Τι λέτε, θα τρελαθούμε σε αυτό το Μουντιάλ; Δεν φαίνεται να είναι έτσι, όσο κι αν κάποια από τα πρώτα αποτελέσματα μοιάζουν να στέλνουν τέτοιο μήνυμα, δηλαδή ότι μπορούν να σε οδηγήσουν στην τρέλα! Ας δούμε ωστόσο ποια εξήγηση μπορεί κανείς να βρει στα έως τώρα αγωνιστικά γεγονότα, με νηφαλιότητα και απόλυτη ψυχραιμία. Διότι στο ποδόσφαιρο τα πάντα εξηγούνται, όπως και στη ζωή.
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Η πρεμιέρα με την εύκολη επικράτηση του Εκουαδόρ επί της διοργανώτριας ομάδας του Κατάρ μας έδειξε δύο πράγματα. Πως όταν η απόσταση στη σύγχρονη εποχή μεταξύ δύο ομάδων είναι μεγάλη, στο γήπεδο μεγαλώνει ακόμη περισσότερο. Οι εποχές των παραμυθιών έχουν τελειώσει προ πολλού και οι επαγγελματίες του Εκουαδόρ έδειχναν μπροστά στους υποδεέστερους του Κατάρ, σούπερ παίκτες. Το άλλο που διαπιστώσαμε στην πρεμιέρα ήταν πως το Κατάρ δεν έπρεπε να λάβει μέρος σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Αγωνιστικά το επισημαίνω, διότι κατά τα άλλα…
Η Αγγλία μπήκε φουριόζα, διότι σέβεται την ιστορία της. Όποια εποχή κι αν διεξαχθεί η κορυφαία διοργάνωση του ποδοσφαίρου, σε όποιο σημείο του πλανήτη, οι παίκτες της δεν έχουν άλλο περιθώριο από το να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους. Αυτή την ώρα μάλιστα που η Premier League είναι στα ντουζένια της, πετάνε! Γι’ αυτό και το 6-2 με το Ιράν.
Η κατάσταση στη χώρα του Ιράν, με τις κοινωνικές ανισορροπίες, ως ένα βαθμό μπορεί να επηρέασε την ψυχολογία των παικτών, όμως στο ματς έμοιαζαν η μέρα με τη νύχτα απέναντι στους Άγγλους, που θέλουν να συγκαταλέγονται στις υποψήφιες ομάδες για την κατάκτηση του τροπαίου και με αυτή τη λογική θα αγωνίζονται.
Η Ολλανδία δεν είναι, γι’ αυτό δεν έδειξε κιόλας, ομάδα που μπορεί να φτάσει ψηλά. Για να νικήσει τη Σενεγάλη χρειάστηκε δύο λάθος εξόδους του αντίπαλου τερματοφύλακα και μερικές εξαιρετικές αποκρούσεις του δικού της, που πήρε το βάπτισμα από το πουθενά. Είναι μία περίοδος αυτή των τελευταίων ετών που οι σπουδαίοι παίκτες πρώτης γραμμής δεν υπάρχουν στο ρόστερ της σε μεγάλο αριθμό. Τους ψάχνεις, πιο σωστά…
Στη λογική της Αγγλίας και η Γαλλία, η οποία δεν ταλαιπωρήθηκε καθόλου από την απουσία του Μπενζεμά. Ο Εμπαπέ και οι συμπαίκτες του βρήκαν τέσσερις φορές τα αντίπαλα δίχτυα κόντρα στη σκληροτράχηλη Αυστραλία και μάλιστα έδειξαν νέα στοιχεία αποτελεσματικότητας, σκοράροντας τα τρία από τα τέσσερα γκολ με κεφαλιά…
Ο δρόμος έως τον τελικό δεν θα είναι απλός, μπορεί ωστόσο η ομάδα του Ντιντιέ Ντεσάν να τον στρώσει με τα δικά της δεδομένα. Διότι ο Ντεσάν είναι ο πιο έμπειρος όλων των πάγκων σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Η Ισπανία έχει το μαέστρο Λουίς Ενρίκε στον πάγκο να ακολουθεί το “τίκι τάκα”, βγάζοντας 7 τελικές και τις 7 στην εστία, με το ματς να τελειώνει 7-0 κόντρα στην μέτρια έως και αδύναμη Κόστα Ρίκα.
Κι αν οι μικροί στη σύγχρονη εποχή της μπάλας γίνονται μικρότεροι, με κάποια σκορ στα πρώτα παιχνίδια να έχουν χαοτικές διαφορές, την ίδια ώρα η Σαουδική Αραβία νίκησε την Αργεντινή και η Ιαπωνία τη Γερμανία! Πολύ απλά διότι αυτές δεν είναι μικρές ομάδες…
Η Σαουδική Αραβία νίκησε επειδή παρουσίασε καλογυμνασμένη ομάδα (που στάθηκε τυχερή λόγω VAR), ωστόσο ωφελήθηκε διότι πήγε το ματς στο physical game. Σε αυτό η Αργεντινή δεν είχε απάντηση και επειδή στη διάρκεια της σεζόν οι σούπερ αστέρες της δεν θα ρισκάρουν με ευκολία τραυματισμούς. Τα club που τους πληρώνουν αδρά, τους περιμένουν πίσω…
Η απίθανη Ιαπωνία άντεξε στο «σφυροκόπημα» της Γερμανίας και με δύο γκολ σε οκτώ λεπτά έφερε τούμπα το ματς στο δεύτερο ημίχρονο, παίρνοντας τη νίκη με 2-1. Οι πολλές χαμένες ευκαιρίες έδειξαν ότι ο Χάνσι Φλικ δεν έχει εύκολη απάντηση με υποψήφιους εκτελεστές και αυτό μπορεί να το πληρώσει ακριβά.
Με τον Χάβερτς κεντρικό επιθετικό πολύ λίγα πράγματα μπορεί να περιμένουν οι οπαδοί της Γερμανίας, εκτός εάν θεωρεί κανείς ότι ο Μουσιάλα και ο Γκνάμπρι θα κλέψουν την παράσταση. Όνειρα ανεκπλήρωτα προφανώς, διότι στις μεγάλες διοργανώσεις, που κατά τα άλλα είναι τουρνουά λίγων εβδομάδων, καλείσαι να κάνεις λίγα και πολύ συγκεκριμένα πράγματα ουσίας. Καλή άμυνα και αποτελεσματικότητα μπροστά. Χρόνος για δουλειά και βελτίωση δεν υπάρχει.
