Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ως προπονητής συστήθηκε για τα καλά στον ποδοσφαιρικό ελληνικό κόσμο, την περίοδο που εργάστηκε στον Παναθηναϊκό και τέλος! Καθώς η δουλειά που βγαίνει από εκείνον τώρα στην εθνική ομάδα μοιάζει copy paste! Για να είμαστε ακριβείς, στους δύο πρώτους αγώνες στο Nations League δεν παρακολουθήσαμε τίποτα το οποίο δεν γνωρίζαμε για τη φιλοσοφία και την αγωνιστική ταυτότητα του σέρβου. Προς όφελος της ομάδας.
Προφανώς δεν έχει νόημα η συζήτηση για το προπονητικό του παρελθόν σε Νίκη Βόλου, Παναχαϊκή και Ηρακλή. Πρώτον διότι είναι δύο δεκαετίες πίσω και δεύτερον επειδή τα μεγέθη είναι διαφορετικά.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι μεθοδικός, προσφέρει πολύτιμη ηρεμία, όμως δεν είναι εύκολος στις αλλαγές. Σίγουρα όχι σε αυτές που κάνει στη διάρκεια των αγώνων, αλλά ούτε και σε εκείνες που εξετάζει από το ένα παιχνίδι στο άλλο. Ξέρουμε λοιπόν ότι δεν πρόκειται να δούμε σύντομα μία ενδεκάδα με Ζαφείρη, Τζόλη και Κωνσταντέλια ταυτόχρονα.
Δεν είναι άλλωστε ξένο ως προς τη λογική του πως, ενώ φαινόταν ότι θα ξεκινούσε στην Ιρλανδία τον Τζόλη, παρ΄όλα αυτά διατήρησε στο αρχικό σχήμα και τον Χατζηγιοβάννη! Κάτι στο οποίο λίγοι πόνταραν. Αυτός είναι όμως ο σέρβος προπονητής και όσοι θυμούνται τον τρόπο με τον οποίο έκανε τις αρχικές επιλογές στον Παναθηναϊκό, γνωρίζουν ότι τις υποστηρίζει. Επομένως ακόμη και όταν κρίνει πως χρειάζεται κάποια αλλαγή, σε καμία περίπτωση αυτό δεν σημαίνει πως θα την κάνει αφαιρώντας από το παζλ το “κομμάτι” για το οποίο είχε προκληθεί συζήτηση. Θα βασιστεί και στα δύο. Τόσο απλά…
Ο Τζόλης λοιπόν τον δικαίωσε! Καθώς επιβεβαίωσε ότι έχει εύκολο το γκολ και μάλιστα το έκανε με δυνατό σουτ μετά από ντρίμπλα. Καθόλου συχνό για έλληνα ποδοσφαιριστή. Κανονικά θα πρέπει να υπολογίζεται ως βασικός. Δύσκολο βέβαια από τη στιγμή που υπάρχουν στο ρόστερ και ο Πέλκας, όπως και ο Μασούρας. Δεν αναφέρω τον Κωνσταντέλια διότι δεν λογίζεται ως εξτρέμ.
Μία ακόμη αναμενόμενη είσοδος στο δεύτερο παιχνίδι στο Δουβλίνο, μετά το ματς κόντρα στη Φινλανδία, ήταν αυτή του Σιώπη. Πράγματι λοιπόν τον έβαλε, χωρίς ωστόσο να βγάλει τον Μπουχαλάκη! Ο Γιοβάνοβιτς δεν βγαίνει εύκολα από τα “κουτάκια” του, σε κάθε περίπτωση πάντως φαίνεται επιτέλους ότι η Ελλάδα είναι σε θέση να αποκτήσει συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα.
Αυτό οφείλεται στον προπονητή που έχει επίσης την τύχη να διαθέτει ποιοτικό ρόστερ σε αρκετές θέσεις. Ποδοσφαιριστές με ταλέντο, κυρίως από τη μέση και μπροστά, με εμπειρίες από το εξωτερικό και δίψα για διάκριση.
