Η έρευνα είναι από το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών – Μάρκος Δραγούμης (ΚΕΦίΜ). Τα στοιχεία, που καταγράφονται, απλώς επιβεβαιώνουν τα όσα ζουν οι πολίτες. Ότι τα περισσότερα από τα χρήματα που εισπράττουν, καταλήγουν στο δημόσιο, μέσω της Εφορίας. Και ούτε λίγο, ούτε πολύ δουλεύουμε τις μισές μέρες του χρόνου, για να πληρώνουμε φόρους και εισφορές! Και εάν σε αυτά προσθέσουμε μια σειρά από ποσά που δίνουν οι φορολογούμενοι από την τσέπη τους, για να καλύπτουν πράγματα, που θα έπρεπε να είναι λυμένα από την Πολιτεία (υγεία, εκπαίδευση κλπ) τότε θα δούμε ότι το Κράτος όχι απλώς είναι συνεταίρος μας, αλλά το μεγάλο αφεντικό της ζωής μας.
Πραγματικά οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί. Διότι καλά τα επιδόματα, καλές οι παροχές στους αδύναμους, αλλά έχουμε μπει εδώ και χρόνια σε μια διαδικασία, που αντί το Κράτος να δουλεύει για τους πολίτες, οι πολίτες δουλεύουν για το κράτος.
Ιδού τα στοιχεία της φετινής μελέτης, για να καταλάβετε τι εννοώ.
● Σε σύγκριση με την περσινή χρονιά το 2022 εργαστήκαμε 2 ημέρες λιγότερο για να πληρώσουμε φόρους και εισφορές, καθώς σύμφωνα με τα απολογιστικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το 2021 εργαστήκαμε για το κράτος 183 ημέρες (Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας 2021: 3 Ιουλίου).
● Από το 2010 στο 2020 προστέθηκαν 25 επιπλέον ημέρες εργασίας για το κράτος, μία αύξηση που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη ανάμεσα σε 28 ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές οικονομίες.
● Αν συνυπολογίσουμε το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης, τότε το 2009 είχαμε τη μεγαλύτερη κατ’ ‘έτος αύξηση ημερών εργασίας για το κράτος (+19) μέχρι να φτάσουμε στο 2020 όπου η χαμηλή συγκομιδή φορολογικών εσόδων εξαιτίας της πανδημίας και η διατήρηση του ύψους των κρατικών δαπανών κατέληξε σε κατ’ ‘έτος αύξηση +43 ημερών.
● Το 2020 η Ελλάδα είχε μία από τις μεγαλύτερες φορολογικές επιβαρύνσεις στην Ευρώπη, ενώ παράλληλα κατέγραφε υψηλό μέγεθος παραοικονομίας (7η χειρότερη επίδοση), χαμηλή ανταγωνιστικότητα φορολογίας επιχειρήσεων (8η χειρότερη επίδοση), υψηλή ανισότητα (7η χειρότερη επίδοση) και υψηλό ποσοστό πολιτών κάτω από το όριο της φτώχειας (9η χειρότερη επίδοση) ανάμεσα στις 29 ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές οικονομίες που εξετάζονται.
Αυτά είναι τα πραγματικά προβλήματα. Και εάν αυτά δεν αλλάξουν τότε, στη συνείδηση του πολίτη, οι κυβερνήσεις δεν έχουν καμία διαφορά.
Ο κ. Μητσοτάκης, ως φιλελεύθερος πολιτικός, πρέπει να διορθώσει αυτές τις στρεβλώσεις, ή να δώσει στους πολίτες την ευκαιρία να καταλάβουν, ότι όταν δουλεύουν τις μισές και πλέον χρόνο για το κράτος εκείνο πρέπει να του παρέχει τα αυτονόητα. Διότι το να πληρώνεις το κράτος και τους ιδιώτες για τις ίδιες υπηρεσίες είναι αν μη τι άλλο παράλογο. Και πόσα παράλογα να αντέξουμε, όταν πληρώνουμε διπλά και τρίδιπλα τις υπηρεσίες που με βάση τις εισφορές και τους φόρους, θα έπρεπε να είμαστε στα πούπουλα και όχι στα πατώματα…
