Ο λαός μας μέσω της σοφίας των χρόνων έχει πολλές διδακτικές φράσεις. Μια από αυτές, είναι και η παρακάτω: μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην πεις. Την θυμήθηκα αυτή τη φράση παρακολουθώντας, τόσο τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, όσο και τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, κατά τη διάρκεια των δηλώσεών τους για το θέμα των πυρκαγιών.
Θα αναφερθώ πρώτα στον πρωθυπουργό. Και αυτό γιατί εκτιμώ, ότι αυτοί που τον συμβούλεψαν επικοινωνιακά να κάνει τις δηλώσεις ότι περίπου όλα πήγαν καλά, αλλά και οι φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν με τον ίδιο και συνεργάτες του να γελούν με φόντο τα καμένα, ήταν γκάφες ολκής. Για το μεν πρώτο, θεωρώ ότι εάν έχεις μπροστά σου τουλάχιστον ένα μήνα, ακόμη δύσκολο, με τον απρόβλεπτο παράγοντα φωτιά, σε πλεονεκτική θέση, τότε κρατάς πισινή. Τα αποτελέσματα αυτών των αισιόδοξων δηλώσεων…κάηκαν μέσα σε λίγες ώρες όταν οι πυρκαγιές ξεκίνησαν από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη.
Για αυτό πιστεύω ότι τέτοιες δηλώσεις το πιθανότερο είναι να έχουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Και η στρατηγική των πρώτων ημερών με τους υπηρεσιακούς παράγοντες να ενημερώνουν, πρόσφερε περισσότερα στην κυβέρνηση, από ότι οι δηλώσεις του κ. Στυλιανίδη. Και επειδή έχουμε δρόμο, μπροστά, καλό θα είναι να αποφεύγονται οι μεγαλοστομίες, που το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να δίνουν…τροφή σε όσους θέλουν να φιάξουν προεκλογικό υλικό, ή να διοχετεύουν στα τρολ του διαδικτύου, εύκολη τροφή.
Ας έρθουμε τώρα στον κ. Τσίπρα. Σίγουρα, δεν μπορεί ο τέως πρωθυπουργός, να έχει ακόμη το σύνδρομο του Ματιού. Κάποτε πρέπει και εκείνος να γυρίσει σελίδα. Αλλά για να το πετύχεις αυτό, πράγματι πρέπει να έχει και ενσυναίσθηση του τι έγινε τότε, αλλά κυρίως να έχεις διδαχθεί από τα λάθη σε πολλά επίπεδα που έγιναν και που οδήγησαν στην μεγάλη τραγωδία.
Για αυτό πίστευα αν μη τι άλλο, από τη στιγμή που ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, θέλει να πάψει να είναι όμηρος της τραγωδίας, που έγινε επί διακυβέρνησης του τόπου από εκείνον θα ήταν αν μη τι άλλο πιο προσεκτικός.
Η αγωνία του να συμψηφίσει και να δείξει ότι η κυβέρνηση φταίει για τις φωτιές, κυριάρχησε επί του πραγματικού ενδιαφέροντός του. Η ερώτηση του μπροστά στο φακό εάν κάηκαν 200 σπίτια, και εκείνον που τον ενημερώνει να του λέει για 4-5 εδώ και 3-4 αλλού τον εξέθεσαν. Οχι γιατί αυτή ήταν η αλήθεια αλλά γιατί τον έπιασε ο …φακός να βγάζει την επιθυμία να έχουν καταστραφεί περισσότερα, με στόχο να αποκομίσει πολιτικά οφέλη.
Εκτιμώ, με όση σημασία έχει ότι κανείς εκ των κ.κ Μητσοτάκη και Τσίπρα, δεν έχει ανάγκη να επενδύει στα καμένα. Γιατί η φωτιά και η κλιματική κρίση παίζουν πιο…σίγουρα σε αυτό από ότι οι πολιτικές παρεμβάσεις και ο ανθρώπινος παράγοντας.
Κανείς δεν βγαίνει κερδισμένος επενδύοντας πολιτικά σε αυτήν την καταστροφή. Οσοι την βιώνουν ο καθένας με το δικό του τρόπο δεν ξεχνά.
Καταγράφει στο συνειδητό του και στο ασυνείδητό του, τους κατά τη γνώμη του ενόχους. Για αυτό καλύτερο από όλα είναι να σχεδιάζονται κινήσεις, που θα περιορίζουν τις τραγωδίες, αλλά κυρίως πράξεις, που θα στηρίζουν τους ανθρώπους αλλά και το περιβάλλον που βιώνουν τα αποτελέσματα των πυρκαγιών.
Οσα μέτρα, όσους ανθρώπους και να προσλάβει η κάθε κυβέρνηση, πάντα θα είναι λιγότερα από τη δύναμη της φωτιάς. Για αυτό όπως είπαμε και στην αρχή καλύτερα να φάς μεγάλη μπουκιά από ότι να πεις μεγάλο λόγο…
