορεί ομώνυμο άλμπουμ που πωλείται στη Γερμανία, Ιαπωνία και θεωρείται ένα από τα πιο προοδευτικά άλμπουμ όλων των εποχών στον κόσμο. Το συμπεριλαμβάνουν και το μνημονεύουν ακόμα και σήμερα τα πιο προοδευτικά sites μουσικής στην Ευρώπη, Αμερική.
Στην Ιαπωνία κυκλοφόρησε σε γιαπωνέζικο εξώφυλλο που θεωρείται σπάνιο «collectors item» στους κύκλους των μουσικόφιλων σήμερα. Οι Ακρίτας συνεργάστηκαν live με τα Μπουρμπούλια της εποχής εκείνης και ηχογράφησαν έξι τραγούδια στην Γερμανία με τον Δ. Παπαχρήστου, τον Α. Τασούλη και τον Γ. Τσουπάκη. Αργότερα θα έρθει στο συγκρότημα και η Α.Μac Kinnon και ο Γ. Παπαδόπουλος όπου και ταξίδεψαν Λονδίνο για να γράψουν με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου. Ηχογράφησαν 5 τραγούδια που έμειναν ακυκλοφόρητα μέχρι σήμερα.
Στην τηλεόραση και κινηματογράφο
Παράλληλα μέχρι το 1977 θα κάνει μουσική για δύο σειρές στην τηλεόραση, την «Μενεξεδένια Πολιτεία» του Α. Τερζάκη, για την οποία κι έγινε μια μεγάλη δίκη στο Λονδίνο το 1986 διότι ο εκδότης του Λογαρίδη, η ΕΜΙ Λονδίνου, θεώρησε ότι έπρεπε να μηνύσει την WARNER Αμερικής και τον Βαγγέλη Παπαθανασίου για προσβολή εκδοτικών δικαιωμάτων. Επίσης έκανε τη μουσική για τη σειρά «Οικογένεια Ζαρντή» του Κ. Χατζηαργύρη στην κρατική τηλεόραση συνεργαζόμενος με τον σκηνοθέτη Κώστα Φέρρη.
Είχε γράψει τη μουσική για την ταινία μεγάλου μήκους «Η Φόνισσα» του Α. Παπαδιαμάντη όπου και απέσπασε το 1ο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στην πρώτη μεταπολιτευτική κι επεισοδιακή του πρεμιέρα με κριτική επιτροπή την Μελίνα Μερκούρη, Μάνο Λοίζο, Νίκο Κούνδουρο κ.α. Συμμετείχε ενεργά στην οικοδόμηση του νέου ελληνικού κινηματογράφου με συνεργασίες και φιλίες με τον Πανουσόπουλο, τον Νικολαίδη, τον Φέρρη, τον Περάκη, τον Κούνδουρο, Αντ. Καφετζόπουλο και άλλους.
1970 -1980
Από το 1976 έως το 1981 κυκλοφορεί τρεις προσωπικούς δίσκους, το “Ασπρόμαυρο” ομώνυμο δίσκο με παραγωγό τον Γιάννη Πετρίδη, με συνεργάτες τον Μανώλη Ρασούλη και Γρηγόρη Φαληρέα. Το άλμπουμ σε “Άλλη γη” με παραγωγό τον Λουκά Σιδερά των Afrodites Child, με συνεργάτες τον Π. Σιδηρόπουλο, Γ. Φιλλιπίδη, Γ. Μπετζίκη, Δ. Παπαχρήστου κ.α. Επίσης στον δίσκο “Οικογένεια Ζαρντή” και το “Προσεχώς” όπου περιλαμβάνει τη μουσική που έγραψε για την ταινία “Οι απέναντι” του Γ. Πανουσόπουλου. Πάντα συνεχίζει να συνεργάζεται με τον φίλο του και παντοτινό του κιθαρίστα Δήμη Παπαχρήστου (1953-2007). Εκείνη την εποχή κλείνει το συμβόλαιό του με την Polydor. Το 1985 συνεργάζεται με την εταιρεία Lyra. Δουλεύει με τον Γ. Ζήκα και την Ελ. Αρβανιτάκη στον δίσκο “Με τα φεγγάρια χάνομαι” όπου ενορχηστρώνει και τραγουδάει τα 10 τραγούδια του δίσκου, τα άλλα δύο τα τραγούδησε η Ελ. Αρβανιτάκη κάνοντας το ντεμπούτο της σαν σόλο καριέρα μετά από την “Οπισθοδρομική Κομπανία” που συμμετείχε ως τότε. Το 1985 επίσης ηχογραφεί ένα άλμπουμ στο Λονδίνο με την ΕΜΙ (Λονδίνου) το Alchemy που έχει μόνο ορχηστρική μουσική μεταξύ των οποίων είναι και το επίμαχο κομμάτι της διένεξής του με τον Βαγγέλη “Μενεξεδένια Πολιτεία”.
