«Πάμε να αλλάξουμε τη χώρα και να αποκαταστήσουμε το χάος των Τόρυς». Αυτό ήταν το μότο του Στάρμερ και «έπιασε τόπο». Το Εργατικό Κόμμα ανήλθε στην εξουσία που είχε χάσει το 2010, όταν ο Γκόρντον Μπράουν παρέδωσε το νούμερο 10 στον Ντέιβιντ Κάμερον.
Η πανωλεθρία των Συντηρητικών (ακόμα και η πρώην πρωθυπουργός Λιζ Τρας έχασε την έδρα της) ήταν εξαιρετικά αναμενόμενη και επίπονη, καθώς πρόκειται για την μεγαλύτερη ήττα στην ιστορία του κόμματος. Άλλαξαν τέσσερις πρωθυπουργοί από το 2016, όταν ο Κάμερον επέμεινε στο δημοψήφισμα για το Brexit (Μέι, Μπόρις, Τρας και Σούνακ), αδύναμοι και ευάλωτοι στον θυμό και την αρέσκεια του 1922 Committee. Δεν θα μπούμε σε αριθμούς. Η διαφορά των εδρών είναι χαοτική υπέρ των Εργατικών. Ενισχυμένοι σημαντικά οι Ελεύθεροι Δημοκράτες και ο Φάρατζ, που συσπείρωσε τους φιλο-brexit και τους παραδοσιακά συντηρητικούς, οι οποίοι απεχθάνονται κάθε είδους ανοχή στους μετανάστες.
Ο Μπόρις Τζόνσον στις εκλογές του 2019 είχε αποδεκατίσει τους Εργατικούς στην κεντρική Αγγλία και είχε εκπορθήσει το λεγόμενο «κόκκινο τείχος», τα προπύργια των Εργατικών. Ωστόσο κατέρρευσε σύντομα με τα πολιτικά, κυρίως τα…παραπολιτικά του καμώματα. Το ίδιο έκανε ο Φάρατζ τώρα κυριεύοντας κάστρα των Συντηρητικών, καταρρίπτοντας το λεγόμενο «μπλε τείχος».
Στην υπόλοιπη Βρετανία καταστρεπτική ήττα υπέστη το εθνικό κόμμα SNP στην Σκωτία, που «ταλανίστηκε» από διαχειριστικές ατασθαλίες. Οι Σκωτσέζοι επέστρεψαν στο Εργατικό Κόμμα, που παραδοσιακά κατείχε τα ηνία. Ήττα και μάλιστα σημαντική υπέστησαν οι Ενωτικοί του Αλστερ (DUP) από το Σιν Φέιν που πλέον είναι και στη Βόρειο Ιρλανδία αδιαμφισβήτητη πρώτη δύναμη. Μάλιστα ο γιός του ιδρυτή του DUP, του αιδεσιμότατου Ίαν Πέισλυ, ο Λη Πέισλυ έχασε την έδρα του. Στην Ουαλία το Plaid, που καταστατικά είναι υπέρ της ανεξαρτησίας της περιοχής, αλλά χαμηλών τόνων, διατήρησε τις δυνάμεις του.
Αυτή είναι συνοπτικά η πολιτική γεωγραφία της Βρετανίας μετά τις εκλογές της 4ης Ιουλίου. Η επόμενη μέρα αφορά στην διακυβέρνηση από τους Εργατικούς. Ο Κιρ Στάρμερ, έχοντας σχεδόν το σύνολο του τύπου με το μέρος του, προεξάρχοντος του Μέρντοχ, πήρε τα κλειδιά του αριθμού 10 της Ντάουνινγκ Στρητ. Το θέμα τώρα είναι να…ξεκλειδώσει τα βασικά προβλήματα της Βρετανίας που συνίστανται στην ανάκτηση της παγκόσμιας πολιτικής αξιοπιστίας, την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού και την αποκατάσταση των δομών της οικονομίας.
Δεν είναι μόνο ότι αναπόφευκτα θα συγκριθεί με τον Μπλέρ, αλλά θα πρέπει να μετουσιώσει σε πράξη το δόγμα των Εργατικών ότι είναι στην εξουσία για να υπηρετήσουν την εργατική τάξη. Παρεμπιπτόντως ο Τζέρεμυ Κόρμπιν, από τον οποίο παρέλαβε το κόμμα, κατέβηκε ανεξάρτητος υποψήφιος και κέρδισε την έδρα.
