*Όλο και εγγύτερα προς τις προεδρικές της 5ης Νοεμβρίου στις ΗΠΑ. Τα στοιχήματα της τελευταίας στιγμής δίνουν και παίρνουν. Έτσι με Χάρρις-αλλιώς με Τραμπ. Ωστόσο, κοινός τόπος είναι η προεξόφληση ότι είτε έτσι-είτε αλλιώς το κατεστημένο θα συνεχίσει με τακτικές “προστατευτισμού”-λιγότερο/περισσότερο στην λογική του Inflation Reduction Act. Άλλωστε, επί προεδρίας Μπάιντεν θεσπίστηκαν/εφαρμόστηκαν.

*Προφανώς η μείωση των επιτοκίων από την ΕΚΤ δεν συνιστά είδηση, το αντίθετο θα έλεγα. Θα είχε ενδιαφέρον να ξανά θυμηθούμε 2-3 λεπτομέρειες που αφορούν στο κόστος χρήματος. Πριν την πανδημία, η ΕΚΤ είχε αναπροσαρμόσει τον στόχο για τον επιδιωκόμενο πληθωρισμό από «λίγο κάτω από το 2%», σε μία διατύπωση που έλεγε ότι ο επιδιωκόμενος πληθωρισμός πρέπει να κινείται σε μία ζώνη «λίγο κάτω ή λίγο πάνω από το 2%». Αυτή η διατύπωση αποσιωπάται έκτοτε (γιατί άραγε) στις ανακοινώσεις της που αναφέρονται για το 2% νέτα σκέτα. Από το φθινόπωρο του 2023, -εδώ και ένα χρόνο- βρίσκεται στην ζώνη του «λίγο πάνω ή λίγο κάτω του 2%». Κατά συνέπεια είναι στον στόχο εδώ και ένα χρόνο, αλλά μόλις πριν από λίγους μήνες άρχισε η ΕΚΤ να μειώνει το επιτόκιο (των πράξεων κύριας αναχρηματοδότησης) τρεις φορές, κατά 0,25%, 0,60%, 0,25%, δηλαδή συνολικά 1,1 μονάδες (110 bp).

*Γιατί λοιπόν δεν συμβαδίζει στην λογική της η μείωση του κόστους του χρήματος με εκείνη της μείωσης του πληθωρισμού; Τι μας είπαν οι του δ.σ; “…οι τελευταίες πληροφορίες για τον πληθωρισμό δείχνουν ότι η αποπληθωριστική διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι προοπτικές για τον πληθωρισμό επηρεάζονται επίσης από τις πρόσφατες καθοδικές εκπλήξεις των δεικτών οικονομικής δραστηριότητας…”. Η δε επικεφαλής είπε ότι “…ο πληθωρισμός θα τσιμπήσει προς το τέλος του 2024 (σ.σ. άραγε να εννοεί πως λόγω της λήξης της περιόδου transit μεταφοράς ρωσικού αερίου στις αγορές ευρωπαϊκών χωρών, θα ακριβύνει κι άλλο το ενεργειακό κόστος; ) αλλά θα υποχωρήσει στην συνέχεια. Παράλληλα, παραδέχεται ότι η οικονομική δραστηριότητα στην Ευρωζώνη θα συνεχίσει να επιβραδύνεται, αλλά δεν καταγράφει στις αιτίες αυτού το υψηλό κόστος του χρήματος που παραμένει μετά τις μειώσεις στο 3,40% με τον πληθωρισμό να είναι στο 1,7% και την οικονομία στο μηδέν…

*Από τα ανεξήγητα η πολιτική των επαγγελματιών/ειδικών της ΕΚΤ. Πολλά γράφονται δεξιά και αριστερά, στην πλειονότητα τους ενδιαφέροντα, στην προσπάθεια εξήγησης του φαινομένου. Βασικός λόγος αυτής της μάλλον μη αναστρέψιμης φοράς η ουσιαστική διολίσθηση της πραγματικής αξίας των νομισμάτων που τιμολογείται ο χρυσός. Κυρίως στο αμερικανικό δολάριο όπου η ανά ουγκιά τιμή του χρυσού. Τα ενδιαφέροντα; η τιμή αυξάνεται ασχέτως εάν μεγεθύνεται/μειώνεται ο πληθωρισμός, σχετίζεται όμως με το χρέος.

*ΗΠΑ: Το χρέος της μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη ξεπερνά τα 36 τρις $ δολ. με την εξυπηρέτηση του να χρειάζεται ένα τρις $ ετησίως, καθώς το δημόσιο έλλειμμα παραμένει σε πρωτοφανή ύψη πάνω από το 7% του ΑΕΠ. Και μάλιστα σε καιρό ειρήνης. Ακριβώς αυτή η ασφυκτική πίεση ελλείμματος – χρέους στο δολάριο έχει οδηγήσει μέσα σε ένα χρόνο την αύξηση του χρυσού κατά 40% καθώς η «νομισματοποίηση» του χρέους παραμένει η μοναδική διέξοδος για την κυβέρνηση και την Fed. αυτή η σχέση μπορεί να διαβαστεί και ανάποδα. Ότι δηλαδή το δολάριο έχει «υποτιμηθεί» έναντι του χρυσού κατά 40% σε ένα χρόνο.

