Κλήθηκε να αντιμετωπίσει μια πανδημία, η οποία είχε να συμβεί σε ολόκληρο τον πλανήτη εδώ και τουλάχιστον έναν αιώνα. Όμως δεν ήταν η μόνη κυβέρνηση που είχε να διαχειριστεί αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση. Το ίδιο συνέβη σε όλο τον κόσμο. Οι προϋπολογισμοί χαλάρωσαν, τα χρέη αυξήθηκαν –και μάλιστα με πρωτόγνωρα χαμηλά επιτόκια- και έτσι δόθηκε η δυνατότητα να δοθεί πακτωλός χρημάτων. Εξαιτίας αυτής της ελευθερίας και των διαθέσιμων πόρων, καλύφθηκαν και άλλες δαπάνες που απαιτήθηκαν για να αντιμετωπιστούν πρωτόγνωρες φυσικές καταστροφές ή ακόμη και οι ασύλληπτες ανατιμήσεις στο φυσικό αέριο και στο ηλεκτρικό ρεύμα.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στον Φεβρουάριο του 2022. Με την κυβερνητική θητεία να μπαίνει πρακτικά στην τελευταία φάση –πολλοί υποστηρίζουν ότι βρισκόμαστε ήδη σε προεκλογικό δωδεκάμηνο- τα προβλήματα είναι ακόμη εδώ και οι λύσεις δεν είναι πλέον ούτε προφανείς, ούτε αυτονόητες. Δημοσιονομικός χώρος για να χρηματοδοτήσει μειώσεις ειδικών φόρων ή άμεσες εισοδηματικές ενισχύσεις προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι ανατιμήσεις δεν υπάρχει. Διότι για να υπάρξει πρέπει να αυξηθεί το δημόσιο χρέος, να διευρυνθούν τα πρωτογενή ελλείμματα και να μεγαλώσει η έκταση της δημοσιονομικής προσαρμογής που θα πρέπει να επιτευχθεί του χρόνου.
Επίσης, οι αγορές μόνο με καλό μάτι δεν θα δουν την κυβέρνηση να υποχωρεί στις πιέσεις για ακόμη περισσότερες παροχές τη στιγμή μάλιστα που οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων έχουν αρχίσει να παίρνουν την ανηφόρα. Ήδη, η ελάφρυνση στον ΕΝΦΙΑ κατά 350 εκατ. ευρώ «φουσκώνει» το πρωτογενές έλλειμμα σε σχέση με τις προβλέψεις που έχουν εγγραφεί στον προϋπολογισμό. Αν υπάρξει συνέχεια σε μη προγραμματισμένα μέτρα που επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό, θα είναι αρκετοί αυτοί που θα προεξοφλήσουν ότι η κυβέρνηση θα κάνει και άλλες υποχωρήσεις ενόψει εκλογών.
Από την άλλη, η κυβέρνηση πρέπει να διαχειριστεί τη δυσαρέσκεια που προκαλεί στο εσωτερικό η ακρίβεια. Και αν την επόμενη εβδομάδα ανακοινωθεί πληθωρισμός άνω του 6%, η διαχείριση θα είναι ακόμη πιο δύσκολη. Και ύστερα υπάρχει και ο κίνδυνος της αύξησης των επιτοκίων. Πόσες εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά είναι δανεισμένα με κυμαινόμενο επιτόκιο; Πώς θα εξηγηθεί σε αυτά τα νοικοκυριά ότι κάθε φορά που θα ανακοινώνει αύξηση επιτοκίου η Κριστίν Λαγκάρντ, ο δικός τους μηνιαίος προϋπολογισμός θα επιβαρύνεται και με 10-20 ευρώ τον μήνα;
Εύκολες πολιτικές αποφάσεις σε αυτή τη φάση δεν υπάρχουν. Ο πρωθυπουργός θα κληθεί να αποφασίσει αν θα ακολουθήσει τη συνετή οικονομική πολιτική που ζητούν οι αγορές ενόψει και των διαβουλεύσεων για το νέο σύμφωνο σταθερότητας, αλλά και των εξετάσεων για την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας ή αν θα διολισθήσει σε μέτρα που θα οδηγήσουν τον προϋπολογισμό στο να εκτροχιαστεί υπό το βάρος των πιέσεων και των δημοσκοπικών ευρημάτων.
