Μία ξεχωριστή συζήτηση, κατά τηδιάρκεια της οποίας αναβίωσε το ενθουσιώδες πνεύμα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου και των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, πραγματοποίησε η Intrakat στο 9ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, με τη συμμετοχή των Πρωταθλητών Ευρώπης Τάκη Φύσσα και Αντώνη Νικοπολίδη, αλλά και του χρυσού Ολυμπιονίκη στο αγώνισμα των κρίκων της ενόργανηςγυμναστικής, Δημοσθένη Ταμπάκου.
Υπό τον συντονισμό του δημοσιογράφου Γιώργου Κουβαρά, οι τρεις αθλητές μίλησαν για τις αναμνήσεις τους από εκείνο το αξέχαστο αθλητικό καλοκαίρι, τα μεγάλα μαθήματα που μπορεί να προσφέρει ο αθλητισμός σε άλλα πεδία της ζωής, τα μυστικά της επιτυχίας, αλλά και την αξία της αποτυχίας. Κορυφαία στιγμή της εκδήλωσης ήταν μία ανάμνηση του Αντώνη Νικοπολίδη: «Όταν φτάσαμε στην Αθήνα μετά το 2004 και επισκεφθήκαμε το Προεδρικό Μέγαρο, εκεί μας υποδέχθηκε ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωστής Στεφανόπουλος με μία φράση που σε κάνει εθνικά υπερήφανο. “Είναι η δεύτερη φορά που έχω δει στη ζωή μου τόσες ελληνικές σημαίες: Μία όταν ήρθε ο Καραμανλής το 1974, και μία τώρα”» είπε.
Ο παράγοντας Ρεχάγκελ
O Αντώνης Νικοπολίδης τόνισε ότι το 2004 η Ελλάδα ήταν το απόλυτο outsider, σημειώνοντας ότι η εθνική ομάδα διέθετε κορυφαίους ποδοσφαιριστές και ηγεσία υπό τον Όττο Ρεχάγκελ, ο οποίος κατάφερε να δημιουργήσει ένα σύνολο, που μπορούσε να κερδίσει οποιονδήποτε εκείνη τη στιγμή. Και υπογράμμισε ότι ο Γερμανός προπονητής πήρε δύσκολες αποφάσεις, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις ισορροπίες ανάμεσα στους συλλόγους, επιτυγχάνοντας παράλληλα να δημιουργήσει ένα ιδανικό περιβάλλον και μία νοοτροπία νικητή.
Από την πλευρά του, ο Τάκης Φύσσας παραδέχθηκε ότι η σχέση της ομάδας με τον προπονητή της «δεν ήταν αγάπη με την πρώτη ματιά», σύντομα, όμως, οι παίκτες κατάλαβαν ότι ο Ρεχάγκελ πίστευε στις δυνατότητές τους, είχε αρχές και ήθος και τους ενέπνευσε. «Και οι 23 ήταν καταπληκτικοί ποδοσφαιριστές και είχαν το ίδιο “τσιπάκι” στον εγκέφαλο: Το “εμείς” πάνω από το “εγώ”» σημείωσε, ενώ ο Αντώνης Νικοπολίδης επιβεβαίωσε ότι ήταν κοινή απόφαση όλων των παικτών να μοιραστούν το πριμ δια του 23.
Η αξία της αποτυχίας
Ο χρυσός Ολυμπιονίκης Δημοσθένης Ταμπάκος επισήμανε ότι η επιτυχία του 2004 δεν ήρθε έτσι απλά, καθώς είχε προηγηθεί μία πενταετία αποτυχιών, οι οποίες λειτούργησαν ως μάθημα και κίνητρο βελτίωσης, διευκολύνοντάς τον να αντέξει την πορεία έως την κατάκτηση της παγκόσμιας επιτυχίας. Και υπογράμμισεότι η νίκη προκαλεί αυτοπεποίθηση, όμως και η ήττα φέρνει μαθήματα και βελτίωση, με αποτέλεσμα να λειτουργούν ως δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και γι’ αυτό είναι σημαντικό για τον αθλητή να μπορεί να διαχειριστεί και τις δύο καταστάσεις. «Ούτε υπέρμετρος ενθουσιασμός στη νίκη ούτε να σε πάρει από κάτω η ήττα. Να τα ευχαριστηθείς και τα δύο» είπε και συμπλήρωσε ότι, εάν γυρνούσε τον χρόνο πίσω, θα ευχαριστιόταν περισσότερο τις αποτυχίες του.
