Η αναγκαστική ταύτιση του αθλητισμού με την επικοινωνία πολλές φορές προκαλεί μία άκρως αποπροσανατολιστική παρεξήγηση. Αυτύη έχει να κάνει με την υποτιθέμενη φθορά των πρωταγωνιστών στους αγωνιθστικούς χώρους.
Σε αντίθεση με οποιοδήποτε άλλο τομέα ωστόσο, όπου η έννοια της φθοράς σχετίζεται και εξαρτάται από την εικόνα και το εκάστοτε πλασάρισμα, οι άνθρωποι των σπορ εξαρτώνται απόλυτα από μία και μόνη συνθήκη. Τα αποτελέσματα. Ούτε φρεσκάρισμα της εικόνας τους έχουν ανάγκη, ούτε διαφημιστικά τεχνάσματα. Αρκεί να κερδίζουν…
Ο Κάρλο Αντσελότι και ο Ζοσέ Μουρίνιο είναι τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της παραμέτρου, για την ποδοσφαιρική σεζόν που έφυγε. Για κάποιους, έφτασαν τον τελευταίο καιρό να χαρακτηρίζονται ως σταρ του παρελθόντος! Οριακά ως παλαίμαχοι κόουτς. Ντροπή…
Ακόμη και πριν τον εφετινό επαναληπτικό ημιτελικό του Champions League κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι στη Μαδρίτη, ρωτούσαν τον Καρλέτο στη συνέντευξη τύπου εάν θα αρχίσει παρατεταμένες διακοπές μετά το τέλος της σεζόν. Προφανώς δεν πίστευαν ότι θα έφτανε να αποκλείσει την αγγλική ομάδα, ούτε ασφαλώς και να κατακτήσει τη διοργάνωση.
Ο ιταλός τους τρόλαρε, λέγοντας πως θέλει να κάνει πολλά πράγματα που έχει αφήσει στην άκρη τόσα χρόνια, όπως να ταξιδέψει στην Αυστραλία. Εκτός εάν του ζητήσει η Ρεάλ να παραμείνει για άλλα δέκα χρόνια…
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει εάν θα συνεχίσει τόσο πολύ, πάντως του αξίζουν τα πάντα. Μάστερ της στρατηγικής, “καθηγητής” του ποδοσφαίρου, δεν φοβήθηκε τη δημόσια κριτική, γι’ αυτό και έστησε ολόκληρη Ρεάλ αμυντικά, προκειμένου να πάρει προκρίσεις και το ίδιο το τρόπαιο! Μύθος… Δεν κρύβει πως πιστεύει ότι υπάρχουν δύο θεωρίες στο ποδόσφαιρο. Εκείνη με τα ωραία “παραμύθια” του θεαματικού ποδοσφαίρου και η άλλη με τα τρόπαια. Έχει επιλέξει τη δεύτερη και δεν προδόθηκε ποτέ… Ρεκόρ κατακτήσεων και παρουσιών σε τελικούς έχει.
Την ίδια ώρα ο Ζοσέ Μουρίνιο δεν καταλαβαίνει τίποτα! Δεν τον ενδιαφέρει τι λέγεται, τι γράφεται, ούτε πώς τον χαρακτηρίζουν. Είναι πάντοτε εκεί, με την ίδια φιλοσοφία, η οποία δεν ορίζεται από τον τρόπο που αγωνίζονται οι ομάδες του ωγς απολύτως αμυντική. Διότι είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Προσαρμόζεται πάντοτε στα χαρακτηριστικά του αντιπάλου. Χάρισε έτσι στη Ρόμα το δεύτερο ευρωπαϊκό της τίτλο (61 χρόνια μετά το Εκθέσεων) και ανέβηκε ξανά στην εκτίμηση της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής κοινότητας.
Εκείνος δεν έφυγε βέβαια ποτέ από την ποδοσφαιρική σκηνή. Απλά λειτούργησε ως “Μουρίνιο” και στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, με τη φιλοσοφία της οποίας όμως δεν ταίριαξαν ποτέ τα αγωνιστικά – συντηρητικά του χνώτα. Διότι αυτή η ομάδα δεν μπορεί να υιοθετήσει τη φιλοσοφία της επιβίωσης. Παραμένει πάντως ο τελευταίος που της έχει χαρίσει ευρωπαϊκό και εγχώριο τίτλο…
Στο Ολντ Τράφορντ έμεινε 2,5 χρόνια και κατέκτησε τρεις τίτλους, Community Shield, League Cup και Europa League, με τις δύο πλευρές να οδηγούνται σε διαζύγιο το Δεκέμβριο του 2018. Έκτοτε η Γιουνάιτεντ δεν έχει πανηγυρίσει την κατάκτηση κάποιου τίτλου.
Η Άϊντραχτ Φρανκφούρτης κατέκτησε εφέτος το δεύτερο ευρωπαϊκό της τίτλο, στα πέναλτι. Μεγάλοι πρωταγωνιστές για τους Γερμανούς στον τελικό οι Μπορέ και Τραπ. Ο Κολομβιανός φορ σκόραρε τόσο για το 1-1, όσο και στο τελευταίο χτύπημα, στην «ρώσικη» ρουλέτα. Δεν θα είχε φτάσει όμως ποτέ έκει η εξέλιξη εάν δεν υπήρχε ο τερματιοφύλακας Κέβιν Τραπ. Ο Γερμανός γκολκίπερ κράτησε όρθια την Άιντραχτ στην παράταση, αλλά και στη διαδικασία.
Το σύνολο του Όλιβερ Γκλάσνερ έφτασε στην κούπα και την καταξίωση, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα συμμετοχή στους ομίλους του Champions League, έχοντας δώσει 13 αγώνες στην Ευρώπη, χωρίς να χάσει ούτε έναν!
Αντσελότι, Μουρίνιο, Γκλάσνερ. Οι τρεις νικητές της Ευρώπης εφέτος, πριν απ΄όλα δεν ξέρω εάν πρέπει να αποκαλούνται βασιλιάδες μόνο της άμυνας, είναι πάντως βέβαιο ότι γνωρίζουν καλα το σενάριο : “Δεν φεύγω ηττημένος…”.