Δεν είναι λίγο να ξεκινάς με 2/2, αφήνοντας στην Ιρλανδία τον Κωνσταντέλια στον πάγκο σε όλο το παιχνίδι, ενώ ήταν αυτός που στην πρεμιέρα άλλαξε την εικόνα του αγώνα. Ούτε επίσης ασήμαντο ότι ο Τζόλης έπαιξε απευθείας στο δεύτερο παιχνίδι και ήταν ίσως ο καλύτερος της ομάδας.
Υπάρχουν στιγμές που αιφνιδιάζεσαι ευχάριστα από τις κινήσεις του επιπέδου που παρουσιάζουν ο Τζόλης, ο Κουλιεράκης, ο Ιωαννίδης. Εκτός του Τζόλη, ο πρώην αμυντικός του ΠΑΟΚ αποκαλύπτει κινήσεις σπουδαίου αμυντικού, με χαρακτηριστικά τα οποία καλύπτουν πολλές ανάγκες. Όσο για το γκολ του Ιωαννίδη, είναι αποτέλεσμα κυνηγού μεγάλης κλάσης. Τη στέλνει εκεί που δεν μπορεί ο τερματοφύλακας να κάνει τίποτα και τον εκθέτει! Μοιάζει να το…”πνίγει”, όμως ο έλληνας επιθετικός αυτό θέλει να κάνει. Το τέλειο.
Δεν πρέπει επίσης να αφήνουμε στην άκρη τον Ζαφείρη. Ο “ξαφνικός ήρωας” είναι απαραίτητος πριν καν το αντιληφθεί και ο ίδιος…Εδώ μπορεί να πει κανείς ότι ο Γιοβάνοβιτς βγήκε εύκολα από τα “κουτάκια” του, όμως το…άδειο κέντρο “φωνάζει!”.
Είναι υπερ-απαραίτητος διότι δεν υπάρχει δυνατό δίδυμο στον άξονα, πάνω στο οποίο μπορεί να “χτιστεί” το παιχνίδι. Θα είναι σημαντικό να μονιμοποιηθεί στο κέντρο επειδή μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη, χωρίς να γίνονται αναγκαίες οι μακρινές μπαλιές από την άμυνα.
Είναι επίσης σημαντικό όταν κάποιοι ξεχωρίζουν να τους ακολουθούν οι υπόλοιποι. Συμβαίνει στις καλές ομάδες. Δεν είναι αυτονόητο. Στο Δουβλίνο ο Ρότα ακολουθώντας το πνεύμα του συνόλου έκανε ίσως το καλύτερο παιχνίδι της καριέρας του στην εθνική.
Το μεγαλύτερο κέρδος της Ελλάδας με την παρουσία του Γιοβάνοβιτς θα είναι η νοοτροπία. Οι διεθνείς θα μάθουν να παίζουν για τη νίκη κόντρα σε οποιονδήποτε αντίπαλο και να υποστηρίζουν τις προσπάθειές τους έως το τελευταίο λεπτό. Κι αν στον Παναθηναϊκό ο πιεστικός πρωταθλητισμός υπαγόρευε απαιτήσεις στις οποίες κάποιες στιγμές δίσταζε να ανταποκριθεί, το σενάριο της εθνικής ομάδας είναι διαφορετικό.
Διότι δεν πρόκειται να θεωρηθεί αποτυχημένος εάν δεν προκριθεί στο επόμενο παγκόσμιο κύπελλο. Εφόσον βελτιώσει την ομάδα και κατά συνέπεια την ανεβάσει στο ranking, προσφέροντας καλύτερη τύχη σε μελλοντικές προκριματικές πορείες, θα του πιστωθεί ως αποτέλεσμα της δουλειάς του. Εάν τελικά καταφέρει να βρεθεί και στο Μουντιάλ, τότε θα πάρει την ομάδα αγκαλιά για χρόνια.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς μπορεί να πετύχει πάρα πολλά, διότι ανέλαβε την εθνική μας ομάδα μετά από αποτυχία και καλείται να την εξελίξει βάζοντας τους δικούς του όρους. Σε αυτό σίγουρα είναι εξαιρετικός και θα το καταφέρει σε σημαντικό βαθμό για έναν επιπλέον λόγο. Οι ποδοσφαιριστές τον σέβονται, κάτι που φάνηκε από την αγωνιστική τους συμπεριφορά σε αυτά τα πρώτα δύο παιχνίδια.
