Μπορεί να είναι σπάνια αλλά εξακολουθεί να είναι απειλητική για τη ζωή η θαμβωτική θρομβοπενία που επέρχεται μετα από τον εμβολιασμό (VITT, vaccine-induced immune thrombotic thrombocytopenia), με εβόλια των AstraZeneca και Johnson & Johnson (J&J).
Σύμφωνα με τα νεότερα δεδομένα εκτιμάται ότι εκδηλώθηκε σε περίπου 1 στους 50.000 ανθρώπους ηλικίας κάτω των 50 ετών που έλαβαν το εμβόλιο της Οξφόρδης – AstraZeneca.
Οι καθηγητές της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Μαριάννα Πολίτου, Ευάγγελος Τέρπος και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ) εξηγούν ότι ο παθοφυσιολογικός μηχανισμός που συνδέει τα εμβόλια με τη VITT δεν έχει ακόμα πλήρως διευκρινιστεί. Η διαλεύκανσή του θα εξασφάλιζε τρόπους πρόληψης και θεραπείας.
Σύνδρομο HIT
Πρόκειται για θρόμβωση ταυτόχρονα με χαμηλό αριθμό αιμοπεταλίων (των κυττάρων που προκαλούν θρόμβωση) προσομοιάζει με μία σπάνια αντίδραση που παρατηρείται μετά από τη χορήγηση ενός αντιπηκτικού, της ηπαρίνης. Συγκεκριμένα, χαρακτηρίζεται επίσης από χαμηλό αριθμό αιμοπεταλίων και συνδυάζεται μερικές φορές με την παρουσία θρόμβων.
Το σύνδρομο οφείλεται στην ηπαρίνη, η οποία είναι ένα αρνητικά φορτισμένο μόριο, που συνδέεται με μια θετικά φορτισμένη πρωτεΐνη που ονομάζεται παράγων των αιμοπεταλίων 4 (platelet factor 4, PF4). O PF4 παράγεται από τα αιμοπετάλια και προάγει τη διαδικασία της πήξης. Σε μερικούς ανθρώπους, το ανοσοποιητικό σύστημα αναγνωρίζει αυτό το σύμπλεγμα (ηπαρίνη/PF4) ως ξένο και αναπτύσσει αντισώματα εναντίον του. Τα αντισώματα αυτά συνδέονται με τα αιμοπετάλια, τα ενεργοποιούν και επάγουν τη συσσώρευσή τους και τη δημιουργία θρόμβου. Αυτό μπορεί να οδηγήσει ακόμη σε θανατηφόρες επιπλοκές, αν και ορισμένες θεραπείες σήμερα βελτιώνουν τις πιθανότητες επιβίωσης.
Όταν οι ερευνητές ανέλυσαν δείγματα από ανθρώπους που είχαν διαγνωστεί με VITT, διαπίστωσαν ότι οι εμβολιασμένοι που παρουσιάζουν αυτή την παρενέργεια, παράγουν επίσης αντισώματα κατά του δικού τους PF4. Και μάλιστα τα αντισώματα δεσμεύονται στον PF4 στο ίδιο σημείο με αυτό που χρησιμοποιεί η ηπαρίνη και είναι ικανά να ενεργοποιήσουν τα αιμοπετάλια.
Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι ο μηχανισμός πίσω από το σύνδρομο που συνδέεται με το εμβόλιο είναι παρόμοιος με αυτόν του HIT-αλλά το έναυσμα φαίνεται να είναι το εμβόλιο και όχι η ηπαρίνη.
Η ερευνητική ομάδα της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ (Ε. Τέρπος, Μ. Πολίτου, Ι. Ντάνασης-Σταθόπουλος, Β. Κάραλης, Ε. Μερκούρη, Δ. Φωτίου, Μ. Γαβριατοπούλου, Π. Μαλανδράκης, Ε. Καστρίτης, Ι. Τρουγκάκος και Θ. Δημόπουλος) επιβεβαίωσε την ύπαρξη αυτών των αντισωμάτων έναντι του PF4 σε 67 % των εμβολιασμένων με το εμβόλιο της AstraZeneca την 22 ημέρα μετά τον εμβολιασμό τους, ενώ απουσίαζαν την ημέρα του εμβολιασμού.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο τίτλος των αντισωμάτων ήταν χαμηλός και λειτουργικά δεν είχαν τη δυνατότητα να ενεργοποιούν τα αιμοπετάλια. Η μελέτη δημοσιεύτηκε τον Ιούλιο του 2021 στο έγκυρο ελβετικό περιοδικό Vaccines (https://www.mdpi.com/2076-393X/9/7/712).
