Το απρόσμενα, σε τέτοιο βαθμό, συναρπαστικό πρωτάθλημα της Stoiximan Super League μετράει αντίστροφα για την ολοκλήρωσή του. Από εκεί που λίγο έως πολύ θα περιμέναμε τη διεξαγωγή των play offs με…σταγόνες βαρεμάρας, ξαφνικά αυτά έχουν μετατραπεί σε ό,τι καλύτερο έχει παρουσιάσει ποτέ το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Για το βαθμό του ανταγωνισμού εντός αγωνιστικών χώρων και μόνο αυτή η αναφορά, το ξεκαθαρίζω…
Είναι μάλιστα τόσο απρόβλεπτη η εξέλιξη που – πράγματι – αυτά τα play off θυμίζουν “καρμανιόλα” για όλους κάθε εβδομάδα. Παρ’ όλα αυτά εάν παρατηρήσει κανείς τη συμπεριφορά των ομάδων, όχι την αγωνιστική αλλά εκείνη που εξαρτάται από τη συμπεριφορά των πρωταγωνιστών τους, η ψυχολογία αυτή την ώρα μετράει καθοριστικά.
Καθώς ένα δύο “λάθος” αποτελέσματα είναι αρκετά ώστε να αντιστραφεί το κλίμα και μετά άντε να το μαζέψεις! Διότι σε αυτό το μίνι πρωτάθλημα δεν συμμετέχουν ομάδες το μικρότερο αγωνιστικό μέγεθος των οποίων μπορεί να αποτελέσει…διορθωτικό παράγοντα. Κατά συνέπεια, σε αυτή την καθοριστική φάση τα πάντα θα κριθούν από την αποφασιστικότητα παικτών και προπονητών.
Σε μία σεζόν όπου η ΑΕΚ δείχνει ότι μπορεί να επιστρέψει στην κορυφή, είχε τον προπονητή της να χτυπιέται γονατιστός στο χόρτο στην ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Εικόνα απολύτως αντίθετη με εκείνη που έβγαζε σε όλη την κανονική περίοδο. Την ίδια ώρα ο τεχνικός των “πράσινων” κοουτσάρει με την ίδια νηφαλιότητα και διαχείριση που επεδείκνυε και όταν η ομάδα του ήταν οκτώ βαθμούς μπροστά. Αυτή η συμπεριφορά του σέρβου αποφορτίζει τους παίκτες του, που αντιμετωπίζουν τα παιχνίδια με ηρεμία.
Συμπεριφορές παικτών όπως του Άμραμπατ, που προκαλεί την τύχη του σε κάθε φάση και μπορούσε να αποβληθεί δύο φορές στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, μαρτυρούν πως δεν υπάρχει ηρεμία σε μία ομάδα. Όταν μάλιστα αυτή (η ηρεμία) εξαρτάται μόνο από τα αποτελέσματα, τότε οι ομάδες έχουν πρόβλημα. Διότι πρόκειται για στοιχείο που το έχεις ανάγκη στα δύσκολα. Όταν κερδίζεις, τα πάντα είναι εύκολα.
Η ηρεμία και η αφοσίωση στο πλάνο είναι εκείνη που έχει οδηγήσει, χάρη στον Μίτσελ, και τον Ολυμπιακό να μοιάζει περισσότερο απειλητικός από οποιαδήποτε άλλη στιγμή.
Το μέγεθος του ονόματος και η προσωπικότητα του ισπανού επιτρέπουν στους “ερυθρόλευκους” να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες κάθε αγώνα με την πίστη πως μπορούν να τα καταφέρουν. Έτσι έχουν κατακτήσει άλλωστε αρκετές από τις νίκες στο δεύτερο μισό της σεζόν. Όχι κυριαρχικά αλλά με πίστη και προσπάθεια έως το τέλος.
Η συμπεριφορά από τον πάγκο, εκεί που ο προπονητής καλείται να αναμετρηθεί με τα δικά του χαρακτηριστικά, αυτά της προσωπικότητάς του, είναι η παράμετρος που επηρεάζει καθοριστικά τους ποδοσφαιριστές.
Για την ώρα ο Αλμέϊδα μοιάζει χαμένος σε αυτό το “παιχνίδι”…