*Αμοιβαία χρυσού:  Από αρνητική απόδοση, αρχές 2024, σε διψήφιες υπεραξίες στην συνέχεια, με αποτέλεσμα όλο και περισσότερα κεφάλαια να επενδύονται σε “αμοιβαία χρυσού”. Γιατί η τόσο εκτενής αναφορά μας σήμερα σε αυτά τα ζητήματα; επειδή καλό είναι να ήμαστε προετοιμασμένοι για “άλλες καταστάσεις” από την επομένη κιόλας των εκλογών στις ΗΠΑ.

*Ιστορίες (εσωτερικής) υποτίμησης. Αφορά κυρίως εισηγμένες που με τη μορφή holding συμπεριλαμβάνουν θυγατρικές, άμεσες-έμμεσες συμμετοχές και συχνά-πυκνά έχουν υποτιμημένη εσωτερική αξία. Ενδεικτικές, από αυτή την άποψη οι περιπτώσεις των Quest Holdings και Ideal Holdings, που ειδικότερα για την πρώτη η τελευταία συμφωνία για την διάθεση του 20% της ACS στην GLS αναδεικνύει την κρυμμένη υπεραξία των άλλων συμμετοχών. Και γίνομαι σαφής, στα 615 εκατ. η αποτίμηση της Quest (στα 550 εκατ., μία συνεδρίαση πριν την ανακοίνωση του deal) με την ACS να αποτιμάται στα 370 εκατ. Δηλαδή όλος ο υπόλοιπος όμιλος: UniSystems, Ενέργεια-Φ/Τ- Εμπόριο (Μπενρουμπή-Γ.Ε Δημητρίου ) κ.λ.π εταιρείες, δραστηριότητες αξίζει μόλις 245 εκατ. (και 180 εκατ. πριν την ανακοίνωση); Σαν να λέμε ότι, στην περίπτωση που ο Θεόδωρος Φέσσας προχωρούσε στην εισαγωγή λ.χ. της UniSystems στο Χρηματιστήριο Αθηνών το ΙΡΟ δεν θα τιμολογούνταν σε λιγότερο 150 εκατ. ευρώ;.

*Στα 285,6 εκατ. η αποτίμηση της Ideal Holdings, με την εισηγμένη-υπό τον Λάμπρο Παπακωνσταντίνου- με μόνη τη συμμετοχή των Attica Πολυκαταστήματα να έχει fair value στα 120 με 130 εκατ. με καθαρό ταμείο στο… Θεό και χώρια η Byte-μαζί με όλες τις άλλες πληροφορικής, cyber e.t.c να αξίζουν μόλις μερικές δεκάδες εκατ.

*Και φτάνεις στην περίπτωση που εισηγμένες όπως οι αναφερθείσες είναι σε διαπραγμάτευση με πολλαπλασιαστή 5,5 φορές, όταν άλλες στο ταμπλό είναι στις 12 και 14 ή ακόμη και στις περιπτώσεις των EpsiloNet, Entersoft που “βγαίνοντας” από το ΧΑ είχαν φτάσει να τιμολογούνται 20 και 22 φορές τα αποτελέσματα;  

*Για την χθεσινή συνεδρίαση τι να πει κάποιος, από την Δευτέρα “στράβωσε” η κατάσταση. Τάση που ενισχύει την εκτίμηση κορυφαίου χρηματιστηριακού παράγοντα πως ορισμένοι ξένοι “πουλάνε Ελλάδα”, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για ένα “ρηχό” χρηματιστήριο. Επιπρόσθετα όπως σημείωνε ο ίδιος, η μέχρι στιγμής υποαπόδοση όλων ανεξαιρέτως των αμκ, δημοσίων προσφορών κ.λ.π επιτείνει την πωλητική διάθεση. Όντως από τον ΔΑΑ και την Πειραιώς μέχρι τελευταία τις Εθνική, Cenergy Holdings και ενδιάμεσα placements που έγιναν, όλες οι σχετικές διαδικασίες πραγματοποιήθηκαν σε τιμές υψηλότερες των τρεχουσών. Επί της ουσίας, με κάθε ανάλογη εγγραφή δημιουργείται και νέος πυρήνας εγκλωβισμένων.

*Αλλαγή στάσης των ξένων οίκων, που χαμηλώνουν την στοχοθεσία τους για τις μετοχές συστημικών, ανακαλύπτοντας λόγους που μόλις πριν ένα μήνα δεν συνυπολόγιζαν. Αρχικά η Morgan Stanley, μετά την συνάντηση επιτελών της με τους τραπεζίτες στην Αθήνα, στη συνέχεια-εχθές- η Goldman Sachs αναθεωρούν την εκτίμηση τους για τις Eurobank, Εθνική, Πειραιώς, Alpha Bank. Ωστόσο, είναι και ο βαθμός αξιοπιστίας του ίδιου του θεσμού, σύμφωνα με χρηματιστές, που στην περίπτωση της Attica Bank προκαλεί εύλογα ερωτήματα, πυροδοτεί ρευστοποιήσεις από συγκεκριμένους διαχειριστές ξένων funds. Χαρακτηριστική η επισήμανση κορυφαίου χρηματιστηριακού παράγοντα για το premium της Attica Bank έναντι των συστημικών, όταν αποτιμάται στα 10,841 δισ. ( ! ) έναντι 7,169 δισ. της Eurobank- δηλαδή της μεγαλύτερης σε όρους αποτίμησης συστημικής τράπεζας. Σύμπτωμα, που μόνο στην ενίσχυση της αξιοπιστίας του θεσμού δεν συμβάλει.