Το Champions League επιστρέφει (5,6/11) με την τέταρτη αγωνιστική της League Phase. Η μάχη στο Μιλάνο, Ίντερ-Άρσεναλ ξεχωρίζει για πολλούς λόγους. Πριν την αγωνιστική προσέγγιση και τη σημασία των βαθμών, σε αυτή τη νέα λογική του ενιαίου πίνακα, έχει σημασία να καταλάβει κανείς πόσο σημαντικός είναι ο συγκεκριμένος αγώνας για τις δύο ομάδες.
Η Ίντερ ξεκίνησε τη σεζόν ως πρωταθλήτρια και έχει κάθε δικαίωμα με τη δυναμική της να ισχυρίζεται ότι μπορεί να κατακτήσει τη Serie A και εφέτος. Δεν είναι ασήμαντο πως στην προηγούμενη σεζόν κατέκτησε το 20ο πρωτάθλημά της, με 19 βαθμούς διαφορά από τη Milan, που ήταν ωστόσο το δεύτερο μόλις, στις τελευταίες 14 σεζόν.
Έχει το ρόστερ όπως και τον προπονητή για να παραμείνει στον ιταλικό θρόνο. Την ίδια ώρα βέβαια δεν είναι καθόλου αδιάφορη για την κορυφαία κούπα της Γηραιάς Ηπείρου. Οι πρωταθλητές Ευρώπης το 1964, το 1965 και το 2010, έφτασαν κοντά στην πηγή και το 2023 όμως νερό δεν ήπιαν. Στον τελικό της Κωνσταντινούπολης η Μάντσεστερ Σίτι κατέκτησε το Champions League απέναντι στην άκρως ανταγωνιστική Ίντερ, που διεκδίκησε βέβαια το τρόπαιο εκείνο το βράδυ έως το τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα.
Ο πρόεδρος των “νερατζούρι” Μπέπε Μαρότα δήλωσε προ ημερών ότι η Ίντερ έχει τις προϋποθέσεις να “γράψει” μία νέα εποχή στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Είναι σημαντικό ποιος λέει κάτι τέτοιο μετά την αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, καθώς ο πρώην πρόεδρος Στίβεν Ζανγκ δεν ήταν σε θέση να αποπληρώσει χρέος ύψους 395 εκατομμυρίων ευρώ. Κάπως έτσι οι πρωταθλητές Ιταλίας μεταβιβάστηκαν στα χέρια της αμερικανικής εταιρίας Oaktree.
Πάμε στο ματς της Τετάρτης (6/11) λοιπόν. Το αποτέλεσμα για την ομάδα του Μιλάνου θα έχει μεγάλη αξία καθώς θα τη διατηρήσει στο στόχο της πρόκρισης στην επόμενη φάση της διοργάνωσης απευθείας από την πρώτη οκτάδα. Θα υπογραμμίσει μάλιστα τη δύναμή της, όπως αυτή αποκαλύπτεται ξανά εφέτος και στη Λίγκα, παιχνίδι με παιχνίδι.
Αφού ξεκίνησε να σκοράρει ο Λαουτάρο, η ομάδα κατακτά κάποιες φορές δύσκολα, πάντως το καταφέρνει, συνεχόμενα τρίποντα, έχοντας πλησιάσει την πρωτοπόρο Νάπολη στον ένα βαθμό. Δεν είναι μακριά η αγωνιστική που θα την ξεπεράσει.
Το ρόστερ δεν έχει θεαματικές αλλαγές από πέρυσι. “Μονιμοποιήθηκαν” ως κανονικές μεταγραφές μετά το δανεισμό τους οι Κάρλος Αουγκούστο, Αρναούτοβιτς και Φρατέζι, ενώ αποκτήθηκαν ο Ζιελίνσκι από τη Νάπολη και ο Ταρεμί από την Πόρτο.
Ο Σιμόνε Ιντσάγκι δεν ξεχνά τον αποκλεισμό στο προηγούμενο Champions League στη διαδικασία των πέναλτι στη Μαδρίτη από την Ατλέτικο. Γνωρίζει πως σε τόσο υψηλό επίπεδο κάποιες φορές έχουν μεγαλύτερη σημασία οι λεπτομέρειες. Εάν περνούσε εκείνο το βράδι είχε πιθανότητες να φτάσει έως τον τελικό για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Έκανε λοιπόν λίγες αλλά καθοριστικές προσθήκες στο ρόστερ, διατηρώντας σε μεγάλο βαθμό τον κορμό.
Όσο είναι καλά ο Λαουτάρο Μαρτίνες η ομάδα θα παίρνει αποτελέσματα. Πρόσφατα, με το γκολ κόντρα στην Έμπολι έγινε ο κορυφαίος ξένος σκόρερ στην ιστορία των Νερατζούρι σε όλες τις διοργανώσεις, με τα 134.
Την ίδια ώρα ο ανεβασμένος Τουράμ συμμετέχει καθοριστικά στο σκοράρισμα και είναι περισσότερο αποτελεσματικός. Μέτρησε 13 γκολ στο πρωτάθλημα πέρυσι, ποτέ περισσότερα από ένα σε κάθε αγώνα. Εφέτος έχει ήδη χατ τρικ με την Τορίνο και τον Αύγουστο, κόντρα σε Αταλάντα και Τζένοα μέτρησε από 2.
Η Ίντερ είναι απρόβλεπτη στις επιθέσεις, από τα άκρα και τον άξονα, έχοντας τον Ντι Μάρκο, δηλαδή τον αριστερό αμυντικό της να δημιουργεί τις περισσότερες ευκαιρίες στο πρωτάθλημα. Από τα 5 μεγάλα πρωταθλήματα, μόνο ο Γκριμάλντο της Λεβερκούζεν τον συναγωνίζεται.
Η χρονιά που η Ίντερ έφτασε στον τελικό κόντρα στη Σίτι, ήταν η πρώτη που κατάφερε να συμμετάσχει έως – τουλάχιστον – τα προημιτελικά, μετά από 12 χρόνια. Τα τελευταία δύο έχει την ευκαιρία να καθιερωθεί ως ευρωπαϊκή δύναμη, με καλό ρόστερ και σπουδαίο προπονητή. Δικό της σε όλα. Κυρίως όμως στον τρόπο που σκέπτεται ο Ιντσάγκι…
