Στις δημοκρατίες το μεγαλύτερο όπλο είναι η ψήφος. Ένα όπλο που για να το αποκτήσουν όλοι οι πολίτες δόθηκαν κατά καιρούς μεγάλες μάχες. Δυστυχώς με θλίψη διαπιστώνουμε ότι τα τελευταία χρόνια, αυτή η μεγάλη κατάκτηση, που θεωρείται πλέον για τις αστικές δημοκρατίες ως αυτονόητο, χάνεται από αναμέτρηση σε αναμέτρηση. Μόνοι μας, εμείς οι πολίτες το απεμπολούμε και το παραχωρούμε στους ολίγους.
Ηταν μια διαπίστωση που στο παρελθόν κάναμε κυρίως για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά βλέπουμε ότι η “ασθένεια” της δημοκρατίας πλήττει και τις χώρες της Ευρώπης.
Η…απειλή του καναπέ, βυθίζει την ποιότητα και την ουσία των δημοκρατιών και αργά και σταθερά μετατρέπει τη δημοκρατία σε μια ιδιότυπη ολιγαρχία. Εαν συνεχιστεί αυτή η πορεία τότε και στην πράξη οι λίγοι θα αποφασίζουν για τους πολλούς. Ο κίνδυνος και ο εκφυλισμός για το πολίτευμα πάνω στο οποίο στηρίχθηκε ο δυτικός πολιτισμός, δεν είναι πλέον προ των πυλών, αλλά εδώ και καιρό τις έχει σπάσει και έχει μπεί μέσα στις δημοκρατίες μας.
Αποτέλεσμα τα όσα ζούμε και βιώνουμε. Μπορεί να αποδίδουμε αυτήν την μεγάλη και ύπουλη κρίση των δημοκρατιών μας στους πολιτικούς μας και στα κόμματα, αλλά αυτό να μου επιτρέψετε να πω ότι είναι η βολική μας δικαιολογία. Οι πολιτικοί και τα κόμματα είναι γέννημα δικό μας και αντικατοπτρίζουν τις κοινωνίες στις οποίες ζούμε.
Η δημοκρατία μας απειλείται από εμάς τους ίδιους. Οσο αδιαφορούμε τόσο οι συντονισμένες και κατευθυνόμενες μειοψηφίες θα καθορίζουν το μέλλον μας και θα αλλάζουν τις ζωές μας. Η …σιωπηλή πλειοψηφία, όταν ξυπνήσει θα βρεθεί δεμένη χειροπόδαρα στον καναπέ που έχει επιλέξει ως τρόπο ζωής, για να κάνει εκ του ασφαλούς κριτική.
Καλό θα είναι να καταλάβουμε όλοι μας, ότι το αποτέλεσμα των όποιων εκλογών, διαμορφώνει το μέλλον όλων μας. Και εάν δεν σηκωθούμε για να ψηφίσουμε τότε το μέλλον μας το καθορίζουν άλλοι.
Τα γράφω αυτά με αφορμή τις εκλογές στη Γαλλία. Που όλα δείχνουν ότι η αποχή θα καθορίσει για άλλη μια φορά την επόμενη ημέρα της μεγάλης αυτής δημοκρατίας. Η συμμετοχή στα κοινά περιορίζεται και αυτό είναι επικίνδυνο.
Ενας στους τρείς Γάλλους δεν πάει καν στις κάλπες. Και αυτό συμβαίνει πλέον σε πολλές χώρες. Εαν η δημοκρατία μας γέρασε πρέπει να βρούμε τρόπους όχι μόνο να την κρατήσουμε σε κώμα, αλλά να την ανατάξουμε και να την ξανακάνουμε και πάλι ζωντανή. Η συμμετοχή είναι το ζητούμενο. Η τεχνολογία με τα όσα μπορεί να τις φορτώνουμε ίσως αποτελεί το κλειδί να αυξήσουμε τη συμμετοχή.
Ας το σκεφτούμε και στη χώρα μας και επιτέλους αντί να πυροβολούμε τη δημοκρατία μας, από τον καναπέ, ας σηκωθούμε και ας ψάξουμε τρόπους να την ζωντανέψουμε. Σήμερα. Διότι αύριο ίσως να είναι αργά. Και για εμάς και για τη δημοκρατία μας…