Ερωτήματα
Οι ερευνητές εξετάζουν τα εξής ερωτήματά:
Ποιος θα μπορούσε να είναι ο εκλυτικός παράγοντας που προκαλεί τη δημιουργία αυτών των αντισωμάτων. Κάποιο συστατικό του εμβολίου ή κάποιο συστατικό της ανοσιακής ανταπόκρισης;
Και δίνουν κάποιες πιθανές ερμηνείες:
-Οι αδρανοποιημένοι αδενοϊοί ως «φορείς» μεταφέρουν ένα γονίδιο το οποίο κωδικοποιεί την πρωτεΐνη ακίδα (Spike-S) του κορωνοϊού, σε ανθρώπινα κύτταρα. Μόλις το γονίδιο βρεθεί μέσα στο κύτταρο, εκφράζεται και δημιουργείται η πρωτεΐνη S. Το ανοσοποιητικό σύστημα ανιχνεύει την πρωτεΐνη ακίδα και παράγει αντισώματα εναντίον της που είναι ζωτικής σημασίας για την προστασία από τη μόλυνση από τον κορωνοϊό.
-Οι τυχόν προσμίξεις στα εμβόλια που απομένουν από τη διαδικασία παρασκευής – όπως τμήματα DNA ή πρωτεΐνες στο υλικό που χρησιμοποιείται για την ανάπτυξη του ιού – ίσως αλληλεπιδρούν με τον PF4 και δημιουργούν συμπλέγματα τα οποία στη συνέχεια αποτελούν το στόχο των αντισωμάτων.
οι αδενοϊοί μπορούν να προσκολληθούν στα αιμοπετάλια και να οδηγήσουν στην απομάκρυνσή τους από την κυκλοφορία. —Πριν από την πανδημία του COVID-19, εμβόλια με βάση τον αδενοϊό είχαν αναπτυχθεί κατά λοιμώξεων όπως ο ιός HIV και ο Έμπολα, για τα οποία όμως δεν έχει αναφερθεί παρενέργεια ανάλογη της VITT αλλά δεν είχαν ακόμη χρησιμοποιηθεί σε μεγάλο αριθμό ατόμων. Σε ανάλυση της δομή του αδενοϊού των χιμπατζήδων που χρησιμοποιείται στο εμβόλιο της Οξφόρδης-AstraZeneca, διαπιστώθηκε ότι έχει ισχυρό αρνητικό φορτίο. Μοριακές προσομοιώσεις υποδηλώνουν ότι αυτό το φορτίο, σε συνδυασμό με συγκεκριμένη στερεοδιάταξη του ιού, θα μπορούσε να του επιτρέψει να συνδεθεί με την θετικά φορτισμένη πρωτεΐνη PF4.
-Ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο Goethe της Φρανκφούρτης στη Γερμανία έδειξε ότι τμήματα του γενετικού υλικού RNA που κωδικοποιούν την πρωτεΐνη ακίδα μπορούν να αποκοπούν και να συρραφτούν ξανά με διαφορετικούς τρόπους στα ανθρώπινα κύτταρα (μια διαδικασία που ονομάζεται μάτισμα, splicing). Μερικές από αυτές τις μορφές, που ονομάζονται παραλλαγές ματίσματος, μπορούν να δημιουργήσουν ελαφρώς τροποποιημένες πρωτεΐνες S που εισέρχονται στο αίμα και στη συνέχεια συνδέονται με τα ενδοθηλιακά κύτταρα που καλύπτουν το εσωτερικό των αιμοφόρων αγγείων. Εκεί, μπορεί να επάγουν μια φλεγμονώδη αντίδραση όπως αυτή που παρατηρείται επίσης σε ορισμένες περιπτώσεις λοίμωξης SARS-CoV-2 και να οδηγήσει στο σχηματισμό θρόμβων.
Τρόπος χορήγησης:
Τα εμβόλια COVID-19 χορηγούνται ως ενδομυϊκή ένεση, αλλά εάν η βελόνα τύχει να τρυπήσει μια φλέβα, το εμβόλιο θα μπορούσε να εισέλθει απευθείας στην κυκλοφορία του αίματος.
Πράγματι σε μελέτη ποντικιών φάνηκε ότι αν το εμβόλιο της Οξφόρδης -AstraZeneca εγχυθεί στα αιμοφόρα αγγεία τα αιμοπετάλια συσσωρεύονται μαζί με τον αδενοϊό, ενεργοποιούνται και θα μπορούσαν να οδηγήσουν στη δημιουργία θρόμβων.
Πολλές περιπτώσεις VITT θα μπορούσαν να αποφευχθούν ζητώντας από τους εμβολιαστές να αφαιρέσουν πρώτα μια μικρή ποσότητα υγρού από το σημείο της ένεσης με τη σύριγγα για να ελέγξουν για την ύπαρξη αίματος πριν τη χορήγηση του εμβολίου, μια πρακτική που σε πολλές χώρες έχει προστεθεί στις επίσημες οδηγίες για τη χορήγηση εμβολίων COVID-19.
