«Καλύτερα είναι να ακούσουμε τον πρωθυπουργό, δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες αυτής της νομοθέτησης. Είναι πολύ σημαντικό σε ένα ζήτημα δικαιωμάτων όπως αυτό, δεν θα έπρεπε να είναι πεδίο σφοδρής αντιπαράθεσης και πρέπει να ακούσουμε τα επιχειρήματα», τόνισε στο MEGA ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης αναφορικά με το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Όπως ανέφερε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, η απόφαση για το εάν τεθεί κομματική πειθαρχία στη ψήφιση του νομοσχεδίου ανήκει στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
«Όταν συμμετέχεις σε μία ομάδα που έχει μία σημαντική αποστολή και χρέος στους πολίτες, οφείλεις να στηρίζεις τις νομοθετικές της πρωτοβουλίες, να ενημερώνεσαι γι’ αυτές και να βγαίνεις μπροστά», συμπλήρωσε.
Ο Παύλος Μαρινάκης ανέφερε ότι για την κυβέρνηση η γνώμη της εκκλησίας είναι σημαντική, ωστόσο εκείνη που νομοθετεί είναι η κυβέρνηση. Ακόμη, συμπλήρωσε πως η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών αποτελεί αναβίωση παλαιότερου νόμου.
«Η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι ακούει όσο καμία άλλη τους πολίτες, γιατί αυτό είναι το καθήκον της. Υπάρχουν κάποια θέματα, όπως αυτά των δικαιωμάτων, που εφόσον η κυβέρνηση πιστεύει ότι πρέπε να λυθούν κάποιες άδικες εκκρεμότητες, θα πρέπει να προχωρήσει μπροστά. Η γνώμη της εκκλησίας είναι σημαντική, όμως δεν νομοθετεί».
Για την ακρίβεια
Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα νοικοκυριά στη χώρα μας είναι η ακρίβεια, καθώς οι τιμές των προϊόντων έχουν πάρει την ανιούσα, ενώ οι τιμές σε λάδι και βρεφικό γάλα έχουν εκτοξευτεί.
«Και η χώρα μας αντιμετωπίζει ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι χώρες της Ευρώπης, την εισαγόμενη ακρίβεια. Στον πληθωρισμό τροφίμων, που είναι ο πιο δύσκολος δείκτης σε βάθος έτους, μπορεί η χώρα μας να είναι λίγο κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, όμως το σύνολο των χωρών και όσων είναι κοντά στον μέσο όρο αντιμετωπίζουν πρόβλημα. Η αιτία του προβλήματος είναι η εισαγόμενη ακρίβεια», υπογράμμισε ο Παύλος Μαρινάκης.
Τρεις είναι οι τρόποι με τους οποίους η κυβέρνηση προσπαθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ακρίβειας. Ο πρώτος αφορά την αύξηση των εισοδημάτων τόσο σε δημόσιο όσο και σε ιδιωτικό τομέα, ο δεύτερος αφορά στοχευμένες παρεμβάσεις, όπως το «Καλάθι του Νοικοκυριού» και τέλος, οι έλεγχοι.
