Ο καθένας πιστεύει ότι θέλει. Άλλος μπορεί να πιστέψει ότι η κόντρα τραπεζών-κυβέρνησης είναι επικοινωνιακού χαρακτήρα και άλλος ότι είναι επί της ουσίας. Άλλος θα πει ότι τίποτα από όλα αυτά δεν θα έβγαιναν προς τα έξω αν δεν είχαμε τις εκλογές και άλλος ότι υπάρχει μια κυβέρνηση που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των δανειοληπτών και των καταθετών.
Όλα αυτά ανάγονται στην σφαίρα της επικοινωνίας και έχουν μικρή σημασία. Το ζητούμενο είναι το… δια ταύτα: θα πέσουν τα επιτόκια δανεισμού; Θα ανέβουν τα επιτόκια καταθέσεων; Η απάντηση είναι «ναι» και «ναι». Στο μέτωπο των καταθέσεων, οι τράπεζες δεν αύξαναν μέχρι τώρα τα επιτόκια καταθέσεων πολύ απλά διότι –όπως υποστηρίζουν- ήταν γεμάτες από ρευστό.
Από το νέο έτος που θα αρχίζει και η ΕΚΤ να σφίγγει τα λουριά της ρευστότητας, να αναγκαστούν και οι τράπεζες να δώσουν το κάτι παραπάνω στους καταθέτες. Άλλωστε, υπάρχει και το θέμα του ανταγωνισμού. Όλο και κάποιος θα κάνει την κίνησή του για να μαζέψει χρήμα ειδικά τώρα που οι καταθέσεις έχουν επανέλθει και πάλι στο ύψος τους.
Από την άλλη, οι δανειολήπτες (οι υποψήφιοι δανειολήπτες) μπορούν να προσβλέπουν και σε μειώσεις των spreads στα επιχειρηματικά και στα στεγαστικά δάνεια όσο θα συνεχίζει η ΕΚΤ να ανεβάζει το βασικό επιτόκιο παρέμβασης. Που θα γίνουν αυτές οι μειώσεις των spreads; Στα ενήμερα δάνεια που δόθηκαν μετά το 2019 –και εκεί τα spreads είναι πολύ υψηλά της τάξεως του 3-4% αλλά και στα καινούργια δάνεια. Τους καλούς δανειολήπτες που πληρώνουν όλες οι τράπεζες τους θέλουν γι’ αυτό θα είναι διατεθειμένες να κάνουν κάτι καλύτερο για να μην τους χάσουν…
