Μεταγραφές! Η λέξη που οι οπαδοί αγαπούν πιέζει τις ομάδες. Είναι ξεκάθαρα διαπιστωμένο πως όταν ξεκινά η συγκεκριμένη περίοδος στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, οι απαιτήσεις για την ενίσχυση κάθε ρόστερ γίνονται συγκεκριμένες, πολλές φορές ανεξαρτήτως των πραγματικών αναγκών του. Διότι δεν είναι ποτέ αποδεκτό ένας μεγάλος σύλλογος να μην αγοράζει παίκτες. Εκεί που πονάει σίγουρα, αλλά και γενικώς!
Η εφετινή Super League έως τώρα μας έχει δείξει πολλά. Έναν Ολυμπιακό ο οποίος έκανε 18 μεταγραφές στην καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο, χωρίς όμως αυτό να έχει μεταφραστεί σε αγωνιστική ουσία.
Από την άλλη ένας Παναθηναϊκός που έδειξε αργός και συγκρατημένος μέχρι να κάνει τις δικές του κινήσεις, είναι πρώτος στη βαθμολογία κερδίζοντας κάθε αγώνα.
Για αρκετούς υπάρχει μία διαφορετική οπτική, που “λέει” πως κανείς από τους δύο δεν έχει τις περισσότερες πιθανότητες να στεφθεί πρωταθλητής, καθώς η ΑΕΚ είναι πιο δυνατή σε καθοριστικά σημεία. Σίγουρα για το γήπεδό της, όμως είναι στα αλήθεια νωρίς να γίνουν ασφαλείς προβλέψεις, σ’ ένα πρωτάθλημα που μοιάζει περισσότερο “ανοικτό” από κάθε άλλο τα τελευταία χρόνια.
Σε κάθε περίπτωση, οι διεκδικητές του τίτλου θα επιχειρήσουν να ενισχυθούν και τον Ιανουάριο, σε μία περίοδο η οποία μπορεί θεωρητικά να απέχει πάνω από δύο μήνες, αλλά είναι πιο κοντά εάν αναλογιστεί κανείς πως η δράση σταματά σε λιγότερο από έναν μήνα, λόγω Μουντιάλ και θα ξαναρχίσει λίγο πριν τις γιορτές.
Η ΑΕΚ, το ρεπορτάζ λέει ότι θα ενδιαφερθεί για παίκτες στις θέσεις του αριστερού μπακ, του επιτελικού μέσου και του φορ. Πρόκειται για συζητήσεις που είχαν κρατήσει έως το τέλος της καλοκαιρινής ενίσχυσης αλλά σταμάτησαν με το κλασικό : “τα υπόλοιπα τον Ιανουάριο”.
Είναι το παγιωμένο μότο των μεγάλων, το οποίο προφανώς δεν καλύπτει από μόνο του τα κενά που φαίνονται στο γήπεδο, όσο βολικό κι αν ακούγεται…
Για την Ένωση, το μεγαλύτερο ζήτημα θα μπορούσε να είναι εκείνο του φορ, όμως το ρίσκο αλλά και η ικανότητα του Αλμέϊδα να παίρνει από τους παίκτες του ό,τι καλύτερο μπορούν αυτοί να δώσουν, έχει λύσει το θέμα με τον Λιβάϊ Γκαρσία.
Ο Πάολο Φερνάντες του Βόλου πάντως, που θα φορέσει τη φανέλα της ΑΕΚ μετά τον Ιανουάριο, μπορεί να μην καλύπτει θέση που η ομάδα του Αλμέϊδα πονάει τόσο, είναι ωστόσο από εκείνους που προσφέρουν ποιότητα, άρα και απαραίτητος.
Στον Παναθηναϊκό χρειάζονται χαφ “οκτάρι”, φορ (ναι φορ…) και πλάγιο επιθετικό. Κενά τα οποία μπορεί προς το παρόν να μη “φωνάζουν”, κυρίως λόγω της αποτελεσματικότητας του Αϊτόρ, θα κάνουν όμως “μπαμ” εάν ο ισπανός κάποια στιγμή σταματήσει την εκπληκτική του ευστοχία. Ακόμη κι αν αναλάβουν πιο συχνά ρόλο στο σοκάρισμα παίκτες όπως ο Παλάσιος, δεν γίνεται η ομάδα να βασίζει τη διαδρομή της χωρίς την παρουσία ενός κεντρικού επιθετικού με το εύκολο το γκολ.
Ο Σπόραρ είναι χρήσιμος, συνδυαστικός, εξαιρετικός χωρίς τη μπάλα, καλύτερος σε αυτό το ρόλο από τον Ιωαννίδη, δεν έχει όμως τη στόφα του γκολτζή της μισής ευκαιρίας. Η ενίσχυση της επίθεσης με έναν τέτοιο είναι απαραίτητη κι ας μην αγωνίζεται στη θέση του σλοβένου, αφού δεν πρόκειται να βγει (σωστά) από την ενδεκάδα, αλλά ως δεύτερος, κοντά του.
Κάτι δηλαδή που να μοιάζει με τον Μπίελ του Ολυμπιακού, τον οποίο ο Μίτσελ βάζει σε άλλη θέση, του εξτρέμ, όμως ο χώρος που του ταιριάζει περισσότερο να κινείται είναι εκείνος του δεύτερου επιθετικού- “τρέϊλερ”. Το γκολ στο Αγρίνιο σε αυτή τη λογική του βγήκε κι ας ερχόταν από τη δεξιά πλευρά.
Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι χρειάζεται μεταγραφές, όταν έχει αποκτήσει τόσους παίκτες σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Το ζήτημα βέβαια είναι η προσαρμογή και η αποτελεσματικότητα του καθενός.
Έως τον Ιανουάριο η πορεία της ομάδας θα έχει αναδείξει τα κενά, πιθανώς και τις αστοχίες του προπονητή. Καμία φορά, είναι πιο δύσκολο να δεις αποτέλεσμα από ομάδα που ενισχύθηκε με τέτοια ένταση.
Ο Ιανουάριος που έρχεται μοιάζει καθοριστικός για τους μεγάλους. Περισσότερο από άλλες χρονιές, αφού σε ένα πρωτάθλημα τόσο ανταγωνιστικό κάθε μεταγραφική κίνηση μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες.