1980-1990
Το 1981 πάει στο Αμβούργο όπου συνεργάζεται για 2 χρόνια με το γερμανικό συγκρότημα Elephant. Από το 1986 μέχρι το ̓89 θα περάσει τη σκοτεινή εποχή της ζωής του με ουσίες και τον εφιάλτη της δίκης “Παπαθανασίου”. Με δικαστήρια στο Λονδίνο, διαζύγιο, χωρισμούς, άγρια ζωή και με ηχογραφήσεις και τζαμαρίσματα με Παύλο Σιδηρόπουλο, Σπυριδούλα, Δημήτρη Πουλικάκο.
Τότε κάνει και μια παραγωγή στον Χρ. Κυριαζή και άλλους. Την ίδια εποχή συλλαμβάνεται δύο φορές για χρήση ναρκωτικών, γλυτώνει τη φυλακή αλλά σημάδεψε και τραυμάτισε τον ίδιο και την καριέρα του. Κάνει αποτοξίνωση στο Άμστερνταμ το ̓89, γυρνάει στην Ελλάδα με τη βοήθεια του Μ. Μάτσα όπου και τον ίδιο χρόνο κυκλοφορεί το άλμπουμ “Μανούλα Ελλάς” από την Minos. Το 1992 μετακομίζει στην Τήνο και μένει 3 χρόνια όπου δουλεύει τον δίσκο “Ονειρεμένες Πολιτείες” με συνεργάτες τη Βάσω Αλλαγιάννη, Τάσο Φαληρέα και τον Γιώργο Κύβελο κυκλοφόρησε στην BMG. Τότε άρχισε και το δρομολόγιο Τήνος- Αγ. Όρος σ ̓ ένα μεταφυσικό ταξίδι.
Την πρώτη φορά κάθισε στη Μονή Γρηγορίου 4 μήνες. Μετά ξαναγυρνάει στην Αθήνα και το 1996 ξεκινάει πάλι με τη Minos τον δίσκο “Περασμένος Αιώνας” που κυκλοφορεί το 1999 με συνεργάτες τον Μπ. Στόκα, την Ελ. Δήμου και τον Ν. Πορτοκάλογλου. Ακολουθεί ο δίσκος με την Sony “Μια βουτιά στην αγάπη” με συνεργάτες τον Κ. Λειβαδά, Ελ. Τσαλιγοπούλου, Μ. Φάμελλο, Ν. Πορτοκάλογλου, Γ. Κλιούμη.
2000-2010
Το 2004 κυκλοφορεί τον δίσκο “Ξαφνικά Καλοκαίρι” με την Ελ. Ζιώγα και την Λ. Δημοπούλου, Τζ. Κεφαλά, Γ. Σπάθα στη Minos και πάλι με κιθαρίστα τον Δ. Παπαχρήστου. Ο Λογαρίδης εμφανιζόταν σπάνια και πιο σπάνιες υπήρξαν οι συναυλίες του, μια από τις τελευταίες συνεργασίες του live ήταν το 2005 με τους Socrates και τον Δ. Πουλικάκο στο Magic Bus του Club22 με τον κιθαρίστα ζωής και φίλο του Δήμη Παπαχρήστου, όπου και τον χάνει από καρκίνο μετά από δύο χρόνια Το 2009 κυκλοφορεί ένα διπλό δίσκο και ένα DVD στην εφημερίδα Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία με τίτλο “τα παιδία παίζει”.
