Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
Διαπιστ. Διαμεσολαβήτρια ΥΔΔΑΔ
(αστική, εμπορική, ηλεκτρονική τραπεζική Διαμεσολάβηση)
Υπεύθυνη Προστασίας Δεδομένων / D.P.O. exec.
Ήρθες στην Ελλάδα… Την αγάπησες σαν πατρίδα σου… σπούδασες και εκπαιδεύτηκες σε ελληνικό σχολείο. Τι και αν εξωτερικά διέφερες από τους άλλους, εσύ και η οικογένεια σου θέλησες να τιμήσεις και να αγαπήσεις τη χώρα που σε υποδέχτηκε… την δεύτερη πατρίδα σου..
Και η χώρα αυτή τι έκανε; Σε είχε να περιμένεις ουρές ολόκληρη μέρα, ενδεχομένως και μέρες στην Περιφέρεια, ή στην αρμόδια υπηρεσία για να εκδώσεις νόμιμα χαρτιά για τη διαμονή σου. Σου μιλούσαν στον ενικό και υποτιμητικά οι υπεύθυνοι γηγενείς.
Στο δρόμο σε κοιτούσαν με στραβό μάτι, και ίσως άλλαζαν μονοπάτι για να μη σε συναντήσουν. Δεν σε άφηναν να σηκώσεις την ελληνική σημαία, αν ήσουν πρώτος μαθητής. Σε έλεγαν ο «ξένος», σε ένιωθαν σαν «ξένο» και ας μεγάλωσες στην Ελλάδα και ας τη γνώρισες σαν την μοναδική σου χώρα.
Στην Ελλάδα του σήμερα… για να είσαι πετυχημένος Έλληνας και να σε αναγνωρίσουν θα πρέπει είτε να έχεις παίξει σε reality είτε να είσαι πλούσιος, είτε να κερδίζεις στα αθλήματα, είτε να σε αναγνωρίσουν από το εξωτερικό… Αν τα κάνεις όλα αυτά τότε ναι! σε αναγνωρίζουν οι Έλληνες. Αν όχι…μείνε εκεί που είσαι… χαμηλά…
Για τον κάθε Γιάννη, Πέτρο, Χοσέ, Χουάν, που ήρθε στην Ελλάδα και ένιωσε έστω και για μια στιγμή ξένος.
ΥΓ. Όχι δεν είμαστε όλοι οι Έλληνες έτσι. Κάποιοι τους άνοιξαν από την πρώτη στιγμή την αγκαλιά τους και αισθάνθηκαν υπερήφανοι που είναι μαχητές στη ζωή.
Γιάννη, Πέτρο, Χοσέ, Χουάν, είναι τιμή μου που ήρθατε στην Ελλάδα. Όχι επειδή κερδίσατε στο μπάσκετ, ή στο ποδόσφαιρο. Αλλά επειδή κερδίσατε στη ζωή.. Επειδή κερδίσατε την ίδια τη ζωή…
