Μετά από τόσα…χιλιόμετρα στη δημοσιογραφία, είμαι βέβαιος ότι ο θάνατος του Κωνσταντίνου, θα μας δώσει την ευκαιρία να ξαναδιχαστούμε. Είναι σαν να βλέπω τα τηλεοπτικά παράθυρα τους μεν να καταγγέλλουν την ΝΔ για το ότι κλείνει το βλέμμα προς την ακροδεξιά και τους φιλοβασιλικούς και τους δε να προσπαθήσουν να πείσουν ότι δεν είναι ελέφαντες.
Το έργο το έχουμε ξαναδεί να παίζεται ουκ ολίγες φορές σε μια προσπάθεια ο καθένας να ικανοποιήσει το κοινό του. Το αστείο σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι ένα μεγάλο μέρος από αυτούς που θα πάρουν θέση στήθηκε επί ώρες να δει την εξόδιο ακολουθία για την Ελισάβετ, ή νοσταλγεί την αδικοχαμένη πριγκίπισσα Νταιάνα.
Ότι και να πουν κάποιοι τα ιστορικά δεδομένα δεν αλλάζουν. Και αυτά τα κρίνει η Ιστορία όσο και εάν παθιάζονται κάποιοι υποστηρίζοντας τη μια πλευρά ή την άλλη.
Και η Ιστορία λέει κάποια απλά πράγματα. Η Ελλάδα είχε βασιλεία για ένα μεγάλο διάστημα της Ιστορίας της. Αρα αποτελεί κομμάτι της που οφείλουμε να αναγνωρίζουμε και να σεβόμαστε. Είχαμε και καλούς βασιλιάδες και αποτυχημένους. Οπως είχαμε και έχουμε και καλούς πρωθυπουργούς και αποτυχημένους.
Το δεύτερο ιστορικό στοιχείο είναι ότι η Χούντα κατήργησε την Βασιλεία. Ο λαός στο δημοψήφισμα που έκανε σε άδικες συνθήκες για τον Κωνσταντίνο έβαλε οριστικό τέλος στο πολιτειακό ζήτημα. Δεν ξέρω εάν το αποτέλεσμα στο Δημοψήφισμα ήταν διαφορετικό εάν ο Κωνσταντίνος ήταν στην χώρα.
Αλλά αυτά όλα πλέον τα κρίνει ο ιστορικός χρόνος και όχι ο πολιτικός και εφήμερος χρόνος.
Δεν χρειάζεται λοιπόν τόσο μίσος και αλληλοσπαραγμός. Το κεφάλαιο αυτό έχει κλείσει για την πατρίδα μας και να ανασύρουμε διχασμούς , λες και δεν μας φτάνουν αυτοί που έχουμε, είναι τραγικό και ανόητο.
Δεν μπορεί οι τάχα μου δήθεν δικαιωματιστές, που ενδιαφέρονται για τα δικαιώματα του κάθε πρόσφυγα και του κάθε μετανάστη, να είναι στην πρώτη σειρά της καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων του πεθαμένου πλέον τ. βασιλιά της Ελλάδας.
Ούτε εμπάθεια χρειάζεται ούτε συναγωνισμό δημοκρατικότητας.
Κανείς δεν χρειάζεται να πολέμα φαντάσματα. Η δημοκρατία μας δεν κινδυνεύει από έναν πεθαμένο πλέον τέως βασιλιά, αλλά από άλλους παράγοντες. Και από τη διαφθορά πολιτικών που έβαλαν και βάζουν τα δάκτυλα στο μέλι. Η δημοκρατία μας θέλει πρώτα από όλα θωράκιση από τους ίδιους τους δημοκράτες.
Και ο ο νοών νοείται. Για αυτό ας μην διχαστούμε πάλι. Είναι ξεπερασμένο. Οι περισσότεροι από όσους φωνάζουν δεν έχουν ζήσει ούτε μέρα…βασιλείας στον τόπο.
