Το ποδόσφαιρο προσφέρει τις πιο ωραίες ιστορίες. Η Ιταλία, ως χώρα που λατρεύει το δημοφιλέστερο των σπορ, δεν απουσιάζει ποτέ από τη…”συγγραφή” άκρως συγκινητικών, οι οποίες σημαδεύουν για πάντα τους φιλάθλους.
Πάμε λοιπόν στην τωρινή, αυτή της οικογένειας Μαλντίνι, που έχει προκαλέσει παγκόσμιο ενδιαφέρον. Συνθήκη λογική καθώς, είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου όπου τρία μέλη της ίδιας οικογένειας έχουν αγωνιστεί τουλάχιστον από μία φορά σε επίσημο αγώνα της εθνικής ομάδας των ανδρών.
Επίσης η σημειολογία της ποδοσφαιρικής ιστορίας, που όταν έχει…όρεξη είναι πάντοτε απίστευτη, θέλει το μικρό Ντάνιελ Μαλντίνι να κάνει ντεμπούτο με την εθνική ομάδα, στο ίδιο μέρος όπου ο θρυλικός πατέρας του Πάολο είχε και το δικό του σε συλλογικό επίπεδο με τη φανέλα της Μίλαν, σε ηλικία 16 ετών το 1985. Στο Ούντινε, όπου τώρα υποδέχθηκε η Ιταλία το Ισραήλ για το Nations League.
Ο ομοσπονδιακός προπονητής Λουτσιάνο Σπαλέτι σκεπτόταν να τον δοκιμάσει και στον προηγούμενο αγώνα της εθνικής κόντρα στο Βέλγιο, όμως η εξέλιξή του δεν τον βοήθησε, καθώς η Ιταλία προηγήθηκε 2-0, όμως ισοφαρίστηκε 2-2 στο 61′. Δεν πήρε τέτοιο ρίσκο.
Τρεις γενιές λοιπόν είναι “εδώ” της οικογένειας Μαλντίνι, η οποία έχει γράψει με “χρυσά γράμματα” και συνεχίζει να γράφει τη δική της ιστορία στο ιταλικό ποδόσφαιρο.
Ο 22χρονος Ντάνιελ, που είναι μάλιστα και φανατικός οπαδός του Κακά, όμως στις μέρες μας θαυμάζει τον Ντιμπάλα, πέρασε ως αλλαγή στο 73ο λεπτό στον αγώνα της Ιταλίας κόντρα στο Ισραήλ (14/10).
Ο παππούς του Τσέζαρε, είχε κάνει ντεμπούτο με την Ιταλία το 1960 και υπήρξε παίκτης και προπονητής της (1996-1998) και είχε παίκτη του στην εθνική το γιό του Πάολο στο παγκόσμιο κύπελλο το 1998 στη Γαλλία.
Ο μπαμπάς του Ντάνιελ Πάολο ξεκίνησε τη δική του διαδρομή με το εθνόσημο το 1988. Στην πορεία του έγινε και αρχηγός της. Τώρα ο μικρός άνοιξε τη δική του “αυλαία” το 2024…
Είναι καταπληκτικό πως έχουν περάσει 22 χρόνια και 118 ημέρες από τον τελευταίο αγώνα του Πάολο με την εθνική Ιταλίας και 61 χρόνια από εκείνον του Τσέζαρε.
Ο Ντάνιελ μπορεί να ξεκίνησε προφανώς στην ακαδημία της Μίλαν, παρ΄όλα αυτά…παραβιάζει την οικογενειακή παράδοση της άμυνας, αγωνιζόμενος σε επιθετικά…λημέρια! Έκανε ντεμπούτο με τη Μίλαν το Φεβρουάριο του 2020, συνέχισε ως δανεικός στη Σπέτσια το 2022 και ένα χρόνο αργότερα, επίσης με τη μορφή δανεισμού, στην Έμπολι.
Ο παππούς του Τσέζαρε, αγωνιζόταν ως αμυντικός για τη γειτονική μας χώρα, έχοντας 14 παιχνίδια από το 1960 έως το 1964. (Έφυγε από τη ζωή το 2016). Τη σκυτάλη πήρε ο γιος του κι επίσης θρύλος της Μίλαν, που έπαιξε με τους Ατζούρι 126 φορές, ο τρίτος σε συμμετοχές στη χώρα, πίσω από τους Μπουφόν και Καναβάρο.