Με την άποψη αυτή συμφώνησε και ο Αντώνης Νικοπολίδης, ο οποίος παραδέχθηκε ότι μαθαίνει κανείς περισσότερα από την ήττα από ό,τι με την επιτυχία. υπογραμμίζοντας ότι είναι καλό κανείς να χάνει, αλλά όχι να συνηθίσει να χάνει. Ενώ επισήμανε ότι δεν του ήταν καθόλου εύκολο να διαχειριστεί την επιτυχία του 2004. Αντίστοιχα, ο Τάκης Φύσσας επιβεβαίωσε ότι με την ήττα έμαθε να γίνεται καλύτερος, σημειώνοντας ότι για να μπορέσει κανείς να το κάνει αυτό, πρέπει να μοχθήσει για να καταλάβει τι δεν πήγε καλά και να μην επαναλάβει τα ίδια λάθη. Ενώ παρατήρησε ότι σήμερα θα ήταν αδύνατο η ίδια ομάδα να κατακτήσει το Euro, εξ αιτίας της χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία, όπως είπε, θα τους είχαν πάρει το μυαλό.
Έλλειμα νοοτροπίας και σχεδίου ανάπτυξης
Ο Τάκης Φύσσας σχολίασε ότι αυτό που πέτυχε η εθνική ομάδα το 2004 ήταν ένας ανεπανάληπτος άθλος, που έφερε στη συνέχεια και άλλες διακρίσεις, αν και παρατήρησε ότι έχουμε θέμα νοοτροπίας που μας εμποδίζει να εργαστούμε και να επιτύχουμε συλλογικά. Ενώ ο Αντώνης Νικοπολίδης δήλωσε ότι σήμερα, παρόλο που οι νέοι αθλητές δουλεύουν ακόμη πιο σκληρά και εξειδικευμένα, ενδεχομένως να πορεύονται με λάθος πρότυπα. «Όταν μεγάλωνα, ήταν πρότυπα για μένα ο Γκάλης και ο Γιαννάκης και άνθρωποι στους οποίους όλοι θέλαμε να μοιάσουμε» τόνισε και ομολόγησε ότι σήμερα δεν υπάρχει στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης του Έλληνα αθλητή ούτε και κατάλληλεςυποδομές για την εθνική ομάδα.
Η ανάγκη επένδυσης στα νιάτα
Ο Αντώνης Νικοπολίδης εξήγησε ότι ποτέ δεν κατανόησε τον λόγο για τον οποίο το κράτος κάνει τιμητικές προσλήψεις αθλητών στο δημόσιο και δεν τους εκμεταλλεύεται ώστε να γίνουν πρεσβευτές για τα νέα παιδιά και να τα μυήσουν στον αθλητισμό, όπως επισήμανε και ο Τάκης Φύσσας, ο οποίος υπογράμμισετην ανάγκη καθοδήγησης των νέων στα ιδανικά και τις αξίες του αθλητισμού, που μπορούν, στη συνέχεια, να τους βοηθήσουν στη ζωή τους.
Και επιβεβαίωσε ότι η ομάδα του 2004 έχει ακόμη συνέχεια, μέσα από την Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία (ΑΜΚΕ) “Champions for Life”, η οποία υλοποιεί δράσεις αθλητικής παιδείας που φέρνουν τους Ευρωπαίους πρωταθλητές κοντά στις νέες γενιές. Ενώ ο Δημοσθένης Ταμπάκος έκανε έκκληση να επενδύσουμεμε στρατηγική στον αθλητισμό ήδη από την προσχολική ηλικία, ένα αντικείμενο στο οποίο έχει αφιερωθεί στο πλαίσιο της σημερινής επαγγελματικής του σταδιοδρομίας.
