Ας παρακολουθήσουμε τα πράγματα με αφετηρία τη λογική. Το Μαρόκο είναι η πιο αδύναμη από τις τέσσερις ομάδες των ημιτελικών στο Κατάρ. Σε ό,τι έχει να κάνει με τα ονόματα των ομάδων. Έχει επομένως και τις λιγότερες πιθανότητες να κατακτήσει το παγκόσμιο κύπελλο. Άρα ποιοι έχουν περισσότερες;
Η Αργεντινή, θα πείτε, επειδή δεν γίνεται ο Μέσι να μην έχει στη “βιλβιογραφία” του ένα Μουντιάλ, αλλά και επειδή τη σπρώχνει -τόσο δα- και η διαιτησία, μα φυσικά και επειδή έχει να το κατακτήσει 36 χρόνια. Ενώ έχει και καλούς παίκτες, που υποστηρίζουν τις προσπάθειες του Μέσι, ασφαλώς και αποφασισμένο προπονητή. Ο Σκαλόνι κοουτσάρει περίπου όπως έπαιζε στη Λα Κορούνια! Με τσαμπουκά, ταυτόχρονα όμως βγάζει και συντηρητικές κινήσεις. Ήταν εξτρέμ, τόσο – όσο, είναι και προπονητής τέτοιος.
Αυτή η ομάδα πάντως δεν λες πως είναι και ο ορισμός του συνόλου. Έχει πρωταγωνιστή πολύ μεγάλο, το μέγεθος του οποίου ξεπερνάει την ίδια την υπόσταση της ομάδας. Δεν είναι πάντοτε καλό αυτό. Διαθέτει βέβαιαι και κάποια δυνατά “χαρτιά”, από τη μέση και μπροστά, την ίδια ώρα ωστόσο στερείται ψυχολογίας, όταν το πράγμα δυσκολεύει. Λίγο ήθελε ακόμα η Αυστραλία, για να ισοφαρίσει στις καθυστερήσεις των καθυστερήσεων.
Ο πανικός στην άμυνα της Αργεντινής ξεκίνησε όταν τα “καγκουρώ” μείωσαν με καραμπόλα 2-1. Η αντίδραση στη συνέχεια έμοιαζε παιδική. Έπαιζαν λες και περίμεναν να ισοφαριστούν. Και μετά… έσβησαν τα φώτα (!), όταν η Ολλανδία μείωσε στο επόμενο παιχνίδι – κι αυτή- σε 2-1 και η ισοφάριση για τους Οράνιε βγήκε στις καθυστερήσεις από κομπίνα- φάουλ, η οποία έγραψε ιστορία. Για την εξυπνάδα των Ολλανδών και τη χαζομάρα των Αργεντινών. Η αποθέωση της αντίφασης.
Η διαχείριση την ώρα του αγώνα είναι για τους Αργεντινούς ζήτημα μεγάλο και δεν μοιάζει για την ώρα εύκολο. Άμα λάχει κιόλας ρίχνουν και καμία κλοτσιά παραπάνω, μετατρέποντας το γήπεδο σε ριγνκ…
Πάμε στη Γαλλία. Εδώ τα “επειδή”, με τα οποία εξηγείται η πιθανότητα να κατακτήσει το τρόπαιο, είναι πολλά περισσότερα. Σωστά. Είναι δε τόσα πολλά που, οποιαδήποτε μορφή αντίλογου δείχνει ελλιπής. Ένα σημαντικό ενδεχόμενο πρόβλημα μπορεί να αναζητήσει απάντηση στη διάρκεια του ημιτελικού με το Μαρόκο και μπορεί να αφορά στον Εμπαπέ. Εκτός και αν ο καταπληκτικός αυτός Γάλλος αφήσει πίσω την κακή του εικόνα, από τον προημιτελικό με τον Αγγλία και επανέλθει στα πολλά χιλιόμετρα που καταγράφει με συγκλονιστική ταχύτητα και απρόβλεπτες κινήσεις.
Αφήνω για το τέλος Κροατία και Μαρόκο. Με δύο απλές κουβέντες για την πρώτη. Η ηλικια δεν παίζει τον πιο μεγάλο ρόλο σε αυτό το σημείο της διοργάνωσης, όσο μετράει η καρδιά. Είναι η ώρα τους, νιώθουν στην ομάδα και επειδή έχασαν το 2018, ξανά στον τελικό. Όσο μάλιστα λέμε όλοι πως ο Μέσι στα 35 πρέπει να έχει Μουντιάλ, υπάρχει και το μέγεθος που ακούει στο όνομασ Μόντριτς, στα 37 του. Κι αυτός κάνει επίσης μεγάλο Μουντιάλ και έχει δείξει εντός του 2022 πως όταν θέλει κάτι το κερδίζει. Με τη Ρέαλ, πάντως το κερδίζει…
Θα κλείσω με το Μαρόκο. Πολλά έχουμε δει, διαβάσει, καταλάβει γι αυτή την ομάδα. Το πιο σημαντικό θεωρώ πως είναι η άμυνά του. Διότι όταν μία ομάδα δεν δέχεται γκολ ποτέ, πιστεύει. Κι όταν πιστεύει μπορεί τα πάντα! Οκ, θα παίξει αποδεκατισμένο στον ημιτελικό με 3 από τους 4 αμυντικούς να απουσιάζουν. Και με την Πορτογαλία πάντως οι δύο έλλειπαν…
Η συνταγή του Ρεγκραγκί εκτός από σπουδαία άμυνα, έχει καιτρεις κομάντο στη μεσαία γραμμή : Αμραμπάτ, Ουναχί και Αμάλα, τρέξιμο από τους κυνηγούς και μια ενδεκάδα με παίκτες που ο ένας παίζει για τον άλλο. Ενώ γίνονται ταυτόχρονα επικίνδυνοι από άκρα και το κέντρο του γηπέδου. Δεν έχουν τις περισσότερες πιθανότητες με το μέρος τους, εάν όμως περάσουν και τη Γαλλία, ποιος θα μπορεί μετά να τους πει ότι δεν θα μπορούν να το σηκώσουν;