Ο Πάολο υπήρξε ένας εκ των καλύτερων ποδοσφαιριστών σε παγκόσμια κλίμακα, κατακτώντας 7 πρωταθλήματα και 5 κύπελλα πρωταθλητριών. Μέτρησε 8 παρουσίες σε τελικούς κυπέλλου πρωταθλητριών και Champions League, κάτι που έχει μαζί του μόνο ο Πάκο Χέντο της Ρεάλ Μαδρίτης. Ήταν μάλιστα ο αρχηγός των “ροσονέρι” στον τελικό της Αθήνας το 2007, με την ιταλική ομάδα να κατακτά το τρόπαιο με 2-1 κόντρα στη Λίβερπουλ.
Το βράδυ μετά τον αγώνα, όταν τα μέλη της αποστολής κυκλοφορούσαν στους διαδρόμους του ξενοδοχείου στο Καβούρι γιορτάζοντας, εκείνος έφαγε κάτι ελαφρύ και ανέβηκε στο δωμάτιο να κοιμηθεί, για να μην κουραστεί! Ήταν ο 8ος τελικός του, στα 39 του χρόνια…
Αγωνιζόταν με εκπληκτική άνεση ως κεντρικός αμυντικός, όπως και στα αριστερά. Είχε καταπληκτικό κοντρόλ και χειρισμό της μπάλας, σε μία εποχή που οι μπακ δεν είχαν “δικαίωμα” να προωθούνται συχνά με τη μπάλα κάτω. Στις μέρες μας θα είχε σκοράρει πολλά περισσότερα από τα 29 γκολ που μέτρησε στην αγαπημένη του ομάδα.
Φόρεσε τη φανέλα της Μίλαν από το 1984 και σταμάτησε το 2009 στα 41 του, μετρώντας 902 συμμετοχές (οι 647 στο πρωτάθλημα) και 26 τίτλους με την ομάδα της Λομβαρδίας. Επιδόσεις ρεκόρ και οι δύο για τον: “Il Capitano“. Για την καλύτερη ενδεκάδα όλων των εποχών στο ποδόσφαιρο, θέτει σοβαρή υποψηφιότητα…
Ο Πάολο δεν χάνει την ευκαιρία όταν μπορεί να παρακολουθήσει τον Ντάνιελ.
Μετά το τέλος του αγώνα της Δευτέρας (14/10) απέναντι στο Ισραήλ για το Nations League, που τελείωσε με νίκη 4-1 για την Ιταλία, ο Ντάνιελ Μαλντίνι περιέγραψε τα συναισθήματά του, τονίζοντας πως πέραν του δικού του ντεμπούτου, τον κατέκλυσε ένα αίσθημα χαράς και υπερηφάνειας.
“Είμαι χαρούμενος που οι γονείς μου ήταν σήμερα εδώ, θα έχω την ευκαιρία να μιλήσω μαζί τους όταν επιστρέψω σπίτι και να μιλήσουμε για αυτή την ξεχωριστή στιγμή“, ανέφερε ο παίκτης της Μόντσα, ο οποίος έχει φυσικά ήδη αρχίσει να απασχολεί κι άλλες ομάδες της Serie A.
Σε μεσοεπιθετικό ρόλο έχει εντυπωσιάσει στη Serie A, σκοράροντας 4 γκολ σε 11 αγώνες. Στο τέλος του Ιουλίου, ο Μαλντίνι υπέγραψε συμβόλαιο δύο ετών με τη Μόντσα, στην οποία αγωνιζόταν ως δανεικός.
Η ιστορία της οικογένειας Μαλντίνι δεν έχει προηγούμενο. Η πιο κοντινή, εάν μπορεί κανείς να βάλει όρια, είναι αυτή της οικογένειας Αλόνσο, όπου παππούς, πατέρας και γιος φόρεσαν τη φανέλα της εθνικής Ισπανίας. Κανείς τους όμως δεν έγινε προπονητής.
Ο Μαρκίτος, αμυντικός της Ρεάλ Μαδρίτης, έπαιξε σε δύο αγώνες με την Ισπανία, κάνοντας ντεμπούτο το Μάρτιο του 1955. Ο γιος, Μάρκος Αλόνσο Πένια, που έφυγε από τη ζωή το 2023, έχοντας αγωνιστεί σε Μπαρσελόνα και Ατλέτικο Μαδρίτης, έγινε διεθνής 22 φορές. Ενώ ο αριστερός αμυντικός Μάρκος Αλόνσο Μεντόζα έχει παίξει για την εθνική 9 φορές. Μέτρησε τις περισσότερες συμμετοχές του σε ομάδα με τη φανέλα της Τσέλσι, ενώ στη συνέχεια πήρε μεταγραφή στη Μπαρσελόνα, χωρίς να έχει ίδια καλή συνέχεια.
