“Ποιος ήταν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής μας;“. Η ερώτηση διατυπώνεται αμέτρητες φορές από τους φίλους κάθε ομάδας και – ως αντίδραση – έχει λογική. Είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης η αναζήτηση του καλύτερου, έτσι ώστε να προχωρήσουν και οι αλλαγές των χειρότερων…
Το ζήτημα βέβαια είναι πώς ορίζεται η έννοια “Καλός”. Διότι από το πνεύμα του ορισμού εξαρτάται και η ορθότητα της απάντησης. Όπως γνωρίζουν όσοι παρακολουθούν τον αθλητισμό, ο “καλός“, ο “αποτελεσματικός” και ο “χρήσιμος” δεν είναι το ίδιο πράγμα!
Μία λέξη που μπορεί να συμπεριλάβει όλα τα παραπάνω είναι “ο πολυτιμότερος!“. Στη Stoiximan Super League που ολοκληρώθηκε ο ανταγωνισμός προσέφερε αγωνία. Οι ανάγκες των μεγάλων ανέδειξαν τους MVP τους. Δηλαδή εκείνους που έκαναν τη δουλειά που επέβαλε ο ρόλος τους, με μεγάλη διάρκεια και αποτελεσματικότητα.
Για τον Ολυμπιακό, ο Κωνσταντής Τζολάκης ανταποκρίθηκε παραπάνω και από τα αναμενόμενα. Λειτούργησε με αγωνιστική συμπεριφορά σπουδαίου ευρωπαίου τερματοφύλακα, γι αυτό και δεν σταμάτησε να είναι εντυπωσιακός από πέρυσι, όταν ο Μεντιλίμπαρ του εμπιστεύθηκε τη θέση κάτω από τα γκολπόστ.
Προφανώς, κάποιοι θα υποστηρίξουν – λογικά – τον Ελ Κααμπί. Όμως η Ελλάδα δεν είναι Ισπανία, όπου η Μπαρσελόνα νικάει επειδή σκοράρει, αδιαφορώντας για την άμυνα.
Ο Τζολάκης, εδώ και 18 μήνες δεν έδειξε ποτέ…ψαρωμένος και έχει πραγματοποιήσει εξαιρετικές εμφανίσεις. Καθοδήγησε την άμυνα με κινήσεις που αντιστοιχούν σε αρκετά πιο έμπειρο “τέρμα” και είναι από τους πρωταγωνιστές του Ολυμπιακού.
Υπάρχουν αγώνες στο πρωτάθλημα που κρίθηκαν υπέρ των “ερυθρόλευκων” επειδή έσωσε την εστία πριν οι συμπαίκτες του στη συνέχεια σκοράρουν. Έχει το σπουδαίο πλεονέκτημα της οξυδέρκειας, χάρη στην οποία “διαβάζει” τις φάσεις γρήγορα.
ίσως και το μέλλον! Καθώς η απευθείας κόκκινη που είδε κόντρα στη Μπόντο Γκλιμτ στο ματς του Φαλήρου απέτρεψε το 2-2 και μπορεί οι νορβηγοί να πήραν την πρόκριση όμως οι πειραιώτες πήραν τη νίκη και μαζί τους απαραίτητους πόντους για να μείνουν ψηλά στο ranking, κάτι που τους οδήγησε απευθείας στη League Phase του Champions League της νέας σεζόν!
Ο καλύτερος έλληνας γκολκίπερ φυσικά αξίζει και τη θέση του βασικού στην εθνική μας ομάδα για τα επόμενα χρόνια και μπορεί να είναι από τους λόγους που η Ελλάδα θα επιστρέψει στο υψηλό επίπεδο.
Για τον Παναθηναϊκό, ποιος θα το περίμενε, όμως ισχύει ότι, ο Φίλιπ Μλαντένοβιτς έκανε την καλύτερη σεζόν από όλους τους συμπαίκτες του. Σταθερός, με απόδοση η οποία ποτέ δεν πρόδιδε την ανάγκη της άμυνας και με συμμετοχή στο επιθετικό μέρος. Δυνατός αλλά και ικανός στις συνεργασίες.
Για να μην ξεχνιόμαστε επίσης, ο Μαξ δεν κατάφερε να βοηθήσει τον Παναθηναϊκό, ήταν κακή επιλογή, δεν μόρεσε να κερδίσει την εκτίμηση του Ρουί Βιτόρια και κάπως έτσι ο σέρβος φουλ μπακ των “πράσινων” ως “πράσινος στρατριώτης” τράβηξε κουπί όλη τη σεζόν. Ποτέ δεν λειτούργησε με χαρακτηριστικά κόπωσης, τα οποία κάνουν την εξέδρα να φωνάξει “άλλαξέ τον!” και εκτός των άλλων, όταν είχε χώρο μπορούσε ακόμα και να σκοράρει.
Στον ΠΑΟΚ ο Μαντί Καμαρά υπήρχαν στιγμές που έδειχναν πως βρίσκεται μία κλάση πιο ψηλά από όλους! Με τρομερή σιγουριά στις κινήσεις, αποτελεσματικότητα στις μεταβάσεις και φυσικά γκολ. Η παρουσία του έβγαζε στους υπόλοιπους το σκεπτικό πως: “Όταν χρειαστεί, ο Καμαρά θα κάνει αυτό που χρειάζεται η ομάδα“. Στη λογική ότι θα σώσει την κατάσταση…
Είναι εντυπωσιακό ότι σε μία σεζόν έχει φτάσει περίπου το 50% των γκολ που σημείωσε στην θητεία του στον Ολυμπιακό. Σχεδόν όλα, εκτός από ένα, με το κεφάλι…Ο άσος από τη Νέα Γουινέα είχε την πιο παραγωγική περίοδο της καριέρας του.
Για την καταστροφική χρονιά της ΑΕΚ ήταν λίγα τα ψωμιά όλων! Ναι, ο Μάνταλος ήταν εκεί όποτε χρειάστηκε, όμως ποτέ δεν υπολογίστηκε ως βασικός. Φάνηκε περισσότερο στα Play Offs. Ο Ντομαγκόϊ Βίντα από την άλλη απέδωσε όσο του επέτρεπε η κακή εικόνα της ομάδας του, ρισκάροντας, βοηθώντας αλλά και ζημιώνοντας τη λειτουργία της ενδεκάδας. Χωρίς όμως να φταίει όσο άλλοι.
Η εμπειρία και η ποιότητά του ήταν πάντως στοιχεία πολύτιμα ακόμα και σε ματς υψηλών απαιτήσεων, ακόμα και στα 36 προς τα 37 του χρόνια.
