Η κυβέρνηση ενεργοποιεί προγράμματα για να τονώσει το ενδιαφέρον για αγορά κατοικίας ή ακόμη και την επισκευή της -από χθες ανακοινώθηκαν και οι λεπτομέρειες για τα προγράμματα Σπίτι μου 2 και «αναβαθμίζω το σπίτι μου» μέσω των σχετικών υπουργικών αποφάσεων- όμως το πραγματικό πρόβλημα της αγοράς ακινήτων παραμένει άλυτο: για να αντιμετωπιστούν τα γραφειοκρατικά προβλήματα και να φτάσει ένα ακίνητο να αλλάξει χέρια, μπορεί να περάσουν τόσοι μήνες που τελικώς θα αποθαρρύνεται ο επενδυτής και το ακίνητο να μένει στα αζήτητα.
Θέλει να στηρίξει η κυβέρνηση τους υποψήφιους αγοραστές και ενεργοποιεί το μέτρο πίεσης προς τράπεζες και servicers: αν τα ακίνητα δεν διατεθούν έστω για ενοικίαση μέσα στο 2025 θα υποστούν διπλάσιο ΕΝΦΙΑ. Και γεννάται το ερώτημα: ακόμη και οι τράπεζες με τις υποδομές και την οικονομική ευχέρεια που έχουν, μπορούν να «ξεμπλοκάρουν» δεκάδες χιλιάδες ακίνητα από τα γραφειοκρατικά εμπόδια; Όταν για την τακτοποίηση των αυθαιρεσιών (δεν μιλάμε για κτίσματα στην παραλία αλλά για διαφορές της πραγματικότητας σε σχέση με σχέδια που συντάχθηκαν πριν από δεκαετίες) περνάνε μήνες ολόκληροι, πώς ακριβώς περιμένουμε να υπάρξει πρόοδος;
Το θέμα έχει τεθεί κατ’ επανάληψη και έχει φτάσει μέχρι και στο Μέγαρο Μαξίμου: η επίλυση του στεγαστικού προβλήματος της χώρας περνάει και μέσα από την αντιμετώπιση της τεράστιας γραφειοκρατίας. Θα πρέπει να υπάρξει ένας νέος γύρος κινήσεων από την κυβέρνηση. Δεν είναι δυνατόν να μπλοκάρουν πωλήσεις ακινήτων επειδή ο πωλητής δεν διαθέτει την ρευστότητα να τακτοποιήσει τις αυθαιρεσίες. Δεν μπορεί να υπάρχουν αδιέξοδα στην αγορά. Αν βρεθούν εναλλακτικές, η αγορά θα «ανοίξει» και το στεγαστικό πρόβλημα θα γίνει μικρότερο…
