«Μπορεί μεν το Πολυτεχνείο να μην έριξε τη χούντα, συνετέλεσε όμως αποφασιστικά στην απομόνωση της, η οποία προκάλεσε την πτώση της τον Ιούνιο του 1974». Αυτό τόνισε, μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8, ο ομότιμος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Νίκος Αλιβιζάτος, με αφορμή την Επέτειο Εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
«Η εξέγερση του Πολυτεχνείου και η κατάληψη της Νομικής λίγους μήνες πρωτύτερα ήταν οι κορυφαίες εκδηλώσεις του αντιδικτατορικού αγώνα, ιδίως των φοιτητών. Μετά μεσολάβησαν 8 μήνες απαίσιας τυραννίας με τη δικτατορία Ιωαννίδη, για να πέσει τελικά η χούντα λόγω Κυπριακού», είπε ο κ. Αλιβιζάτος για τη συμβολή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στην πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών.
«Το κακό στην Ελλάδα άρχισε το 1915 και αυτό το κακό με τους δύο διχασμούς, τον πρώτο κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου, που κατέληξε σε μια δικτατορία, τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου του Μεταξά και τον δεύτερο διχασμό, τον εμφύλιο του 1946-1949, που κατέληξε σε μια άλλη δικτατορία του 1967. Αυτή η περίοδος των δύο κύκλων των δύο διχασμών κλείνει το 74», ανέφερε ο κ. Αλιβιζάτος σχετικά με το τι σηματοδοτεί η τομή της μεταπολίτευσης λίγους μήνες μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
«Η άλλη φάση είναι τα 100 πρώτα χρόνια της ελληνικής ανεξαρτησίας. Δηλαδή μέχρι το 1915 πηγαίναμε πολύ καλά, είχαμε σχεδόν καθολική ψηφοφορία πολύ πριν από όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, από το 1844, κοινοβουλευτισμό από το 1875 και στο τέλος του 19ου αιώνα η Ελλάδα θεωρείται περίπου η Ελβετία της Ανατολής, δηλαδή την θαυμάζουν για το πώς έχει καταφέρει να λειτουργεί. Το γεγονός ότι είχαμε μέχρι τότε τουλάχιστον 20 εκλογές άψογες, είχε δημιουργήσει μία παράδοση που τελικά έπαιξε κατά τη γνώμη μου πολύ σημαντικό ρόλο στο να μην έχουμε ούτε το ένα ούτε στο άλλο άκρο του πολιτικού φάσματος, δυνάμεις οι οποίες να απειλούν αποφασιστικά με δικτατορία. Μην ξεχνάτε ότι στην Ελλάδα, σε ομαλές περιόδους δεν είχαμε ποτέ μαζικό φασιστικό κόμμα», συμπλήρωσε ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου.
