Ο Ιούλιος είναι από τους μήνες που παραδοσιακά παρουσιάζουν την μικρότερη δραστηριότητα στον τομέα των αγοραπωλησιών και για το λόγο αυτό, όλοι περίμεναν έναν σχετικά “καλοκαιρινό” ρυθμό στις αγορές.
Όμως τελικά, ο μήνας που αφήνουμε πίσω μας αποδείχτηκε αρκετά πιο καλοκαιρινός από όσο περιμέναμε όσον αφορά την κινητικότητα στα πλοία μεταφοράς ξηρού φορτίου. Εκτός από τις πραγματικές “real-time” συνθήκες, οι οποίες υποδεικνύουν ναυλαγορές με σταθερά μειούμενη τάση, είναι και το προαίσθημα που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στους Έλληνες πλοιοκτήτες και έχει να κάνει με το πώς θα χαρτογραφηθεί το άμεσο μέλλον σε γεωπολιτικό και οικονομικό επίπεδο.
Από την μια πλευρά, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τη διαθεσιμότητα συγκεκριμένων αγαθών, όπως τα σιτηρά, ενώ από την άλλη λόγω της αύξησης στις τιμές της ενέργειας, υπάρχει αμφιβολία σχετικά με τη ζήτηση πρώτων υλών που θα χρησιμοποιούνται στη διαδικασία της βιομηχανικής παραγωγής, όπως σιδηρομεταλλεύματα. Βέβαια, ενδιαφέρον θα έχει να παρακολουθήσει κανείς τις κινήσεις των φορτίων άνθρακα από την στιγμή που πολλές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής, έχουν δηλώσει πως ή θα επανεκκινήσουν, είτε θα εντατικοποιήσουν την εξάρτηση τους από το ορυκτό προκειμένου να αντιμετωπίσουν την ενεργειακή κρίση.
Αυτή η ενεργειακή κρίση είναι βέβαια το στοιχείο που παρέχει τη δυνατότητα στην αγορά των δεξαμενόπλοιων μιας εικόνας πλήρως αντίθετης σε σχέση με τα πλοία μεταφοράς ξηρού φορτίου. Εδώ, η άνοδος που περιμέναμε εδώ και δύο χρόνια πλέον ήρθε (με μια εξαίρεση στα μεγάλα VLCC) με τους Έλληνες πλοιοκτήτες να αυξάνουν τη δραστηριότητά τους στον τομέα των αγοραπωλησιών, ενώ παράλληλα “βάζουν” και νέες παραγγελίες στα ναυπηγεία.
