Για όσους εξ επαγγέλματος ή από…βίτσιο είδαμε όλοι την συζήτηση στη Βουλή, να μου επιτρέψετε να κάνω έναν παραλληλισμό με το ποδόσφαιρο. Και οι δυο…μονομάχοι κατέβηκαν στο γήπεδο με δυο στόχους: Πρώτον να μην φάνε …γκολ. Ο δεύτερος να ικανοποιήσουν την κερκίδα.
Πράγματι λοιπόν οι κ.κ. Μητσοτάκης και Τσίπρας πέτυχαν και τους δυο στόχους τους. Και γκολ δεν έφαγαν παραμονές των εκλογών, αλλά και την κερκίδα τους ικανοποίησαν. Ο κάθε αρχηγός μίλησε στο πολιτικό του ακροατήριο.
Ο κ. Μητσοτάκης έδωσε επιχειρήματα στους κεντροδεξιούς ψηφοφόρους, χωρίς να δώσει απαντήσεις για το “καυτό θέμα” των υποκλοπών, αλλά δείχνοντας σοβαρότητα και ο κ. Τσίπρας κατάφερε να εμφανιστεί ελέω Ανδρουλάκη ως επικεφαλής του “αντιμητσοτακικού μετώπου”.
Το κακό ή το καλό και για τους δυο, είναι ότι το αποτέλεσμα της αναμέτρησης θα φανεί σε δυο και κάτι μήνες. Αρα και οι δυο μπορούν με ασφάλεια έως τότε να λένε στους ψηφοφόρους τους ότι κέρδισαν.
Με ενδιαφέρον θα περιμένω και τις πρώτες δημοσκοπήσεις που θα καταγράφουν την γνώμη των πολιτών για το πως τα πήγαν οι δυο αρχηγοί. Εάν και κάτι μου λέει ότι ελάχιστοι τους είδαν και ακόμη λιγότεροι άλλαξαν γνώμη από αυτά που είδαν να εξελίσσονται τρεις μέρες τώρα στη Βουλή.
Και εδώ είναι το πρόβλημα. Οτι η πολιτική όπως εξελίσσεται και η δημοκρατία μας όπως πορεύεται δεν είναι πλέον ελκυστική. Και όσο δεν το καταλαβαίνουν οι πολιτικοί τόσο οι πολίτες θα απομακρύνονται από τα κόμματα και τα διλλήματά τους. Διότι η πόλωση συσπειρώνει μόνο όσους είναι συσπειρωμένοι. Ενώ απομακρύνει όλους τους άλλους…
