Η ανεργία στην Ελλάδα υποχώρησε στα επίπεδα του 10% και αυτό για μια χώρα που είδε να ζωντανεύει ο εφιάλτης των 27 πολιτών χωρίς δουλειά στους 100, σίγουρα δεν είναι μικρό πράγμα. Όμως, το 2024, το ζητούμενο είναι η αγορά εργασίας να κοιτάζει μπροστά και όχι πίσω. Και αυτό που θα πρέπει να γίνει κατανοητό είναι το πρόβλημα πλέον δεν εστιάζεται μόνο στον αριθμό των ανέργων (δηλαδή στον αριθμητή του κλάσματος βάσει του οποίου υπολογίζεται το ποσοστό της ανεργίας) αλλά και στον παρονομαστή, δηλαδή στο εργατικό δυναμικό.
Ένας από τους λόγους για τους οποίους υποχώρησε η ανεργία, είναι και η μείωση του εργατικού δυναμικού της χώρας για μια σειρά από λόγους. Αυτό το πρόβλημα αρχίζει τώρα να γίνεται ιδιαίτερα αισθητό. Ο αριθμός των κενών θέσεων εργασίας -με βάση τον ορισμό που δίνει η ΕΛΣΤΑΤ στην κενή θέση- έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο μετά το 2013. Κλάδοι ολόκληροι, τουρισμός, εστίαση, πρωτογενής τομέας, βιομηχανία, πληροφορική, ψάχνουν να βρουν τον κατάλληλο και δεν το βρίσκουν είτε για λόγους μισθολογικής… πλειοδοσίας (σ.σ ειδικά στον τουρισμό η κινητικότητα της εργασίας είναι τεράστια) είτε για λόγους έλλειψης των απαιτούμενων δεξιοτήτων. Επιδιώκεται και φέτος -βρισκόμαστε πλέον μια ανάσα από την έναρξη της τουριστικής περιόδου- οι ελλείψεις να καλυφθούν με «εισαγωγές» όμως ούτε και αυτό θα είναι εύκολο.
Το υψηλό κόστος ζωής και οι χαμηλοί μισθοί στην Ελλάδα δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας ότι οι διμερείς συμφωνίες με μια σειρά από χώρες θα αποδώσει τα αναμενόμενα. Περισσότεροι εργαζόμενοι, υψηλότεροι μισθοί. Διπλή αναζήτηση και η εξεύρεση λύσης δεν θα είναι εύκολη.,
